درمان خانگی برای رهایی سریع از جوش‌ها

 درمان خانگی برای رهایی سریع از جوش‌ها

بسیاری از مردم قبول دارند که استفاده از مواد شیمیایی خشن، شست‌وشوی طاقت‌فرسا و حتی لایه‌برداری‌ و لیزر کردن تحت‌ نظر پزشک واقعا پوست را حساس کرده و مشکل را تشدید می‌کند. بنابراین می‌توان برای جوش‌های دوره‌ای با دفعات ظهور محدود، از راه‌های درمانی فوق‌العاده متداولی که جوش‌ و آکنه را با سرعت و به راحتی از بین می‌برند استفاده کرد.

۱. هر چه سریع‌تر از یخ استفاده کنید


اولین درمان سریع جوش یخ است. برای جوشی که هنوز به طور کامل عفونی نشده است، استفاده از یخ به کاهش التهاب کمک می‌کند و غدد چربی را تشویق می‌کند منقبض شده و چربی اضافه و میکروب‌های درون آن را از آن بخش پوست بیرون برانند.

نحوه‌ی استفاده:

    یخ را در تکه ای پارچه گذاشته و روی بخشی که در حال جوش زدن است به مدت چند ثانیه نگه دارید.
    چند دقیقه فاصله بگذارید و مجدد مرحله‌ی قبل را تکرار کنید.

نکته: این کار را به دفعات دلخواه تکرار کنید، جوش در عرض یکی دو روز از بین می‌رود.

۲. عسل


حتما با خواص عسل آشنا هستید. عسل به عنوان ماده‌ای با خواص ضدعفونی‌کننده شناخته می‌شود و به از بین بردن عوامل میکروبی اطراف غدد چربی کمک می‌کند. وقتی میکروب‌ها کاهش پیدا می‌کنند سرعت بهبودی افزایش پیدا می‌کند.

نحوه‌ی استفاده:

    یک اپلیکاتور پنبه‌ای استریل را در عسل طبیعی فرو ببرید و روی پوست بمالید و پوست را حداقل به مدت ۳۰ دقیقه به حال خود بگذارید و بعد از آن با آب گرم بشویید.

نکته: علاوه بر این می‌توانید با افزودن پودر دارچین به عسل ماده‌ی سفت‌تری به‌ دست بیاورید و آن را شب تا صبح در هنگام خواب روی جوش بگذارید.

۳. آبلیمو


راه معجزه‌آسای دیگر برای خلاصی از جوش استفاده از آبلیموی تازه گرفته شده است. آبلیمو به عنوان میکروب‌کش ارگانیسم‌های میکروسکوپی دخیل در ایجاد جوش را می‌کشد و علاوه بر این با خاصیت جمع‌کنندگی‌ای که دارد باعث می‌شود چربی‌های تجمع یافته بیرون رانده شوند. برای استفاده از لیمو چند راه دارید.

نحوه‌ی استفاده:

    پیش از خوابیدن از یک گوش‌پاک‌کن استریل پنبه‌ای استفاده کنید و آبلیمو را روی جوش بمالید.

نکته: برای جوش‌های جدی‌تر مخلوطی از پودر دارچین و آبلیمو درست کنید و شب قبل از خواب روی جوش بمالید و بگذارید تا صبح بماند. این کار به از بین رفتن سریع جوش کمک می‌کند، اما برای افرادی که پوست حساس دارند توصیه نمی‌شود.

۴. خمیردندان راه‌حل جوش‌های آب‌دار


خمیردندان برای درمان جوش فوق‌العاده است. اگر به عنوان روشی بعد از یخ گذاشتن استفاده شود سریع‌ترین اثر را دارد. لازم است که حتما از خمیردندان‌های سفید‌رنگ و غیرسفید‌کننده استفاده کنید. همچنین از انواع خمیردندان‌های ژل‌مانند استفاده نکنید.

نحوه‌ی استفاده:

    قبل از اینکه جوش روی صورت‌‌تان جا خوش کند کمی خمیردندان سفید را روی آن ناحیه بمالید و بگذارید حین خواب شبانه آنجا بماند.
    وقتی بیدار شدید با آب سرد آن را بشویید. در صورتی که قرار نیست خانه را ترک کنید می‌توانید این کار را در میانه‌ی روز دوباره تکرار کنید.
    برای اینکه این روش فایده‌ای داشته باشد خمیردندان حداقل باید ۳۰ دقیقه روی پوست بماند.

نکته: خمیردندان می‌تواند برای پوست ایجاد حساسیت کند، بنابراین مهم است که از این روش با احتیاط و به شیوه‌ی درست استفاده کنید.

۵. از بخور استفاده کنید



برای درمان سریع جوش بخور را فراموش نکنید. استفاده از بخور گرم به علت باز کردن منافذ پوستی و بیرون ریختن مواد زاید از آن، فواید فوق‌العاده‌ای برای پوست افرادی که از جوش رنج می‌برند به همراه دارد.

نحوه‌ی استفاده:

    یک ظرف بزرگ را با آب داغ پر کنید، سپس صورت خود را در نزدیکی دهانه‌ی ظرف قرار دهید به طوری که بخار آب به پوست‌تان برسد.
    به هیچ عنوان پوست‌تان را در تماس با آب داغ قرار ندهید، زیرا ممکن است منجر به سوختگی شود.

نکته: بخور را به مدت ۳۰ دقیقه ادامه دهید و سپس به پوست‌تان مرطوب‌کننده بمالید.

۶. روغن درخت‌ چای


روغن درخت چای درمان‌کننده‌ی حیرت‌انگیزی برای جوش‌های پوستی است. روغن درخت چای با خاصیت ضدباکتریایی به جنگ میکروب‌هایی می‌رود که مشکلات پوستی ایجاد می‌کنند و به دلیل خواص تسکین‌بخشی که دارد، قرمزی و وخامت جوش‌ها را کاهش می‌دهد. این روغن همچنین با خشک کردن جوش‌ها و کمودون‌های سرسفید آنها را بهبود می‌دهد.

نحوه‌ی استفاده:

    گلوله‌ی پنبه‌ای را در روغن درخت چای غوطه‌ور کنید و بر موضع جوش بمالید. بعد از گذشت ۱۵ الی ۲۰ دقیقه پوست خود را بشویید.
    راه دیگر مخلوط کردن چند قطره از این روغن در یک قاشق ژل آلوئه‌ورا است. مخلوط به دست آمده را روی جوش‌ها و سایر نقاط مشکل‌دار پوست‌تان بمالید و بعد از ۲۰ دقیقه آن را بشویید.

نکته: اگر پوست شما حساس است نباید از روغن درخت چای استفاده کنید.

۷. سیر


سیر گیاهی است که به علت مزه‌ی عالی و فایده‌های پزشکی مورد توجه است. سیر دارای خواص اثبات شده‌ی قوی ضدباکتریایی، تقویت سلولی و ضدویروس است و به عوامل بیماری‌زای مسری حمله‌ می‌کند. سیر همچنین در تقویت قوای جسمی نقش دارد.

سیر خام در طب قدیمی هند، آیوروِدا، یکی از بهترین درمان‌ها برای جوش‌های رسیده برشمرده می‌شود و طبیبان آیورودا بر سر خواص سیر در درمان جای جوش‌ها و همچنین در جلوگیری از عود مجدد جوش قسم می‌خورند.

بدون در نظر گرفتن گزارش‌های طب آیورودا درباره‌ی سیر، به اندازه‌ای افراد مختلف به فواید خوردن سیر خام در پیشگیری و درمان جوش‌ صورت اشاره‌ کرده‌اند که می‌توان آن را درمانی عالی برشمرد. سیر این ماده‌ی ضدویروس، ضدقارچ و ضدسرطان برای درمان سریع جوش‌ها کارساز است. همچنین سولفور موجود در سیر به تسریع فرایند بهبودی جوش کمک می‌کند.

نحوه‌ی استفاده:

    یک حبه سیر را دو نیم کنید.
    سیر را روی جوش بمالید و بعد از ۵ دقیقه با آب ولرم بشویید.
    این کار را چند بار در روز تکرار کنید.

نکته: خوردن روزانه‌ی یک حبه سیر خام به پاک‌سازی خون‌تان نیز کمک می‌کند. اما توجه کنید که در مصرف سیر خام زیاده‌روی نکنید تا معده‌ی شما اذیت نشود.

۸. جوش‌‌شیرین (بی‌کربنات سدیم)


جوش‌شیرین راه‌حل خانگی مفید دیگری برای درمان جوش است که با لایه‌برداری پوست و باز‌ کردن راه تخلیه‌ی چربی و سلول‌های مرده جوش‌ها را از بین ‌می‌برد. جوش‌شیرین کاربردهای فراوانی دارد. می‌توان از آن به عنوان ضدبو، به عنوان خمیردندان و در محلول‌های مختلف خانگی برای لایه‌برداری پوست استفاده کرد.

التهاب جوش زمانی که سلول‌های پوست و ارگانیسم‌های کوچک در کنار هم جمع می‌شوند و یک جوش متورم را ایجاد می‌کنند، شکل می‌گیرد. التهاب پوست علاوه بر اینکه توجه دیگران را به خود جلب می‌کند می‌تواند واقعا دردناک باشد.

بخشی از قدرت جوش‌شیرین در مراقبت از پوست به این دلیل است که قادر است به عنوان بخشی از درمان التهاب پوست و در یک برنامه‌ی درمانی به کار رود. مثلا از مواد معمولی موجود در آشپزخانه می‌توان برای درست کردن ماسک‌های قوام‌دار با پایه‌ی جوش‌شیرین استفاده کرد. ماسک‌های خانگیِ پوشاننده‌ی صورت که با جوش‌شیرین درست شوند می‌توانند به پیشگیری و درمان مشکلات پوستی کمک کنند.

نحوه‌ی استفاده:

    جوش‌شیرین را با مقداری آب و آبلیمو مخلوط کرده و یک خمیر باقوام درست کنید.
    پوست خود را به دقت بشویید و در حالی که نم‌دار است خمیر را در نواحی مشکل‌دار پوست بمالید، آنگاه چند دقیقه تا زمانی که خمیر روی پوست شما خشک شود صبر کنید.
    صورت‌ خود را با آب گرم بشویید.
    برای اینکه سریع‌تر نتیجه بگیرید این فرایند را دوبار در روز تکرار کنید.

نکته: هرگز جوش‌شیرین را بیشتر از چند دقیقه‌ی محدود روی پوست رها نکنید، زیرا ممکن است موجب خشکی و حساسیت شود.

۹. خیار


خیار سرشار از پتاسیم و ویتامین‌هایی چون ویتامین A ،C و E است. علاوه‌ بر این خیار دارای خواص خنک‌کنندگی و تسکین پوست است. در کشورهای خاورمیانه و آسیایی آب خیار برای خنک کردن بدن و پوست‌، درمانی متمایز به شمار می‌رود. آب خیار همچنین برای ترمیم پوست مفید است و به خصوص زمانی که روی پوست به کار رود در کاهش التهاب پوستی نقش دارد.

نحوه‌ی استفاده:

    خیار را خرد کنید روی آن آب بریزید و بگذارید به مدت ۶۰ دقیقه بماند. مواد داخل خیار مثل ویتامین A، پتاسیم و کلروفیل در آب منتشر می‌شوند.
    آب حاصل را صاف کنید و برای نوشیدن یا شستن صورت استفاده کنید.

نکته: می‌توانید با خیار ماسک صورت درست کنید. این ماسک را به مدت ۱۵ دقیقه روی صورت قرار دهید سپس با آب گرم بشویید. این کار به تمیزی آلودگی‌ها و باکتری‌ها از مجاری پوست کمک می‌کند.

۱۰. سرکه‌ سیب


وقتی می‌خواهید جوش‌های‌تان را درمان کنید، سرکه‌ سیب را به عنوان ماده‌ای قدرتمند به حساب آورید. چرا؟ زیرا ارگانیسم‌های کوچکی که تمام این مشکلات را پدید آورده‌اند با سرکه‌ی سیب نابود می‌شوند. سرکه‌ی سیب با خواص قلیایی خود، pH سطح پوست شما را به تعادل می‌رساند و در این شرایط باز هم رشد میکروب‌ها سخت‌تر می‌شود. نکته‌ی آخر اینکه سرکه‌ی سیب با خواص منقبض‌کننده‌ی خود مانند آبلیمو کمک می‌کند که چربی تجمع‌یافته در منافذ پوستی بیرون رانده شود. به یاد داشته باشید که با زیاده‌روی در استفاده از سرکه روی پوست، آن را بیش از اندازه خشک نکنید.

نحوه‌ی استفاده:

    صورت‌تان را با آب شسته و با حوله خشک کنید. یک پیمانه سرکه را با ۳ پیمانه آب مخلوط کنید، سپس گلوله‌ی پنبه‌ای را در آن فرو ببرید و مشخصا روی نقاطی از پوست که مشکل دارد بمالید.
    حداقل به مدت ۱۰ دقیقه پوست را به حال خود بگذارید، همچنین می‌توانید بگذارید سرکه یک شب تا صبح روی پوست‌تان بماند. هر روز چند مرتبه این کار را تکرار کنید.

نکته: پس از استفاده از این درمان از تونر پوست استفاده کنید. تونر یک پاک‌کننده‌ی رقیق پوست است که از مواد غیرالکلی ساخته می‌شود و به همین دلیل خشکی پوست ایجاد نمی‌کند.
حتما بخوانید: با این کار ۱۰ سال جوان‌تر شوید

۱۱. ماست

ماست غذایی دلپذیر است که به عنوان وعده‌ی صبحانه و همچنین میان‌وعده عالی است. ماست علاوه بر این اگر به صورت موضعی روی پوست استفاده شود فایده‌های شگفت‌آوری دارد. سالیان دراز است که به دلیل همین فواید عالی، برای بهبود پوست از آن استفاده می‌شود.

هنوز هم در هند از ماست به عنوان راهی عالی در درمان جوش و کاهش التهاب آن استفاده می‌شود. کلئوپاترای مصر باستان به حمام‌های روزانه‌ای با شیر ترشیده که به او پوستی درخشان و جوان می‌بخشیده است معروف است. شما هم می‌توانید برای از بین بردن جوش‌ها از ماست استفاده کنید.

نحوه‌ی استفاده:

    مقداری ماست را با آبلیمو مخلوط کنید و روی پوست‌تان بمالید. بعد از ۱۵ دقیقه صورت‌تان را بشویید.

نکته: باید از این مخلوط روزی دوبار استفاده کنید.

۱۲. آسپرین

آسپرین

آسپرین یک مسکن است و البته از آن برای تسکین جوش هم می‌توان استفاده کرد. اکثر ما معمولا قرص‌های تسکین سردرد را در خانه داریم.

نحوه‌ی استفاده:

    سر راست‌ترین راه برای استفاده از آسپرین در درمان جوش ساختن خمیری با یک سهم آسپرین و سه سهم آب است. زمانی که خمیر سفت شد آن را روی جوش‌ها بمالید. حدودا ۳۰ دقیقه بعد این خمیر خشک می‌شود و پایین می‌ریزد. بعد از آن می‌توانید صورت‌تان را بشویید.

نکته: روزی یک بار این درمان را انجام دهید.

۱۳. ژل آلوئه‌ ورا



آلوئه‌ورا نه تنها با کاهش التهاب پوست احساسی عالی به شما می‌دهد، آزردگی و قرمزی جوش را از بین برده و پوست‌تان را درخشان و صاف می‌کند.

نحوه‌ی استفاده:

    ژل آلوئه‌ورا را به جوش‌ها بمالید و ۱۵ دقیقه بگذارید بماند.

نکته: بعد از ۱۵ دقیقه صورت‌تان را با آب گرم بشویید.

۱۴. روغن زیتون


روغن زیتون حاوی ویتامین، آنتی‌اکسیدان و آهن است. این روغن به دلیل خاصیت تسکین‌دهندگی پوست به ترمیم جای جوش کمک می‌کند.

نحوه‌ی استفاده:

    برای از بین بردن جای جوش‌ها باید پیش از رفتن به رختخواب از روغن زیتون استفاده کنید.
    مقداری روغن زیتون بردارید و به صورت خود ماساژ دهید. بیش‌تر روی جای جوش‌ها تمرکز کنید.
    ماساژ روغن به پوست را به مدت چند دقیقه تا زمانی که حس کنید روغن جذب پوست شده ادامه دهید.
    پارچه یا حوله‌ای تمیز را در آب گرم فرو ببرید.
    حوله‌ی گرم را روی صورت‌تان بگذارید تا بخار به آن برسد.
    چربی باقی مانده را به آرامی و نه با سابیدن از روی پوست پاک کنید.

نکته: بعد از یکی دو دقیقه صورت‌تان را با آب معمولی بشویید.

جلوگیری از جوش صورت

جلوگیری از تشکیل جوش‌، راز کنترل آنست؛ علاج واقعه پیش از وقوع باید کرد. گرچه اغلب آدم‌ها به غلط بر این باورند که جوش زدن با آلودگی سطح پوست یا مصرف غذاهای خاص مرتبط است اما، جوش زدن به ترکیبی از عوامل مرتبط است که برخی از کنترل ما خارجند؛ تعادل هورمونی و سرعت طبیعی سیستم تجدید پوست ما از آن جمله‌اند. با وجود اینکه به طور قطع جوش زدن تقصیر شما نیست اما در برابر جوش‌ها بی‌دفاع هم نیستید. شما برای کمک به بدن‌تان برای مقابله با جوش‌ها می‌توانید آنچه را که بدن برای قدرتمند و سالم بودن بدان نیاز دارد در اختیارش بگذارید.

اگر می‌خواهید پوست خوبی داشته باشید، این موارد ساده را رعایت کنید:

شست‌وشوی روزانه

روزی دو مرتبه با ملایمت صورت‌تان را بشویید تا چربی اضافه، باکتری‌ها و سلول‌های مرده را از سطح آن پاک کنید. فراموش نکنید که علت جوش، آلودگی پوست نیست و شست‌و‌شوی بیش از حد تنها منجر به خشک شدن پوست و تحریک آن برای تولید میزان بیشتر چربی می‌شود. هرگز بیش از حد این کار را تکرار نکنید. اگر روالی برای شست‌وشوی پوست‌تان به‌صورت روزانه، جواب داد همان را ادامه بدهید.
از سابیدن پوست با لایه‌بردارهای زبر بپرهیزید

لایه‌برداری پوست خوب است اما دقت کنید از لایه‌بردارهای خفیف که دانه‌های ریز و نرم دارند استفاده کنید. از مصرف محصولاتی که حاوی خرده‌های پوسته‌ی بادام یا زردآلو هستند خودداری کنید. این خرده‌ها می‌توانند پوست را تحریک کنند و حتی باعث خراش بشوند که به التهاب پوست دامن میزند

ز محصولات حاوی الکل استفاده نکنید

اگر از شیرپاک‌کن استفاده می‌کنید از محصولات با پایه‌ی الکل ایزوپروپیل یا سایر الکل‌های شوینده استفاده نکنید. الکل ماده‌ی قابض قدرتمندی است و لایه‌ی سطحی پوست را برمی‌دارد، این امر باعث تولید بیشتر چربی از غدد پوستی می‌شود. نتیجه‌ی این کار پوستی خشک و قرمز است و احتمالا جوش‌های بیشتری می‌زنید.
رژیم غذایی سالم و مصرف آب

با اینکه غذاها دلیل جوش زدن نیستند، رژیم غذایی سالم کمک می‌کند بدن آنچه را برای جنگیدن با جوش‌ها نیاز دارد در اختیار داشته باشد.

صبحانه را حذف نکنید: صبحانه نیرومحرکه‌ای برای فرایندهای متابولیسم بدن‌تان است و در طول روز به شما انرژی می‌دهد.

به طور کلی میوه‌های تازه را به سیب‌زمینی سرخ‌کرده ترجیح بدهید و رژیمی متعادل داشته باشید که از همه‌ی گروه‌های غذایی در آن استفاده شده باشد.

روزانه حداقل ۸ لیوان، و اگر ورزش می‌کنید یا در فصل گرما به سر می‌برید حتی بیشتر، آب بنوشید.
ورزش کنید

فواید ورزش بی‌شمار است، ورزش به گردش خون در بدن کمک می‌کند، به شما آرامش می‌دهد، استرس را کاهش می‌دهد و انرژی‌تان را بالا می‌برد. پوست شما هم از گردش خون بیشتر و اکسیژن‌رسانی بیشتری که در اثر فعالیت ورزشی ایجاد می‌شود سود می‌برد.

اما دقت کنید که حرارت و رطوبت نشسته روی پوست در اثر ورزش، مکان مناسبی برای پخش شدن باکتری‌ها فراهم می‌کند. بنابراین، پیش از ورزش آرایش‌تان را پاک کنید. اگر مستعد جوش بدن هستید برای ورزش لباس نخی گشاد به تن کنید. بعد از ورزش در اولین فرصت به حمام بروید.
جوش‌ها را فشار ندهید، دست‌کاری نکنید و نترکانید

فشار دادن یا درآوردن چرک جوش‌ها با ناخن، سوزن یا هر وسیله‌ی دیگر می‌تواند مسیر باکتری‌ها را به عمق بیشتری از پوست باز کند که موجب تشدید التهاب و عفونت خواهد شد. همچنین این کار به بافت اطراف پوست آسیب می‌زند و احتمال باقی ماندن جای جوش را افزایش می‌دهد. همچنین، تماس بیش از حد دست‌ها با پوست شامل مالیدن یا حتی تکیه زدن دست به چانه می‌تواند باکتری‌ها را به منافذ پوست وارد کند و احتمال جوش زدن را بالا ببرد.
حتما بخوانید: ۹ خوراکی سالم که باعث جوش زدن شما می‌شود
از پوست‌تان در برابر تابش آفتاب، محافظت کنید

هرروز، حتی روزهای ابری، از ضدآفتاب با spf حداقل ۱۵ استفاده کنید. گرچه حقیقت دارد که مجاورت اندک با نور آفتاب می‌تواند در آغاز برای آکنه مفید باشد اما گول نخورید زیرا این منافع کوتاه‌مدت هستند. تماس طولانی با نور آفتاب پوست‌تان را خشک می‌کند و باعث تولید بیشتر چربی پوست و تسریع ریزش سلول‌های مرده‌ی آن می‌شود. چربی بیشتر در کنار سلول‌های مرده‌ی پوستی زمینه‌ی مناسبی برای ایجاد جوش‌ها ایجاد می‌کند.
محصولات پیشنهادی: محافظت از پوست شما با محبوب‌ترین کرم‌های ضد آفتاب
استراحت

خواب خوب شبانه، به مدت حداقل ۷ تا ۸ ساعت، می‌تواند معجزه‌ای برای جوش‌هایتان باشد. می‌پرسید چطور؟ در پاسخ باید بگوییم بدنی که خوب استراحت‌ کرده منابع لازم را برای داشتن دستگاه ایمنی قوی در اختیار دارد. گرچه سیستم ایمنی قوی به کلی مانع جوش نمی‌شود، اما در مبارزه با عفونت جوش‌ها کمک می‌کند و جوش‌ها با سرعت بالاتری بهبود پیدا می‌کنند.
آرام باشید

زمانی که در تنش باشید، غده‌ی آدرنال، هورمون کورتیزول را روانه‌ی جریان خون‌تان می‌کند. این هورمون غدد چربی پوست را به ترشح بیشتر وا می‌دارد که می‌تواند به جوش زدن بینجامد. بسیار مهم است که روزانه زمانی را به استراحت اختصاص بدهید، مطالعه کنید، دوش بگیرید، مدیتیشن یا یوگا انجام بدهید یا هر کار دیگری که به شما احساس شادی و آرامش می‌دهد. برای داشتن بدنی سالم به‌طور کلی و همچنین داشتن پوستی زیبا و سالم، آرام بودن قدم اساسی است.

بهترین قرص برای کبد چرب چیست؟

برای درمان کبد چرب می‌توان از داروهایی همچون قرص لیورگل استفاده کرد. اختلالات گوارشی عوارض نسبتا کم این دارو است. علاوه بر مصرف قرص کبد چرب برخی گیاهان دارویی هم برای درمان کبد چرب موثر هستند.

 بیماری کبد چرب از بیماری‌های شایعی است که در اثر داشتن تغذیه ناسالم ایجاد می‌شود و اگر به موقع درمان نشود به بیماری‌های خطرناک دیگری همچون هپاتیت ب و سیروز کبدی تبدیل می‌شود. به طور کلی بی‌تحرکی، اضافه وزن و مصرف غذاهای اماده و باارزش غذایی کم می‌تواند در تشدید این بیماری موثر باشد. در ادامه به معرفی دارویی برای درمان کبد چرب و همچنین روش‌های گیاهی برای درمان این بیماری خواهیم پرداخت.
 

 

درمان کبد چرب با استفاده از گیاهان دارویی

کبد مهمترین کارخانه‌ شیمیایی بدن است. این عضو با تولید صفرا به هضم چربی‌ها کمک نموده و بسیاری از سموم را از روده‌ها دفع می‌کند. منظور از بیماری کبد چرب، رسوب چربی‌های خنثی به خصوص تری‌گلیسیرید بر روی کبد است. حدودا 10% الی 15% افراد جامعه ایران به عارضه کبد چرب مبتلا هستند. بروز کبد چرب در سنین خاصی از افراد رخ نمی‌دهد ولی بیشترین شیوع آن در 60_40 سالگی می‌باشد. این بیماری بدون علامت می‌باشد و پزشک در بررسی‌های آزمایشگاهی، سونوگرافی و یا سی‌تی‌اسکن که به علل دیگر انجام می‌شود به آن پی می‌برد. گرچه درمان اختصاصی برای کبد چرب وجود ندارد ولی با کنترل علل زمینه مانند کاهش وزن و چربی‌های خون و کنترل دیابت می‌توان از پیشرفت این بیماری جلوگیری کرد. درواقع با حذف چربی‌های مضری مانند انواع سس، خامه، بستی و... از برنامه غذایی‌تان می‌توانید گام مهمی در بهبودی بیماری خود بردارید.

برای درمان کبد علاوه بر داروهای موجود در این زمینه می‌توان از گیاهان دارویی هم بهره برد. در لینک زیر به معرفی برخی از گیاهان مفید به منظور درمان کبد چرب پرداخته‌ایم.

---

 درمان کبد چرب با گیاهان دارویی

---

 معرفی قرص کبد چرب

قرص لیورگل

 

 

 

 قرص لیورگل (Livergol) یکی از داروهای گیاهی برای نوسازی سلول‌ها و همچنین رفع مسمومیت‌های کبدی است که از عصاره گیاهی خارمریم تهیه شده است. این دارو از طریق تحریک سنتز پروتئین ریبوزومال باعث افزایش قدرت نوسازی سلول‌های کبدی شده لذا یک درمان کمکی کاملاً موثر برای مسمومیت‌های کبدی، هپاتیت‌ها، جلوگیری از پیشرفت سیروز کبدی و بخصوص کبد چرب خواهد بود. این دارو به صورت سه نوبت در روز و در هر نوبت یک قرص ۱۴۰ میلی‌گرمی و یا دو قرص ۷۰ میلی‌گرمی لیورگل همراه با آب میل می‌شود.

از عوارض قرص گیاهی لیورگل می‌توان به اختلالات گوارشی اشاره کرد. درصورتیکه قصد مصرف این دارو را دارید بهتر است درباره آن اطلاعات بیشتری داشته باشید. لینک زیر به معرفی این قرص و نکاتی که طی مصرف آن باید بدانید اختصاص دارد.

---

آشنایی با موارد مصرف و عوارض قرص لیورگل

---

علاوه بر قرص گیاهی که در بالا معرفی شد مصرف یک روز درمیان 400 واحد ویتامین E و همچنین هفته‌ای 3 عدد قرص امگا 3 به روند درمان کبد چرب کمک می‌کند.

علائم زخم معده و راه‌های درمان آن

زخم معده عبارت است از یک زخمِ باز که در سطح داخلی معده و قسمت فوقانی روده‌ی کوچک ایجاد می‌شود. سوزش معده، یکی از شایع‌ترین علائم زخم معده است .

زخم معده شامل موارد زیر است:‌

    زخم‌هایی که درون معده ایجاد می‌شوند؛
    زخم‌های اثنی‌عشری که درون قسمت فوقانی روده‌ی کوچک ایجاد می‌شوند.

رایج‌ترین علت زخم‌‌ معده عفونتی است که از طریق باکتری هلیکوباکتر پیلوری (H.pylori) ایجاد می‌شود. علت دیگر آن مصرف طولانی‌مدت آسپرین و مُسکن‌های دیگری نظیر ایبوپروفن (Advil ،Motrin و غیره) و ناپروکسن سدیم (Aleve ،Anaprox و غیره) است. استرس و خوردن غذاهای تند به زخم معده منجر نمی‌شوند ولی می‌توانند علائم بیماری را تشدید کنند.
علائم زخم معده

    شکم‌درد همراه با سوزش؛
    احساس سیری، التهاب یا انقباض؛
    ناتوانی در هضم غذاهای چرب؛
    سوزش معده؛
    حالت تهوع.

همان‌طور که قبلا گفتیم رایج‌ترین علامت زخم معده سوزش معده است. اسید معده درد را بدتر می‌کند، همین‌طور معده‌ی خالی. با خوردن غذاهایی که اسید معده را کاهش می‌دهند یا با مصرف داروهای کاهش‌دهنده‌ی اسید معده، می‌توان درد ناشی از زخم معده را برطرف کرد، اما باید به یاد داشت که درد دوباره باز می‌گردد. این درد بین وعده‌های غذایی و شب‌ها شدت می‌گیرد.

تقریبا سه‌چهارم مبتلایان به زخم معده اصلا علائمی ندارند. در موادر نادر، علائم زخم معده شدید هستند، نظیر:

    استفراغ معمولی یا استفراغ خونی (که به‌ رنگ قرمز یا سیاه است)؛
    خون تیره در مدفوع، یا مدفوع سیاه یا قیری‌رنگ؛
    دشواری تنفس؛
    حالت تهوع و استفراغ؛
    کاهش وزن بی‌دلیل؛
    تغییر اشتها.

چه وقت باید به پزشک مراجعه کنید؟

اگر علائم حاد بالا را مشاهده کردید حتما باید نزد پزشک بروید. هم‌چنین اگر داروهای بدون نسخه‌ی آنتی‌اسید و کاهنده‌ی اسید معده دردتان را برای مدتی تسکین دادند ولی درد دوباره بازگشت، حتما به پزشک مراجعه کنید.

علل ایجاد زخم معده

زخم معده زمانی ایجاد می‌شود که اسید موجود در دستگاه گوارش، لایه‌ی درونی معده یا روده‌ی کوچک را از بین ببرد. اسید می‌تواند زخم باز دردناکی ایجاد کند که منجر به خون‌ریزی می‌شود.

دستگاه گوارش شما پوشیده از لایه‌ای مخاطی است که در حالت عادی از آن در برابر اسید محافظت می‌کند. اما اگر اسید معده افزایش یابد یا مخاط کاهش یابند، ممکن است به زخم معده دچار شوید. شایع‌ترین علل ایجاد زخم معده عبارت‌اند از:‌
۱. باکتری هلیکوباکتر پیلوری

این باکتری عمدتا در لایه‌ی مخاطی که بافت‌های معده و روده‌ی کوچک را پوشانده و از آنها محافظت می‌کند، یافت می‌شود. این باکتری مشکل خاصی ایجاد نمی‌کند، اما می‌تواند موجب التهاب لایه‌ی درونی معده شود که درنهایت به زخم معده می‌انجامد.

دقیقا مشخص نیست که عفونت هلیکوباکتر پیلوری چگونه منتشر می‌شود. ممکن است از طریق تماس بدنی نزدیک مانند بوسیدن، از یک شخص به شخص دیگر منتقل می‌شود. این باکتری می‌تواند از طریق آب و غذا هم وارد بدن شود.
۲. مصرف مداوم برخی مُسکن‌ها

مصرف آسپرین و نیز داروهای مُسکن بدون نسخه یا تجویزی که داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (NSAIDها) نامیده می‌شوند، می‌تواند لایه‌ی داخلی معده و روده‌ی کوچک را ملتهب کند و بسوزاند. این داروها شامل ایبوپروفین (Advil ،Motrin ib و غیره) و ناپروکسن سدیم (Aleve ،Anaprox و غیره) هستند. اما استامینوفن (Tylenol) جزء آن‌ها نیست.

زخم معده بیشتر در سالمندانی شایع است که از داروهای مُسکن به‌طور مداوم استفاده می‌کنند. هم‌چنین افرادی که این داروها را به‌خاطر آرتروز مصرف می‌کنند بیشتر در معرض ابتلا به زخم معده قرار دارند.
۳. بعضی از داروها

مصرف برخی داروهای دیگر همراه با NSAIDها نظیر استروئید، داروهای ضد انعقاد، آسپرین با دُز کم، داروهای ضد افسردگی (SSRIها)، آلندرونات (Fosamax) و ریسترونات (Actenol) می‌تواند خطر ابتلا به زخم معده را افزایش دهد.
حتما بخوانید: علائم معده درد عصبی و را‌ه‌های درمان آن
عوامل خطرزا

علاوه بر مصرف برخی داروها نظیر آسپرین، در موارد زیر نیز خطر ابتلا به زخم معده افزایش می‌یابد:

    مصرف سیگار: سیگار کشیدن خطر ابتلا به زخم معده را در افرادی که دارای عفونت باکتری H. pylori هستند، افزایش می‌دهد.
    مصرف الکل: الکل لایه‌ی مخاطی معده را ملتهب می‌کند و از بین می‌برد و میزان اسید معده را افزایش می‌دهد.
    استرس کنترل‌نشده.
    خوردن غذاهای پرادویه و تند.

این عوامل به‌تنهایی باعث ایجاد زخم معده نمی‌شوند اما می‌توانند زخم معده را شدیدتر کنند و درمان آن را دشوارتر سازند.
عوارض زخم معده

چنان‌چه زخم معده درمان نشود، موارد زیر اتفاق خواهد افتاد:‌

    خون‌ریزی داخلی: اگر خون‌ریزی خفیف باشد می‌تواند موجب ابتلا به کم خونی شود. چنان‌چه خون‌ر‌یزی شدید باشد لازم است بیمار بستری شود یا به او خون تزریق شود. خون‌ریزی شدید معده می‌تواند منجر به استفراغ‌ خونی یا سیاه، یا مدفوع خونی یا سیاه شود.
    عفونت: زخم معده می‌تواند حفره‌ای در دیواره‌ی معده یا روده‌ی کوچک ایجاد کند و خطر ابتلا به عفونت حاد در حفره‌ی شکمی (peritonitis) را بالا ببرد.
    انسداد مسیر بلع غذا: زخم معده می‌تواند منجر به ورم‌، التهاب یا زخم در مسیر ورود غذا به دستگاه گوارش و انسداد آن شود. انسداد مسیر بلع ممکن است باعث شود زود احساس سیری کنید، بالا بیاورید و وزن‌تان کاهش یابد.

تشخیص زخم معده

اندوسکوپی برای تشخیص زخم معده

پزشک برای اینکه زخم معده را در شما تشخیص دهد، ابتدا سابقه‌ی پزشکی‌تان را بررسی و شما را معاینه می‌کند. در فرایند تشخیص زخم معده، ممکن است آزمایش‌های زیر را انجام دهید:
۱. آزمایش‌ باکتری H.pylori

پزشک شما آزمایش‌هایی توصیه می‌کند تا مشخص شود این باکتری در بدن شما وجود دارد یا خیر. این کار با انجام آزمایش خون، مدفوع یا بازدم انجام می‌شود. آزمایش بازدم از همه دقیق‌تر است. آزمایش‌ خون معمولا دقیق نیست و در حالت عادی انجام نمی‌شود.

در آزمایش بازدم، شما غذا یا نوشیدنی حاوی کربن رادیواکتیو میل می‌کنید. باکتری H.pylori این مواد را در معده‌ی شما تجزیه می‌کند. سپس، داخل یک کیسه فوت می‌کنید و در کیسه را می‌بندند. اگر در بدن شما باکتری H.pylori وجود داشته باشد، در نمونه‌ی بازدم شما کربن رادیواکتیو به‌شکل مونواکسید کربن ظاهر خواهد شد.

اگر قبل از انجام آزمایش تشخیص باکتری، آنتی‌اسید مصرف کرده‌اید، حتما این مسئله را با پزشک خود در میان بگذارید. بسته به نوع آزمایش، شاید لازم باشد برای مدتی مصرف دارو را قطع کنید، چرا که آنتی‌اسیدها می‌توانند در نتیجه‌ی آزمایش اختلال ایجاد کنند و نتیجه‌ نادرست به‌دست آید.
۲. آندوسکوپی

گاهی پزشک قسمت فوقانی دستگاه گوارش شما را با یک وسیله معاینه کند. به این کار آندوسکوپی می‌گویند. در این روش پزشک یک لوله‌ی توخالی مجهز به یک ذره‌بین (آندوسکوپ) را از طریق گلو به مری، معده و روده‌ی کوچک می‌فرستد. در فرایند آندوسکوپی پزشک به دنبال زخم‌ها می‌گردد.

اگر پزشک در شما زخم معده تشخیص داد، از بافت معده‌تان نمونه‌برداری می‌شود تا در آزمایشگاه آن را بررسی کنند. در این روش هم‌چنین می‌توان تشخیص داد که باکتری H.pylori در لایه‌ی درونی معده وجود دارد یا خیر.

چنان‌چه سالمند باشید، علائم خون‌ریزی داشته باشید، به‌تازگی وزن کم کرده باشید یا در خوردن و بلع غذا مشکل داشته‌ باشید، پزشک شما احتمالا آندوسکوپی را توصیه خواهد کرد. اگر با آندوسکوپی در معده‌تان زخمی مشاهده شد، پس از درمان یک آندوسکوپی دیگر انجام می‌شود تا حتی در صورت بهبود علائم، از بهبود زخم معده کاملا اطمینان حاصل شود.

۳. عکس‌برداری با اشعه‌ی ایکس از قسمت فوقانی معده و روده

نصویر اشعه ایکس از معده

طی یک سری عکس‌برداری‌ از قسمت فوقانی دستگاه گوارش که گاه «بلع باریوم» نیز نامیده می‌شود، تصاویری از مری، معده و روده‌ی کوچک گرفته می‌‌شود. برای عکس‌برداری با اشعه‌ی ایکس، ابتدا مایعی سفید‌رنگ می‌نوشید که حاوی باریوم است. این مایع دستگاه گوارش شما را پر می‌کند و زخم معده را بیشتر قابل رؤیت می‌کند.
حتما بخوانید: همه چیز درباره سرطان معده؛ علائم، روش‌های تشخیص و درمان آن
درمان

درمان زخم معده بسته به علت آن متفاوت است. معمولا در طی درمان، اگر باکتری H.pylori وجود داشته باشد، باید آن را از بین برد و در صورت امکان مصرف آسپرین و مُسکن‌های مشابه آن را کاهش داد یا قطع کرد و با دارو‌های دیگر علائم زخم معده را بهبود بخشید.

داروهایی که برای زخم معده تجویز و مصرف می‌شوند عبارت‌اند از

۱. داروهای آنتی‌بیوتیک برای کشتن باکتری H.pylori

اگر باکتری H.pylori در دستگاه گوارش شما پیدا شود، پزشک ترکیبی از آنتی‌بیوتیک‌ها را برای از بین بردن آن توصیه خواهد کرد. این آنتی‌بیوتیک‌ها عبارت‌اند از: آموکسی‌سیلین (Amoxil)، کلاریترومایسین (Biaxin)، مترونیدازول (Flagyl)، تینیدازول (Tindamax)، تتراسیکلین (Tetracycline HCL) و لووفلوکساسین (Levaquin).

مدت زمان مصرف این آنتی‌بیوتیک‌ها برحسب محل زندگی شما و مقاومت بدن‌تان به آنتی‌بیوتیک متفاوت است. شما احتمالا به مدت دو هفته باید آنتی‌بیوتیک بخورید و داروهای دیگر را نیز مصرف کنید تا اسید معده‌تان کاهش یابد. داروهایی که با آنتی‌بیوتیک مصرف خواهید کرد، بازدارنده‌ی پروتون پمپ (proton pump inhibitor) و شاید Pepto-Bismol خواهند بود.
۲. داروهایی که مانع تولید اسید و تسریع درمان زخم معده می‌شوند

بازدارنده‌های پروتون پمپ (PPIها) با غیرفعال کردن قسمت‌هایی از سلول‌ که اسید تولید می‌کنند، اسید معده را کاهش می‌دهند. این داروها هم شامل داروهای بدون نسخه هستند هم داروهایی که تنها با نسخه‌ی پزشک تهیه می‌شوند. از میان این داروها می‌توان به این موارد اشاره کرد: اومپرازول (Prilosec)، لانسوپرازول (Prevacid)، رابپرازول (Aciphex)، اسومپرازول (Nexium) و پانتوپرازول (Protonix).

مصرف طولانی‌مدت بازدارنده‌های پروتون پمپ به‌خصوص با دُز زیاد، خطر شکستگی لگن، مچ و ستون فقرات را بالا می‌برد. از پزشک خود بپرسید که آیا مصرف مکمل‌های کلسیم می‌تواند این خطرها را کاهش دهد یا خیر.
۳. داروهایی برای کاهش تولید اسید

داروهایی برای زخم معده

داروهایی که تولید اسید را متوقف می‌کنند و مسدودکننده‌های هیستامین (H-2) نیز نامیده می‌شوند، میزان اسید معده‌ دستگاه گوارش شما را کاهش می‌دهند و بدین‌ترتیب زخم معده را بهبود می‌بخشند و روند درمان آن را سریع می‌کنند.

این داروها که هم بدون نسخه هم با نسخه قابل تهیه هستند، شامل رانیتیدین (Zantac)، فاموتیدین (Pepcid)، سیمتیدین (Tagamet HB) و نیزاتیدین (Axil AR) هستند.
۴. داروهایی که اسید معده را خنثی می‌کنند

پزشک شما ممکن است در رژیم دارویی‌تان داروهایی را برای خنثی کردن اسید معده بگنجاند. این داروها اسید معده را خنثی می‌کنند و سریعا می‌توانند درد معده را نیز برطرف کنند. بسته به مواد اصلی به کار رفته در این نوع دارو باید دانست اسهال یا یبوست از عوارض جانبی مصرف این داروهاست.
۵. داروهایی که از لایه‌ی داخلی معده و روده‌ی کوچک محافظت می‌کنند

در برخی موارد پزشک ممکن است داروهایی‌ها تجویز کند که به محافظت از بافت‌ لایه‌ی داخلی معده و روده‌ی کوچک کمک کند.

از میان این داروها می‌توان به سوکرالفات (Cerafate) و میسوپروستل (Cytotec) اشاره کرد.

زخم معده‌ در بسیاری موارد به‌خوبی درمان می‌شود. اگر علائم آن شدید و حاد باشند یا بعد از درمان باز هم علائم به‌قوت خود باقی باشند، ممکن است پزشک آندوسکوپی مجدد تجویز کند تا سایر عللی را که موجب این علائم می‌شوند، پیدا کند.
زخم معده‌هایی که خوب نمی‌شوند

زخم‌ معده‌هایی که خوب نمی‌شوند اغلب زخم‌های ارتجاعی نامیده می‌شوند. دلایل بسیاری برای عدم بهبود زخم معده وجود دارد، ازجمله:‌

    مصرف نکردن داروها مطابق دستور پزشک؛
    برخی از انواع باکتری H.pylori که در برابر آنتی‌بیوتیک‌ها مقاوم هستند؛
    مصرف مداوم تنباکو؛
    مصرف مداوم مُسکن‌ها ازجمله آسپرین، ایبوپروفن و ناپروکسین سدیم (Aleve ،Anaprox و غیره) که خطر ابتلا به زخم معده را بالا می‌برند.

در موارد نادر، زخم معده می‌تواند بر اثر موارد زیر به وجود آید:‌

    تولید بیش از حد اسید معده، که اغلب در سندروم زولینگر–الیسون مشاهده می‌شود؛
    عفونتی غیر از باکتری H.pylori؛
    سرطان معده؛
    سایر یبماری‌ها که منجر به بروز زخم‌هایی در معده و روده‌ی کوچک می‌شوند که شبیه زخم معده هستند، مانند بیماری کرون .

درمان زخم معده معمولا علاوه بر مصرف آنتی‌بیوتیک‌های مختلف، مستلزم از بین بردن عواملی است که ممکن است در روند درمان تداخل کنند.

اگر بر اثر زخم معده دچار مشکلی حاد نظیر خون‌ریزی شدید یا پرفوراسیون (سوراخ‌شدگی معده) شدید، ممکن است نیاز به جراحی داشته باشید. هرچند امروزه به دلیل وجود داروهای مؤثر فراوان کمتر از گذشته به جراحی نیاز می‌شود.

20 اشتباه بزرگ که مانع کاهش وزن تان می شود

20 اشتباه بزرگ که مانع کاهش وزن تان می شود
بسیارند کسانی که از اضافه وزن رنج می برند و به دنبال راهی برای کم کردن وزن خود هستند اما اکثر این افراد پس از انتخاب رژیم غذایی به نتیجه مطلوب که فکرش را کرده بودند نمی رسند ، این موضوع باعث می شود که با نا امیدی رژیم غذایی خود را رها کنند.

من که ورزش می کنم، من که رژیم می گیرم، من که همیشه نیمی از غذایم را نمی خورم، پس چرا لاغر نمی شوم؟ در حقیقت اینها سؤالاتی است که تقریبا همه افرادی که برای کاهش وزن تلاش می کنند، از خود می پرسند. حقیقت این است که هیچ مشکلی بی دلیل نیست و حتما این افراد مرتکب اشتباهایی می شوند که از آن بی اطلاع هستند.

1 - خوردن کورن فلکس در وعده صبحانه
خوردن کورن فلکس (غذایی که از غلات تهیه شده و با شیر مصرف می شود) در صبح باعث می شود شما قبل از رسیدن به وعده ناهار احساس گرسنگی کرده و در مجموع غذای بیشتری در روز بخورید. در عوض افرادی که در وعده صبحانه، تخم مرغ می خورند هیچگاه به این مشکل برنمی خورند زیرا پروتئین موجود در صبحانه تا ساعت ها احساس سیری را برای آنها به ارمغان می آورد.

2 - خوردن نان و برنج سفید
سال ها بود که ادعا می شد مصرف کربوهیدرات های تصفیه شده مانند نان سفید یا برنج سفید می تواند باعث افزایش وزن به خصوص در قسمت های میانی بدن شود. برای بررسی صحت این موضوع، دانشمندان رژیم غذایی با کالری کاملا یکسان را به ۲ گروه از انسان ها دادند و متوجه شدند افرادی که برنج سفید یا نان سفید بیشتری در رژیم غذایی خود دارند در هر سال ۱۰ میلی متر دور شکمشان بیشتر از گروه دیگر افزایش پیدا می کند.

3 - زیاده روی در خوردن آبمیوه
آبمیوه و دیگر نوشیدنی های شیرین نسبت به غذاهای جامد اثرات بیشتری بر اضافه وزن انسان ها دارند. اگر شما فقط یک نوشیدنی شیرین را در طول روز از رژیم غذایی خود حذف کنید، بعد از ۶ ماه نیم کیلو گرم از وزن بدنتان کاسته می شود. هر چه کاهش نوشیدنی های شیرین بیشتر باشد، به همان اندازه نتیجه بهتر خواهد بود.

4 - خوردن شیر با چای
سال گذشته، دانشمندان هندی متوجه شدند چای ترکیباتی مانند theaflavins و thearubigins دارد که باعث کاهش جذب چربی در شکم و کم شدن میزان کلسترول خون می شود. ولی پروتئین های موجود در شیر این اثر را کاملا خنثی می کند، پس بهتر است هیچگاه شیر خود را با چای ترکیب نکنید.

 

5 - نخواندن برچسب های غذایی
بررسی ها نشان می دهد، افرادی که از روی عادت برچسب های غذایی را می خوانند و ورزش می کنند، وزن بیشتری در مقایسه با دیگران از دست می دهند. نکته عجیب این است که خواندن برچسب های غذایی به تنهایی و بدون ورزش کردن هم می تواند باعث کاهش وزن شود. به اعتقاد دانشمندان این کار سبب می شود فرد درک بیشتری از کالری هایی که هنگام غذا خوردن وارد بدن می شود پیدا کرده و به طور ناخودآگاه غذایش را کم کند.

6 - اضافه نکردن ادویه به غذا
اضافه کردن فلفل تند به وعده های غذایی می تواند سرعت سوزاندن کالری ها را بیشتر کند. علاوه بر آن فلفل اشتهای انسان را برای خوردن غذاهای چرب، شور و شیرین کاهش می دهد.

7 - نخوردن ماست
نتایج یک تحقیق در نشریه بین المللی چاقی نشان داده، افراد بزرگسالی که هر روز ۳ مرتبه ماست می خورند، ۲۲درصد بیشتر از دیگران وزن خود را از دست داده و زمان بیشتری هم این کاهش وزن را حفظ کرده اند. علاقه مندان به مصرف ماست ۸۱ درصد چربی بیشتری را هم در ناحیه شکم آب کرده اند. به نظر می رسد چربی و پروتئین موجود در این محصول لبنی نقش زیادی در سوزاندن چربی دارد.

8 - معاشرت با دوستان چاق
اگر دوست شما در حال افزایش وزن است، به احتمال زیاد شما هم در معرض چاق شدن خواهید بود. به گفته محققان دانشگاه هاروارد اگر فردی ۴ دوست چاق داشته باشد احتمالا ۲ برابر بیشتر از فردی که دوست چاق ندارد در آینده نه چندان دور افزایش وزن را تجربه خواهد کرد. به طور کلی انسان ها علاقه دارند رفتارهای یکدیگر را تقلید کنند و خوردن غذا هم بخشی از این رفتارهاست.

9 - خواندن کتاب ها و مجلات آشپزی
کشف جدید روانشناسان دانشگاه ساوث کالیفرنیا یکی دیگر از عوامل عجیب چاقی را آشکار کرد و آن چیزی نیست جز خواندن کتاب ها و مجلات آشپزی. نگاه کردن به تصاویر غذاهای چرب و پرکالری موجود در این مجلات باعث تحریک قسمت های کنترل اشتها در مغز شده و علاقه ما به خوردن غذاهای شیرین و خوشمزه را افزایش می دهد. خواندن دستورالعمل های پخت غذا هم به شدت مغز را تحریک کرده و شما را علاقه مند به خوردن غذا می کند.

10 -  نجویدن غذا به اندازه کافی
هر قدر غذا زمان بیشتری در دهان بماند، به همان اندازه زبان سیگنال های بیشتری را به مغز می فرستد و او را به ترشح مایعات گوارشی تحریک می کند. جویدن بیشتر غذا سریع تر احساس سیری را به انسان ها داده و میزان ورود به بدن را محدود می کند.

11 - غذا خوردن در بشقابی با رنگ اشتباه
یکی از عجیب ترین یافته های دانشمندان در هفته های گذشته، تاثیر رنگ بشقاب روی میزان غذا خوردن انسان هاست. بر این اساس زمانی که رنگ بشقاب با رنگ غذای داخل آن شباهت داشته باشد به طور ناخودآگاه میزان غذا خوردن مردم بیشتر می شود. بر عکس اگر شما غذایی مانند اسپاگتی قرمز رنگ را در بشقاب سبز بخورید، حجم غذا بیشتر نشان داده شده و شما زودتر دست از غذا خوردن می کشید.

12 - نداشتن خواب به اندازه کافی
محققان به این نتیجه رسیده اند که نداشتن خواب کافی ژن های بدن را تشویق به افزایش وزن می کند. خواب بیشتر از ۹ ساعت هم همین اثر را روی بدن دارد و احتمال چاقی را بیشتر می کند.

13 - رژیم گرفتن به تنهایی
اگر شما تصمیم به کاهش وزن دارید، بهتر است حتما برای خود یک هم تیمی پیدا کرده و با او به رقابت بپردازید. همان طور که چاقی می تواند مانند بیماری های ساری منتشر شود، تلاش برای کاهش وزن به صورت گروهی هم تاثیر بسیار زیادی در افزایش انگیزه و پایبندی به رژیم های غذایی دارد. چندی پیش محققان متوجه شدند، افرادی که برای کاهش وزن در کلاس های گروهی مخصوص این کار شرکت می کنند، دو برابر بیشتر از اشخاصی که به تنهایی این کار را انجام می دهند نتیجه می گیرند.

14 - گفتن جمله من نمی توانم!
زمانی که به شما یک تکه کیک تعارف می شود، به جای گفتن جمله «من نمی توانم» بگویید «من نمی خواهم!» دکتر «ونسا پاتریک» از دانشگاه «بوفالو» با انجام تحقیقات عجیبی مدعی شده است، زمانی که شما می گویید: «من نمی توانم» به بدن خود پیام می دهید که دچار کمبود غذا هستید و خود را برای خوردن وسوسه می کنید. اما وقتی می گویید: «من نمی خواهم» و از موضع قدرت با احساس گرسنگی برخورد کرده و توانایی بیشتری برای نخوردن پیدا می کنید.

15 -  غذا خوردن در برابر تلویزیون
محققان دانشگاه «بیرمنگام» ادعا کردند، اگر تمرکز شما بر سر میز غذا روی خوردن تان نباشد، بیش از مواقع دیگر کالری وارد بدنتان خواهید کرد. بسیاری از مردمی که هنگام تماشای تلویزیون غذا می خورند، مقدار زیادی مواد غذایی وارد بدن خود می کنند و حتی نمی توانند به یاد بیاورند که چه خورده اند.

16 - استرس داشتن
استرس، بدن را تشویق به انباشته کردن چربی در اطراف شکم می کند که دلیل اصلی آن هم ترشح هورمون «کورتیزول» در رگ های خونی است. این هورمون نه تنها چربی ها را تشویق به جمع شدن در میانه بدن می کند بلکه نقش مهمی هم در بزرگ تر شدن سلول های چربی دارد.

17 - داشتن تنوع غذایی
نداشتن تنوع غذایی و خوردن غذاهای یکنواخت، کلید موفقیت در کاهش وزن به حساب می آید. به گفته محققان ایالات متحده در مجله تغذیه، زنانی که یک غذا را هر روز پشت سر هم می خورند به مرور زمان اشتهایشان کمتر شده و لاغر می شوند.

18 - گوش دادن به موسیشقی حین غذا خوردن
محققان دانشگاه جورجیا استیت معتقدند، این کار میزان غذا خوردن شما را بیشتر می کند. حداقل اگر تمایل دارید هنگام صرف ناهار یا شام فضای اتاقتان ساکت نباشد، سعی کنید از موسیقی های بسیار ملایم استفاده کنید. هرقدر ریتم موسیقی سر میز غذا سریع تر باشد به همان اندازه میزان و سرعت غذا خوردن هم افزایش پیدا می کند.

19 - تنها ورزش کردن
زمانی که شما به تنهایی ورزش می کنید با احتمال بیشتری آن را رها می کنید یا حرکات خود را به درستی انجام نمی دهید. اما در عوض ورزش گروهی باعث ترشح مقدار زیادی از هورمون های شاد کننده در مغز شده و تعهد شما را به انجام کامل حرکات ورزشی بیشتر می کند. ورزش گروهی هم چنین توانایی تحمل فشار و درد تمرین را بیشتر کرده و باعث تقویت انگیزه می شود.

20 - ترکیب نکردن حرکات ورزشی
برای آنکه تناسب اندام داشته باشید، باید ورزش هایی مانند دوچرخه سواری، دویدن، کار با وزنه ها، ورزش های استقامتی و پیلاتس را با هم ترکیب کنید.

قرص لوراتادین برای چیست؟

قرص لوراتادین برای چیست؟

 لوراتادین یک داروی ضد حساسیت است و به شما تاکید می کنیم فقط در مواردی که پزشک برای شما تجویز کرده از آن استفاده کنید . قرص لوراتادین دارویی آنتی هیستامین فاقد اثرات خواب آور می باشد که در درمان یا کاهش نشانه های حالات آلرژیک استفاده می گردد.

این نکته را یادآوری میکنیم که قبل از مصرف قرص لوراتادین در موارد ذیل با پزشک خود مشورت نمایید. درصورت ابتلا به هرنوع بیماری به خصوص نارسایی های کبدی، بزرگی پروستات، گلوکوم، سابقه آریتمی قلبی و کاهش پتاسیم خون. سابقه حساسیت به لوراتادین یا داروهای دیگر، همچنین حساسیت به مواد دیگر از قبیل غذاها و رنگها . در صورت مصرف هر نوع داروی دیگر. درصورت بارداری و شیردهی. مجله سلامت قرص لوراتادین قرص ضد حساسیت قوی اطلاعات دارویی اسامی داروها و کاربرد آنها آنتی هیستامین Loratadine لوراتادین را باید خورد دسترسى به قرص لوراتادین به عنوان یک قرص ضد آلرژی و ضد حساسیت آسان است ، چرا که بدون نیاز به نسخه پزشک به راحتى به دست بیماران مى رسد. این قرص معمولاً در بسته هاى ۲۰تایى عرضه مى شود. لوراتادین به راحتى از طریق لوله هاى گوارش جذب خون مى شود و بین یک تا سه ساعت پس از مصرف اثر درمانى اش شروع مى شود و معمولاً اوج خاصیت درمانى لوراتادین حدود ۸ تا ۱۲ ساعت پس از مصرف آن است که بیمار به طور واضح اثرات بهبودى را در خود احساس مى کند. •

لوراتادین نخورید افرادى هستند که بر حسب شرایط ویژه شان مجاز نیستند قرص لوراتادین استفاده کنند.

زنان باردار: خانم هاى باردار باید حواسشان باشد که تنها لوراتادین نیست که برایشان ممنوعیت دارد بلکه هر ترکیبى که لفظ دارو را مى توان روى آنها نهاد برایشان خطر دارد و باید با احتیاط مصرف شود. در هر صورت خانم هاى باردار باید حتماً این دارو را با تجویز و مشورت پزشک مصرف کنند. مادران شیرده: لوراتادین به دلیل ساختمان شیمیایى اش به داخل پستان ترشح و وارد ترکیب شیر مى شود. از این رو به مادران شیرده توصیه مى شود لوراتادین را حتى المقدور مصرف نکنند و در صورت داشتن یک بیمارى خاص در صورتى مجاز هستند لوراتادین مصرف کنند که حتماً زیر نظر پزشک متخصص باشند. عوارص جانبی قرص لوراتادین قرص لوراتادین هم مانند سایر داروهای شیمیایی عوارض جانبی مخصوص به خود را دارد . اگر چه تمام این عوارض در یک فرد دیده نمی شود ولیکن در صورت بروز عوارضی مانند تب، گلودرد، خون ریزی با خون مردگی غیرعادی و ضعف یا خستگی غیرعادی بلافاصله با پزشک تماس بگیرد سایر عوارض جانبی به مرور زمان و تطبیق بدن با دارو از بین می رود به هرحال در صورت ادامه عوارضی نظیر تاری دید با هر گونه تغییر در بینایی، گیجی، کندی شدن ضربان قلب، افزایش حساسیت به نور آفتاب، کهیر، عصبانیت و هیجان غیر عادی پزشک خود را مطلع نمائید. مصرف در بارداری و شیردهی: مصرف این دارو در دوران بارداری و شیردهی مجاز نمی باشد مگر در موارد اضطراری و تشخیص پزشک متخصص. هشدار: – هر چند این دارو بر خلاف سایر داروهای آنتی هیستامین ایجاد خواب آلودگی نمی نماید با این وجود از عکس العمل بدن خود نسبت به این دارو پیش از کار با ماشین آلاتی که نیاز به هوشیاری دارند اطمینان حاصل نمائید. – در صورت مصرف همزمان سایر داروهای سیستم عصبی و یا فرآورده های حاوی الکل پزشک را مطلع نمائید. – قبل از انجام هر گونه آزمون پوستی پزشک را از مصرف این دارو مطلع نمائید. مقدار و نحوه مصرف قرص لوراتادین مقدار مصرف قرص لوراتادین در بزرگسالان و کودکان بزرگتر از ۶ سال ۱۰ میلی گرم روزانه می باشد. در صورت عدم وجود نارسائی کبدی و کلیوی در بزرگسالان و کودکان بزرگتر از ۶ سال ۱۰ میلی گرم جهت شروع درمان و در صورت نیاز به صورت متناوب تکرار می گردد. مسمومیت: در صورت مصرف اتفاقی دارو بیش از مقادیر توصیه شده با پزشک متخصص تماس گرفته و یا بیمار را به بخش مسمومین منتقل نمائید. شرایط نگهداری قرص لوراتادین به گزارش آسان طب ، قرص لوراتادین باید در دمای زیر ۳۰ درجه سانتیگراد، دور از نور و رطوبت و دور از دسترس اطفال نگهداری شود. قرص لوراتادین را در دستشویی، نزدیک ظرفشویی و دیگر مکانهای مرطوب نگذارید، زیرا حرارت و رطوبت می تواند باعث تجزیه دارو شود. داروهای تاریخ مصرف گذشته یا داروهایی را که دیگر نیاز ندارید، نگهداری نکنید.

جزییات بیشتر : قرص لوراتادین برای چیست؟ موارد مصرف و و عوارض Loratadine

سیدرال

شرکت فارمانوترا ایتالیا برای اولین بار در دنیا اقدام به ارائه محصول نوآورانه خود به نام «سیدرال» به بازار کرده است. آهن موجود در محصولات سیدرال دارای قابلیت جذب بسیار بالا و کمترین عارضه گوارشی می باشد فناوری لیپوزومال فرآیندی است که طی آن آهن توسط غشای فسفولیپیدی پوشانده می‌شود و چون جنس این غشا  به جنس دیواره سلول‌های بدن شباهت دارد آهن درون ساختار لیپوزومال به راحتی، از طریق سلول‌های دیواره روده جذب می‌شود. مکمل آهن سیدرال به علت قرارگیری در ساختار لیپوزوم و عدم تماس مولکول آهن با دستگاه گوارش، فاقد عوارض گوارشی مانند یبوست، تهوع، دل درد می‌باشد. سیدرال (مکمل آهن به فرم لیپوزومال) دارای جذب بسیار بالا و همچنین شکل‌های دارویی متنوع (کپسول، ساشه و قطره) برای افراد با نیازهای مختلف آهن می‌باشد و همچنین به دلیل نداشتن گلوتن برای افراد مبتلا به سلیاک مناسب است.
سیدرال فولیکو (به شکل ساشه)دارای گرانول‌های حل‌شونده در دهان و طعم بسیار مطلوب و مناسب برای افزایش ذخایر آهن در:
· خانم‌های باردار
· خانم‌های شیرده
· خانم‌هایی که در سنین باروری قرار دارند

سیدرال فورت (کپسول) مناسب برای درمان آنمی‌های ناشی از :
· بیماری‌های مزمن کلیوی
· سرطان‌های تحت درمان با شیمی درمانی یا رادیوتراپی
· مشکلات گوارشی معده و روده/ خونریزی‌های شدید، مانند بیماری‌های التهابی دستگاه گوارش

سیدرال کلاسیک (کپسول) مناسب برای استفاده در طولانی مدت در پیشگیری و درمان  کم‌خونی‌های فقر آهن با علل مختلف.
مانند خونریزی‌های دوران قاعدگی و هم چنین در موارد کمبود آهن ناشی از اهدای خون، زخم و یا تزریق

سیدرال گوچه ( قطره خوراکی) مورد استفاده در افزایش نیاز کودک به مکمل آهن از جمله:
· کم‌خونی فقر آهن (به‌ویژه ناشی از اختلال جذب آهن)
· کاهش دریافت آهن از طریق تغذیه
سیدارال گوچه دارای طعم بسیار مطلوب برای کودک شما می‌باشد. هم چنین به علت ساختار لیپوزومال آهن درون سیدرال دندان‌های کودک را سیاه نخواهد کرد.

Migraine

تشخیص

اگر میگرن یا سابقه خانوادگی میگرن دارید، یک پزشک که در درمان سردرد (متخصص مغز و اعصاب) آموزش دیده است، به احتمال زیاد میگرن را براساس سابقه پزشکی، علائم و معاینه فیزیکی و عصبی تشخیص می دهد.

پزشک شما همچنین ممکن است تست های بیشتری را برای رد کردن سایر علل احتمالی درد تان توصیه کند، اگر وضعیت شما غیرعادی، پیچیده یا ناگهانی شدید باشد.

• آزمایش خون پزشک شما ممکن است این دستورالعمل ها را برای آزمایش مشکلات رگ های خونی، عفونت های نخاعی یا مغز و سموم در سیستم شما آزمایش کند.

• تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI). یک MRI از میدان مغناطیسی قوی و امواج رادیویی برای تولید تصاویر دقیق مغز و رگ های خونی استفاده می کند.

• اسکن های MRI به پزشکان کمک می کند تا تومورها، سکته مغزی، خونریزی مغزی، عفونت ها و سایر شرایط مغز و عصبی (عصبی) را تشخیص دهند.

• توموگرافی کامپیوتری (CT) اسکن. یک سی تی اسکن از یک سری اشعه ایکس برای ایجاد تصاویر دقیق مقطعی از مغز استفاده می کند. این کمک می کند تا پزشکان تشخیص تومور، عفونت، آسیب مغزی، خونریزی مغز و سایر مشکلات پزشکی ممکن است باعث ایجاد سردرد شوند.

• شیر ستون فقرات (puncture کمری). پزشک شما ممکن است یک ضربه نخاعی (پانکسیون کمری) را توصیه کند اگر او مشکوک به عفونت، خونریزی در مغز و یا یک وضعیت دیگر زمینه باشد.

رفتار

درمان های میگرنی می تواند به توقف علائم و جلوگیری از حملات آینده کمک کند.

بسیاری از داروها برای درمان میگرن طراحی شده اند. بعضی از داروها اغلب برای درمان بیماریهای دیگر نیز ممکن است به کاهش یا پیشگیری از میگرن کمک کنند. داروهای مورد استفاده برای مبارزه با میگرن به دو دسته گسترده تقسیم می شوند:

• داروهای کاهش دهنده درد. همچنین به عنوان درمان حاد و یا بیهوشی شناخته شده است، این نوع داروها در طی حملات میگرنی گرفته شده و برای جلوگیری از علائم طراحی شده اند.

• داروهای پیشگیرانه این نوع داروها به طور منظم، اغلب به صورت روزانه مصرف می شوند تا شدت یا فراوانی میگرن را کاهش دهند.

استراتژی درمان شما بستگی به فراوانی و شدت سردرد شما، درجه ناتوانی درد و دلایل سردرد شما و دیگر شرایط پزشکی شما دارد.

برخی از داروها در صورت بارداری یا شیردهی توصیه نمی شود. بعضی از داروها به بچه ها داده نمی شود. دکتر شما می تواند برای پیدا کردن داروهای مناسب برای شما کمک کند.

داروهای کاهش دهنده درد

به محض اینکه علائم یا نشانه های میگرن را برای بهترین نتایج به دست آوردید، داروهای کمخونی درد را مصرف کنید. این ممکن است به شما کمک کند که بعد از مصرف آنها در یک اتاق تاریک بمانید یا بخوابید. داروها عبارتند از:

• مسکن ها. آسپرین یا ایبوپروفن (Advil، Motrin IB، و غیره) ممکن است برای از بین بردن میگرن های خفیف مفید باشد.

• استامینوفن (Tylenol، دیگران) همچنین ممکن است در بعضی از افراد برای از بین بردن میگرن های خفیف مفید باشد.
• 
  
• داروهایی که به طور خاص برای میگرن عرضه می شوند، مانند ترکیبی از استامینوفن، آسپیرین و کافئین (میگرن اکسیسترین)، همچنین ممکن است درد میگرن متوسط ​​را کاهش دهد. آنها تنها برای میگرن های شدید موثر نیستند.
• 
  
• اگر بیش از حد اغلب یا طولانی مدت مصرف شود، این داروها می تواند منجر به زخم، خونریزی های دستگاه گوارش و سردرد بیش از حد دارو شود.
• 
  
• درد داروی تجویز شده اندومتاسین ممکن است در جلوگیری از میگرن کمک کند و در صورتی که شما تهوع دارید مفید باشد.
• 
  
• ترتیبات این داروها اغلب در درمان میگرن استفاده می شود. Triptans رگ های خونی را تسریع کرده و مسیرهای درد را در مغز متوقف می کنند.
• 
  
• Triptans به طور موثر از درد و سایر نشانه هایی که با میگرن مرتبط هستند را از بین می برد. آنها در قرص، اسپری بینی و فرم تزریق موجود هستند.
• 
  
• داروهای Triptan شامل سوماتریپتان (Imitrex)، رویزاتریپتان (ماکسالت)، آلموتریپتان (Axert)، ناراتریپتان (Amerge)، زولیمیترپانت (Zomig)، فووواتریپتان (Frova) و الکتروتریپتین (Relpax) هستند.
• 
  
• عوارض جانبی triptans شامل واکنش در محل تزریق، حالت تهوع، سرگیجه، خواب آلودگی و ضعف عضلانی است. آنها برای افراد مبتلا به سکته مغزی و حملات قلبی توصیه نمی شود.
• 
  
• ترکیبی از قرص های ترکیبی Sumatriptan و ناپروکسن سدیم (Treximet) در کاهش علائم میگرن موثرتر از داروهای دیگر است.
• 
  
• ارگوت داروهای ترکیبی ارگوتامین و کافئین (Migergot، Cafergot) کمتر از پروتئین ها موثر هستند. Ergots در افرادی که درد بیش از 48 ساعت طول می کشد بیشتر موثر است. Ergots هنگامی که به زودی پس از شروع علائم میگرن، موثر هستند.
• 
  
• ارگوتامین ممکن است تهوع و استفراغ مربوط به میگرن را بدتر کند و همچنین ممکن است منجر به سردرد بیش از حد دارو شود.
• 
  
• Dihydroergotamine یک مشتق قارچ است که مؤثرتر است و اثرات جانبی کمتر از ergotamine دارد. این نیز احتمالا منجر به سردرد بیش از حد دارو می شود. این یک اسپری بینی و در قالب تزریق است

• 
  
• داروهای ضد تهوع داروهای تهوع معمولا با داروهای دیگر ترکیب می شوند. داروهایی که اغلب تجویز شده اند عبارتند از: کلرپرمازین، متکللوپرامید (رجلان) یا پروکلروپرازین (Compro).

• داروهای ضد افسردگی. داروهای ضد افسردگی حاوی مواد مخدر، به ویژه کدئین، گاهی برای درمان درد میگرن برای افرادی که نمی توانند سه گانه یا چرک را مصرف کنند، استفاده می شود. مواد مخدر معمولا عادت دارند و معمولا تنها در صورتی استفاده می شود که درمان های دیگری از آنها کمک بگیرند.

• گلوکوکورتیکوئیدها (پردنیزون، دگزامتازون). ممکن است گلوکوکورتیکوئید با سایر داروها برای بهبود تسکین درد استفاده شود. گلوکوکورتیکوئیدها نباید غالبا برای جلوگیری از عوارض جانبی استفاده شوند.

داروهای پیشگیرانه

شما ممکن است یک نامزد برای درمان پیشگیرانه باشد اگر:

• شما یک ماه یک بار حملات چهار و یا چند بار تدریجی داشته اید
• حملات بیش از 12 ساعت گذشته است
• داروهای کمکی به درد کمک نمی کنند
• علائم و نشانه های میگرن شامل یک حنجر طولانی مدت یا بی حسی و ضعف می باشد

داروهای پیشگیرانه می توانند فرکانس، شدت و طول میگرن را کاهش دهند و باعث افزایش اثربخشی داروهای کاهش دهنده علائم در هنگام حملات میگرنی شود. ممکن است چندین هفته طول بکشد تا علائم شما بهبود یابد.

پزشک شما ممکن است داروهای پیشگیرانه روزانه را توصیه کند یا فقط زمانی که یک ماشه قابل پیش بینی مانند قاعدگی در حال نزدیک شدن است.

داروهای پیشگیری کننده همیشه سردرد را به طور کامل متوقف نمی کنند، و برخی از داروها عوارض جانبی جدی را ایجاد می کنند. اگر نتایج خوبی از داروهای پیشگیرانه داشته باشید و میگرن شما به خوبی کنترل می شود، پزشک ممکن است توصیه کند که دارو را از بین ببرد تا ببینید آیا میگرن شما بدون آن می باشد.

داروهای پیشگیری کننده میگرن عبارتند از:

داروهای قلب و عروق مسدود کننده های بتا، که معمولا برای درمان فشار خون بالا و بیماری عروق کرونر استفاده می شوند، می توانند فرکانس و شدت میگرن را کاهش دهند.

پروپرانولول (Inderal LA، Innopran XL، دیگران)، متپرولول تترات (Lopressor) و Timolol (Betimol) برای جلوگیری از میگرن موثرند. دیگر بتا بلوکرها گاهی برای درمان میگرن استفاده می شود. ممکن است علائم بهبودی را چند هفته پس از مصرف این داروها مشاهده نکنید.

اگر شما سن بیش از 60 سال داشته اید، از تنباکو استفاده کنید، یا قلب یا رگ های خونی خاصی داشته باشید، پزشک شما ممکن است نوع دیگری از دارو را توصیه کند.

یکی دیگر از انواع داروهای قلبی عروقی (مسدود کننده کانال های کلسیم) برای درمان فشار خون بالا نیز ممکن است در جلوگیری از میگرن و کاهش علائم مفید باشد. وراپامیل (Calan، Verelan، دیگران) مسدودکننده کانال کلسیم است که ممکن است به جلوگیری از میگرن با اورا کمک کند.

علاوه بر این، مهار کننده آنزیم تبدیل آنژیوتانسین، لسیینوپریل (Zestril) ممکن است در کاهش طول و شدت میگرن مفید باشد.

داروهای ضد افسردگی داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای ممکن است در پیشگیری از میگرن موثر باشد حتی در افراد بدون افسردگی.

داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای ممکن است فرکانس میگرن را با تأثیر سطح سروتونین و سایر مواد شیمیایی مغز کاهش دهد. آمیتریپتیلین تنها ضد افسردگی سهساله ای است که به طور موثر از میگرن جلوگیری می کند. گاهی اوقات دیگر ضد افسردگی های سه حلقه ای استفاده می شود، زیرا ممکن است عوارض جانبی کمتری نسبت به آمیتریپتیلین داشته باشند.

این داروها می توانند باعث خواب آلودگی، خشکی دهان، یبوست، افزایش وزن و سایر عوارض جانبی شوند.

SSRI ها برای جلوگیری از میگرن موثر نبوده اند. این داروها حتی ممکن است موجب سردرد می شوند.

با این حال، تحقیقات نشان می دهد که یک مهار کننده بازخون سروتونین و نوراپی نفرین، ونلافاکسین (Effexor XR)، ممکن است در جلوگیری از میگرن مفید باشد.

داروهای ضد تشنج بعضی از داروهای ضد تشنج، مانند والپروات (Depacon) و توپیرامات (Topamax)، به نظر می رسد که فراوانی میگرن را کاهش دهند.

با این حال، در دوزهای بالا، این داروهای ضد تشنج ممکن است عوارض جانبی ایجاد کند. والپروات ممکن است موجب تهوع، لرزش، افزایش وزن، ریزش مو و سرگیجه شود. والپروات را در صورت باردار شدن یا بارداری استفاده نکنید.

توپیرامات ممکن است باعث اسهال، حالت تهوع، کاهش وزن، مشکلات حافظه و مشکلات تمرکز شود.

مسکن ها. مصرف داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی، به ویژه ناپروکسن (Naprosyn)، ممکن است به جلوگیری از میگرن و کاهش علائم کمک کند.

OnabotulinumtoxinA (بوتاکس). OnabotulinumtoxinA، که توسط پزشک شما در طی یک مراسم اداری تجویز می شود، نشان داده شده است که در درمان میگرن های مزمن در بزرگسالان مفید است.

در طی این روش، onabotulinumtoxinA به عضلات پیشانی و گردن تزریق می شود. هنگامی که این موثر باشد، معمولا درمان باید هر 12 هفته تکرار شود.

Erenumab-aooe (Aimovig). این مواد مخدر تزریقی یک بار در ماه، اولین بار در دسته جدیدی از داروها است. Erenumab-aooe فعالیت مولکولی را که نقش مهمی در نقش میگرن دارد را مهار می کند.

داروی پروکساژل

پروکساژل^®

ناپروکسین

کپسول ژلاتینی نرم

ناپروکسن جزو داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAIDs) با خواص ضد درد ، ضد التهاب و ضد تب می باشد. این دارو با مهار آنزیم سیکلواکسیژناژ مستقیما" از بیوسنتز و تبدیل آراشیدونیک اسید به پروستاگلندین ها و ترومبوکسان ها جلوگیری کرده و اثرات درمانی خود را نشان می دهد. ناپروکسن عمدتا" در موارد زیر تجویز می گردد:

- آرتریت روماتوئید - اوستئوآرتریت - اسپوندیلیت آنکیلوزان - آرتریت نوجوانان - آرتریت حاد نقرسی - سردرد - تب- دردهای قاعدگی - پیشگیری و تسکین سردردهای میگرنی - دردهای ناشی از اعمال جراحی

· راهنمایی های عمومی برای مصرف صحیح دارو

- این دارو برای درمان بیماری فعلی شما تجویز شده است، لذا از مصرف آن در موارد مشابه و یا توصیه آن به دیگران خودداری نمایید.

- در افراد بالای 60 سال زیر نظر پزشک مصرف گردد.

- این فرآورده فاقد سدیم بوده و در افرادی که محدودیت مصرف سدیم دارند، منع مصرف ندارد.

· قبل از مصرف این دارو در موارد زیر با پزشک یا داروساز خود مشورت نمایید:

- در صورت حساسیت به ناپروکسن و یا سابقه حساسیت به سایر داروهای ضدالتهاب مانند آسپرین، ایبوپروفن، دیکلو فناک و ...

- در صورت حساسیت به داروهای دیگر ، غذاها ، مواد محافظ ، رنگها ، ژلاتین و ...

- ابتلا به بیماریهای گوارشی و یا سابقه خونریزی در ناحیه گوارشی

- ابتلا به اختلالات کلیوی یا کبدی

- ابتلا به آسم ، رینیت ، پولیپ بینی و یا سایر بیماریهای تنفسی

- در صورت حاملگی و شیر دهی

- در صورت مصرف فرآورده های الکلی

- مصرف داروهایی از قبیل استامینوفن ، کورتیکوستروئیدها ، داروهای ضد انعقاد (وارفارین ، هپارین) ، انسولین ، تریامترن، سایر داروهای ضد التهاب (مانند آسپرین ، ایبوپروفن ، دیکلوفناک ، مفنامیک اسید و ...)، والپروئیک اسید ، کلشی سین ، سیکلوسپورین ، لیتیوم و متوترکسات .

· در طول دوره مصرف این دارو به نکات زیر توجه نمایید:

- دارو را با فواصل زمانی منظم میل نموده و دوره درمان را کامل کنید.

- دارو را بیش از مقدار و مدت توصیه شده توسط پزشک مصرف نکنید.

- جهت کاهش عوارض گوارشی می توان این دارو را با یک لیوان آب همراه با غذا و یا فرآورده های ضد اسید مصرف نموده و تا 30-15دقیقه بعد از مصرف دراز نکشید.

- مصرف همزمان این دارو با فرآورده های حاوی الکل می تواند منجر به بروز عوارض گوارشی حادی مانند خونریزی گردد.

- حصول کامل اثرات درمانی ضد التهابی این فرآورده ممکن است بیش از دو هفته طول بکشد ولی در صورتیکه این دارو جهت کنترل تب تجویز شده باشد ، در صورتیکه علایم تب تا سه روز بهبود نیافته و یا شدیدتر شود به پزشک معالج مراجعه نمایید.

- در صورت نیاز به انجام هر نوع عمل جراحی ، پزشک خود را از مصرف این دارو مطلع نمایید.

· مصرف در دوران حاملگی و شیردهی

- این دارو در سه ماهه اول و دوم حاملگی جزو گروهB بوده و مصرف آن با نظر و تشخیص پزشک معالج مجاز می باشد بدلیل احتمال بروز عوارض در سیستم قلبی عروقی نوزادان مصرف آن در سه ماهه سوم حاملگی جزو گروه D بوده و باید از مصرف آن اجتناب شود.

- این فرآورده در شیر مادر ترشح شده و مصرف آن در دوران شیر دهی توصیه نمی گردد.

· هشدار

- در طول دوره درمان با این دارو در صورت مشاهده هر یک از عوارض زیر مصرف دارو را قطع نموده و به پزشک معالج مراجعه نمایید:

- مشاهده خون در مدفوع ، مدفوع سیاه رنگ و یا استفراغ خونی.

- عدم بهبود و یا تشدید علایم بیماری و درد طی 10 روز.

- در موارد مصرف جهت کنترل تب در صورت عدم بهبود و یا تشدید تب طی 3 روز.

- در صورت مشاهده سایر علایم که با ادامه مصرف دارو بهبود نیافته و یا تشدید می شوند همانند احساس ضعف ، دردهای شکمی، سرخی و تورم مفاصل یا اندامها ، اختلال در بلع و سوزش معده.

· مقدار و نحوه مصرف دارو:

- مقدار مصرف هر دارو توسط پزشک معالج تعیین می گردد ولی مقدار معمول این دارو در بزرگسالان و کودکان بالای 12 سال به قرار زیر است:

- درمان بیماریهای روماتوئیدی:2 تا 4 کپسول در روز در دوزهای منقسم.

- کنترل درد ، دردهای قاعدگی و اختلالات اسکلتی – عضلانی : ابتدا 2 کپسول یکجا سپس 1 کپسول هر 6 تا 8 ساعت.

- نقرس: ابتدا 2 کپسول یکجا سپس 1 کپسول هر 8 ساعت.

- میگرن: بسته به شدت درد و حمله میگرنی حداکثر تا 3 کپسول ابتدا مصرف شده و در صورت عدم بهبود 1 تا 2 کپسول بعد از یک ساعت ونیم می توان مصرف کرد. حداکثر دوز مصرفی نباید از شش کپسول در یک روز فراتر رود. جهت جلوگیری از حملات میگرنی می توان 1 تا 2 کپسول دو بار در روز مصرف نمود.

· توجه: دوز مصرفی این دارو ممکن است در افراد بالای 60 سال طبق نظر پزشک کاهش یابد.

- توصیه می شود این دارو در افراد زیر 12 سال مصرف نشود.

· عوارض جانبی دارو

- هر دارو به موازات اثرات مطلوب درمانی ممکن است باعث بروز بعضی عوارض ناخواسته نیز شود. بسیاری از این عوارض با کاهش میزان مصرف و یا قطع آن قابل برگشت می باشد. اگر چه همه این عوارض در یک فرد دیده نمی شود ولی در صورت بروز هر یک از عوارض زیر با پزشک یا داروساز خود مشورت کنید:

اختلالات گوارشی مانند تهوع ، اسهال ، دردهای ناحیه شکمی و درموارد شدید خونریزی گوارشی ، سردرد ، سرگیجه ، گیجی ، بی خوابی ، تب ، آنژیوادم ، راشهای پوستی ، برونکواسپاسم ، اختلالات بینایی ، اختلالات خونی ، اختلالات کبدی ، احتباس مایعات بدن و هماچوری.

· مسمومیت

- در صورت مصرف اتفاقی بیش از دوز تجویز شده دارو ، درمان را متوقف کرده و بیمار را به مراکز درمانی انتقال دهید.

· شرایط نگهداری دارو

- دارو را در دمای کمتر از 25 درجه سانتی گراد، دور از نور، رطوبت و درون بسته بندی خود نگهداری نمایید.

- دارو را دور از دسترس اطفال نگهداری نمایید.

- از مصرف داروهای تاریخ گذشته خودداری نمایید.

· اشکال دارویی

کپسول نرم ناپروکسن 200 میلی گرمی (ناپروکسین)

کمک به کاهش عوارض یائسگی از جمله گرگرفتگی، تعریق شبانه و پوکی استخوان

کمک به کاهش عوارض یائسگی از جمله گرگرفتگی، تعریق شبانه و پوکی استخوان
با شروع دوران یائسگی ترشح هورمونهای زنانه توسط تخمدان کاهش یافته و سبب می شود تا بتدریج عادت ماهیانه نامنظم شده و فرد به مرحله پیش از یائسگی وارد شود، بتدریج طی چند سال عادت ماهیانه کاملاً قطع شده و فرد به مرحله یائسگی وارد می شود.در دوران پیش از یائسگی و همچنین دوران یائسگی مشکلاتی گریبانگیر خانمهای میانسال می شود که می توان به مواردی از جمله:گرگرفتگی، تعریق شبانه، پوکی استخوان و .... اشاره کرد..مکمل سویا نیچرمید دارای ترکیباتی به نام ایزوفلاوون بوده که دارای ساختاری شبیه استروژن (هورمون زنانه) هستند  و می توانند  در کاهش عوارض ناشی از یائسگی مانند گرگرفتگی،تعریق شبانه و پوکی استخوان موثر باشد.  ایزوفلاونهاس سویا در افزایش میزان تراکم استخوانی  دخالت  دارند بنابر این در پیشگیری و در مان پوکی استخوان نیز می توانند موثر باشند.  از طرف دیگر این ترکیبات دارای خواص آنتی اکسیدانی بوده و از اکسیداسیون LDL (کلسترول بد) جلوگیری کرده و بدین طریق خطر ابتلا به بیماریهای قلبی-عروقی را  نیز کاهش می دهند ومی توانند اثرات ضد سرطانی داشته باشند  بعضی تحقیقات نشان می دهند که  ایزوفلاونهای سویا در موارد ابتلا به سرطان پروستات مورد استفاده قرار گرفته است .

مقدار و طریقه مصرف:
روزانه یک تا دو قرص به همراه غذا
 
موارد احتیاط:
دور از دسترس کودکان، در جای خشک و خنک نگهداری شود. در دوران بارداری و شیردهی با مشورت پزشک مصرف شود.

افراد زیر باید قبل از مصرف سوی منوپوز با پزشک مشورت نمایند:
خانمهای مبتلا به تومورهای استروژن مثبت سینه
افرادی که به پروتئین سویا آلرژی دارند.
مکمل سویا نباید همزمان با داروهای کاهنده فشار خون و ضد افسردگی های از دسته MAOI مصرف شوند.