موارد مصرف پرومتازین

پرومتازین چیست؟

موارد مصرف:

در واکنش های حساسیتی تیپ I مانند آبریزش بینی فصلی و دائمی، ورم ملتحمه آلرژیک مربوط به استنشاق آلرژنها یا مصرف غذا، واکنش های حساسیتی ناشی از انتقال خون، درموگرافیسم، واکنش های پوستی آلرژیک مانند کهیر و آنژیوادم، درمان کمکی در واکنشهای آنافیلاکتیک، آرامبخش و کاهنده درد قبل و بعد از عمل جراحی و همچنین بعنوان کمک کننده در کاهش درد در حین جراحی، پروفیلاکسی و درمان تهوع و استفراغ، داروی کمکی در بیحسی موضعی و کاهش درد (موجب کاهش میزان داروی مخدر موردنیاز می گردد.)

روش و مقدار مصرف:

دوز معمول در بزرگسالان:
- واکنشهای حساسیتی تیپ I:25 میلی گرم داخل عضلانی و یا وریدی تزریق می گردد و در صورت لزوم پس از 2 ساعت تکرار می گردد.
- ضد تهوع: 25-5/12 میلی گرم داخل عضلانی و یا وریدی هر 4 ساعت تزریق می گردد.
- سداتیو و خواب آور:50-25 میلی گرم داخل عضلانی و یا وریدی موقع خواب و یا قبل و بعد از عمل جراحی به همراه دوز ضعیفی از یک داروی خواب آور و یا داروی آنتی کولینرژیک تزریق می گردد.
- خواب آور در زمان زایمان :50 میلی گرم از پرومتازین باعث ایجاد آرامش و کم شدن هشیاری می گردد و پس از زایمان 75-25 میلی گرم پرومتازین به همراه دوز پایین از یک ضد درد مخدر بکار می رود و هر 4 ساعت تکرار می گردد.
حداکثر دوز مجاز برای بزرگسالان روزانه 150 میلی گرم می باشد.افراد مسن ممکن است نسبت به دوز تجویز شده برای بزرگسالان حساس باشند، لذا کاهش دوز در مورد آنها می بایست صورت گیرد.

دوز معمول در کودکان:
مصرف این دارو در کودکان زیر 2 سال ممنوع است.مصرف در کودکان بالای 12 سال مانند بزرگسالان و در کودکان 2 تا 12 سال بصورت زیر می باشد:(مقدار مصرف نباید از نصف دوز بزرگسالان تجاوز کند)
- واکنشهای حساسیتی تیپ I:125 میکروگرم به ازاء هر کیلوگرم وزن بدن بصورت عضلانی هر 4 تا 6 ساعت و یا 500 میکروگرم به ازاء هر کیلوگرم وزن بدن موقع خواب و یا 25/6 تا 5/12 میلی گرم سه بار در روز و یا 25 میلی گرم موقع خواب.
-ضد تهوع:500-250 میکروگرم به ازاء هر کیلوگرم وزن بدن تزریق عضلانی یا 25-5/12 میلی گرم هر 6-4 ساعت.
- سداتیو و خواب آور:5000 میکروگرم تا 1 میلی گرم به ازاء هر کیلوگرم وزن بدن داخل عضله و در صورت نیاز 25-5/12 میلی گرم.بعنوان سداتیو قبل از عمل جراحی، دوز mg/kg 1/1 به همراه دوز مساوی از مپریدین و یک دوز مناسب از داروی آنتی کولینرژیک تجویز می گردد.دوز تجویزی بعنوان سداتیو پس از عمل جراحی 25-5/12 میلی گرم است.

موارد منع مصرف:

به دلیل بروز دپرسیون تنفسی خطرناک این دارو نباید در کودکان کوچکتر از 2 سال مصرف گردد و در کودکان 2 سال و بزرگتر باید کمترین دوز مؤثر استفاده شود و از مصرف سایر داروهای مضعف تنفسی به همراه این دارو خودداری گردد. این دارو می تواند موجب بروز واکنشهای پوستی حساسیت به نور گردد لذا در طول درمان، از قرار گرفتن در معرض نور مستقیم خورشید خودداری کنید و از کرمهای ضد آفتاب استفاده کنید. راه ترجیحی تجویز این دارو بصورت تزریق عمیق عضلانی می باشد اما در صورت مصرف وریدی، دارو باید در 10 تا 20 میلی لیترنرمال سالین یا به نسبت یک به 10 با آب مقطر رقیق گردد و به آهستگی از راه وریدی تزریق شود.از تزریق زیرجلدی و داخل شریانی دارو اجتناب نمایید. در صورت تغییر رنگ یا مشاهده وجود ذره در محلول تزریقی، از استفاده آن اجتناب نمایید. به دلیل عوارض کاهش و یا قطع ترشح بزاق در اثر مصرف طولانی مدت این دارو، بهتر است در صورت مصرف طولانی مدت این دارو، بیمار از نظر سالم بودن دندانها موردمعاینه قرار گیرد. در صورت افزایش دوز یا مصرف بیش از حد دارو، با یک مرکز کنترل مسمومیت تماس بگیرید.

احتیاط:

سابقه حساسیت شدید به این دارو و یا داروهای مشابه، کما، اختلالات دستگاه تنفسی شامل انسداد مزمن ریوی، آپنه، کودکان زیر 2 سال.
در موارد ذیل با احتیاط مصرف گردد: مشکلات کلیوی مانند انسداد گردن مثانه، هایپرتروفی پروستات و یا احتباس ادرار، دپرسیون مغز استخوان(افزایش ریسک لکوپنی و گرانولوسیتوز)، مشکلات و بیماریهای قلبی – عروقی، آنسفالوپاتی، سندرم ری، صرع یا تشنج، گلوکوم با زاویه باز و بسته، نقص عملکرد کبدی، زردی یا یرقان.

تداخلات دارویی:

الکل و یا داروهای تضعیف کننده سیستم عصبی مرکزی، آمفتامین ها، آنتی کولینرژیک ها، ضدتشنج ها، داروهای ضداشتها، بتابلاکرها بخصوص پروپرانولول، بروموکریپتین، داروهای باعوارض اکستراپیدامیدال مانند مشتقات فنوتیازین، داروهای هپاتوتوکسیک، داروهای کاهنده فشارخون، لوودوپا، متریزامید داخل نخاعی، مهارکننده های مونوآمیناکسیداز، داروهایی که سمیت گوشی ایجاد می کنندمانند سالیسیلاتها، کینیدین و ریبوفلاوین.

عوارض جانبی:

هر دارو به موازات اثرات مطلوب درمانی ممکن است باعث بروز بعضی عوارض ناخواسته گردد. اگرچه تمام عوارض ذکر شده در یک فرد دیده نمی شود ، ولی در صورت بروز هر عارضه ای حتماً با پزشک خود مشورت کنید. عوارضی که نیاز به توجه پزشکی دارند: دیسکرازی خونی (درد گلو، تب، خونریزی، خستگی غیرعادی، درد پشت و پهلو، ادرار دردناک، کوفتگی، خونریزی غیرعادی).عوارضی که در صورت ادامه یافتن و آسیب رساندن نیاز به توجه پزشکی دارند:خواب آلودگی، غلیظ شدن موکوس، تاری دید،کاهش فشارخون، افزایش تعریق، از دست دادن اشتها، حساسیت به نور، وزوز گوش، راش پوستی و تاکی کاردی. عوارض آنتی کولینرژیک مانند خواب آلودگی، گیجی، ادرار کردن سخت و دردناک، سرگیجه، خشکی دهان، بینی و گلو در سالمندان بیشتر بروز می کنند و واکنشهای پارادوکسیکال شامل کابوسهای شبانه، عصبی شدن، بیقراری و تحریک پذیری در کودکان بیشتر بروز می کنند.
 
مصرف در دوران بارداری و شیردهی
این دارو از نظر مصرف در بارداری گروه C می باشد و همچنین مصرف آن در دوران بارداریمی بایست با در نظر گرفتن مضرات دارو در برابر فواید مصرف آن صورت گیرد. به دلیل اینکه حتی ترشح مقدار کم این دارو در شیرمادر باعث ایجاد عوارض در نوزاد شیرخوار می گردد، لذا مصرف این دارو در دوران شیردهی توصیه نمی گردد.

قرص های ضد تهوع و موارد مصرف آنها

قرص های ضد تهوع و موارد مصرف آنها

قرص ضد تهوع که برای درمان علامتی حالت تهوع و استفراغ به کار می‌روند به دو دسته کلی تقسیم می‌شوند : داروهای مؤثر بر سیستم عصبی مرکزی (مؤثر بر مغز و سیستم عصبی) و داروهای محیطی (مؤثر بر سیستم گوارش). مهم‌ترین این داروها متوکلوپرامید، دیمن هیدرینات و آنتی اسید هستند که بطور معمول برای برطرف کردن حالت تهوع و استفراغ مورد استفاده قرار می گیرند .

تعریف تهوع از نظر علمی

تهوع و استفراغ از مشکلات شایع گوارشی هستند . تهوع به صورت احساس ذهنی نیاز به بالا آوردن محتویات گوارشی تعریف می شود. برخی افراد خیلی زود دچار حالت تهوع می‌شوند. عوامل متعددی باعث ایجاد این حالت ناخوشایند می‌شود مثل ماشین گرفتگی، دریازدگی، پرخوری، استرس، میگرن و غیره که برای رفع این مشکل باید از قرص های ضد تهوع استفاده کرد.

دلایل ایجاد کننده تهوع

تهوع و استفراغ دلایل زیادی دارد. علل شایع آن ویروس ها، مسمومیت غذایی و سموم (مانند برخی از داروها) هستند و هر فردی ممکن است در طول زندگی خود بارها دچار حالت تهوع شود.
حالت تهوع حرکتی نیز یکی دیگر از علل ابتلا به حالت تهوع است. این بیماری زمانی که فرد با وسایل نقلیه از جمله اتومبیل، هواپیما و کشتی سفر می کند رخ می دهد. افرادی که می دانند در طی سفر به این حالت مبتلا می شوند، بهترین حالت برایشان استفاده از داروهای ضد تهوع قبل از سفر است. مشکلات داخلی گوش نیز می توانند احساس تهوع ایجاد کند.
عفونت های ویروسی نیز یکی دیگر از علل تهوع و استفراغ است. این حالت اغلب با اسهال همراه می شود و شیوع آن همه گیر است. مسمومیت غذایی با باکتری یا ویروس می تواند علائم مشابه ایجاد کند. در هر دو عامل (ویروس یا باکتری)، بیماری به طور کلی دو روز ادامه داشته و سپس خود به خود از بین می رود. اما تهوع همراه با اسهال برای افراد مسن و کودکان با کم شدن آب بدن، خطر کم آبی را به همراه دارد.
اگر تهوع و یا استفراغ مداوم باشد و یا با علائم شدیدی مانند درد شکم، تب، زردی پوست (یرقان)، یا خونریزی همراه باشد حتماً باید به پزشک مراجعه کنید. افراد مبتلا به استفراغ شدید که به سایر بیماری ها مبتلا می باشند، سن زیادی دارند، در سن خردسالی به سر می برند و یا باردار و شیرده هستند در زمانی که حالت تهوع دارند باید سریعاً به پزشک مراجعه کنند.
گاهی داروها می توانند باعث تهوع یا استفراغ شوند. در این حالت علائم زمانی ایجاد می شود که داروی جدید را استفاده کرده اید.

دیگر دلایل کمتر شایع ایجاد کننده تهوع و استفراغ عبارتند از:

• قرار گرفتن در مراحل اولیه بارداری (حالت تهوع در حدود ۵۰ تا ۹۰ درصد از تمام بارداری ها وجود دارد و ۲۵ تا ۵۵ درصد آن ها به استفراغ منتهی می شود)
• آسیب های دردناک
• بعد از عمل جراحی
• قرار گرفتن در یک وضعیت عاطفی و یا ترس
• بیماری های مربوط به کیسه صفرا مانند سنگ کیسه صفرا یا عفونت (کوله سیستیت)
• پرخوری (خصوصا پس از جراحی بای پس معده)
• واکنش به بوهای خاص
• حمله قلبی (ممکن است تنها علامت در برخی از افراد باشد)
• ضربه مغزی یا ضربه به سر
• تومور مغزی
• زخم یا التهاب معده
• پرخوری و یا سایر بیماری های روانی
• گاستروپارزی (تخلیه آهسته معده که اغلب در افراد مبتلا به دیابت دیده می شود)

قرص های ضد تهوع

برای جلوگیری یا کاهش تهوع و استفراغ می توان از انواع مختلف داروها استفاده کرد. هر دارو با روش متفاوتی حالت تهوع را برطرف می کند . برخی از داروهای ضد تهوع به تنهایی مورد استفاده قرار می گیرند اما اغلب اوقات ترکیبی از این داروها برای کنترل تهوع و استفراغ مؤثرتر است .

انواع قرص های ضد تهوع

قرص هایی که ممکن است برای جلوگیری یا کنترل تهوع و استفراغ استفاده شوند عبارتند از:

• متوکلوپرامید
• قرص سیزاپراید(Cisapride)
• قرص دمیترون (Demitron)
• آنتی اسید
• آنتاگونیست های گیرنده H2
• داروهای آنتی هیستامین
• هیدروکلراید مکلزین
• دیمن هیدرینات
• امترول
• بیسموت ساب سالیسیلات (پپتو بیسمول)
• فنوتیازین ها
• بنزودیازپین
• مهار کننده های رسپتور سرتونین

قرص متوکلوپرامید

قرص متوکلوپرامید یکی از مهمترین قرص های ضد تهوع می باشد. این دارو در انواع قرص ۱۰ میلی گرمی مورد استفاده قرار می گیرد. این دارو برای درمان حالت تهوع و استفراغ موثر بوده و همچنین از برگشت محتویات معده به مری جلوگیری می کند. همچنین باعث تخلیه راحت‌تر معده شده و باعث کاهش زمان عبور از روده باریک می شود . از این دارو می توان ۴ بار طی روز و قبل از صرف غذا استفاده کرد.
عوارض : از عوارض قرص متوکلوپرامید می توان به خواب آلودگی، سرگیجه، بالا رفتن ضربان قلب، اسهال و اختلال در فشار خون اشاره کرد. این دارو برای رفع حالت تهوع و استفراغ برای بیماران دیابتی که مبتلا به اختلال حرکت دستگاه گوارش هستند تجویز می شود. همچنین در گذشته برای درمان حالت تهوع در افرادی که شیمی درمانی می شدند نیز استفاده می شده است. مصرف همزمان قرص ضد تهوع متوکلوپرامید با بعضی داروهای که بر روی سیستم عصبی تاثیر می گذارند مانند آرام بخش ها، آنتی هیستامین ها، مخدر ها، داروهای ضد افسردگی و داروهای ضد تشنج ممنوع است زیرا باعث تشدید اثر این دارو ها می شود. همچنین مصرف این دارو با داروهای روان گردان مانند تری فلوپرازین یا هالوپریدول نیز باعث بوجود آمدن عوارض خطرناک برای سلامتی بدن می شود.

https://t.me/informationdrug

قرص سیزاپراید(Cisapride)

قرص سیزاپراید به منظور درمان مشکلات گوارشی مثل ترش کردن یا سوزش معده و همچنین درمان ریفلاکس معده تجویز می‌شود. این دارو اثر ضد تهوعی دارد و خطر بروز آریتمی قلبی از جدی‌ترین عوارض مصرف آن است. این دارو موجب افزایش حرکات مری، معده و روده در حین هضم غذا شده و در بیماری‌هایی با علایم بازگشت غذا به مری (ریفلاکس) از قبیل دیس پپسی، ترش کردن و پس زدن غذا مفید است. به طور معمول مقدار مصرف سیزاپراید ۱۰ میلی گرم ۳ یا ۴ بار در روز است. مصرف این دارو در بیماران قلبی باید با احتیاط صورت پذیرد.
عوارض: عوارض قرص سیزاپراید شامل آریتمی قلبی (غیر طبیعی شدن ضربان قلب)، یبوست، اسهال، نفخ، افزایش تولید گاز در روده‌ها، تهوع، سردرد، آبریزش بینی، درد شکم، گیجی، سینوزیت، بی‌خوابی و تشنج می‌باشد.

https://t.me/informationdrug

قرص دمیترون

قرص دمیترون به منظور جلوگیری از تهوع و استفراغ ایجاد شده در بارداری، جراحی، شیمی درمانی، سرطان یا درمان با اشعه استفاده می‌شود. یبوست و اسهال برخی از عوارض مصرف این دارو می‌باشد. همچنین اگر خانم‌های باردار حالت تهوع شدیدی داشته باشند، می‌توانند با تجویز پزشک خود از دمیترون استفاده کنند. این دارو برای افراد کمتر از 4 سال توصیه نمی‌شود.
عوارض: عوارض قرص دمیترون شامل یبوست، اسهال، تب، سردرد، درد در ناحیه شکم و معده، سوزش، خارش، گیجی، خواب‌آلودگی، خشکی دهان، احساس سرما، خستگی و ضعف غیرمعمول می‌باشد.

                                               

https://t.me/informationdrug

قرص ضد تهوع آنتی اسید

قرص ضد تهوع آنتی اسید دارای مواد معدنی مانند کلسیم کربنات، هیدروکسید و آلومینیم است. این دارو باعث خنثی کردن اسید معده می شود که در رفع تهوع موثر است. این دارو ممکن است عوارضی مانند یبوست نیز داشته باشد.

آنتاگونیست های گیرنده H2

این داروها اگر در دوز پایین مصرف شوند, می توانند با کنترل کردن برگشت محتویات معده به مری حالت تهوع و استفراغ را از بین ببرد.
عوارض : مصرف همزمان این داروها با سایمتیدین تداخل دارویی داشته و ممکن است سبب عوارض جانبی خطرناک و یا تاثیر چند برابر دارو و یا بی اثر شدن آنها شود.

فنوتیازین ها

یکی از رایج ترین انواع قرص ضد تهوع فنوتیازین ها هستند. این دارو قیمت مناسبی داشته و می توان از آن برای مدت طولانی نیز استفاده کرد. این دارو ممکن است در بعضی افراد باعث حساسیت های پوستی، خواب آلودگی و اختلال در کار کبد شوند.

آنتی هیستامین ها

آنتی هیستامین ها به صورت خفیف می توانند حالت تهوع و استفراغ را از بین ببرند. این دارو دارای عوارض زیادی مانند گیجی، خواب آلودگی، خشکی دهان و تاری دید می باشد. به همین خاطر مصرف زیاد این دارو و یا مصرف دوز بالای آن توصیه نمی شود.

هیدروکلراید مکلزین

هیدروکلراید مکلزین یک آنتی هیستامین است که در درمان تهوع، استفراغ و سرگیجه ناشی از حالت تهوع حرکتی موثر است.
عوارض: این دارو نباید توسط افراد مبتلا به بیماری های ریوی، گلوکوم، و یا کسانی که مشکل ادراری را به علت بزرگ شدن پروستات دارند، استفاده شود. مکلزین ممکن است موجب خواب آلودگی شود بنابراین نباید آن را با دیگر آرام بخش ها مانند الکل، داروهای تسکین دهنده، یا قرص های خواب آور استفاده کرد. با توجه به خواب آور بودن این دارو افرادی که از مکلزین استفاده می کنند باید از رانندگی کردن و یا کار با ماشین آلات خطرناک خودداری کنند. استفاده از مکلزین برای کودکان زیر ۱۲ سال و یا زنان باردار و شیرده توصیه نمی شود مگر این که توسط پزشک توصیه شود.

دیمن هیدرینات

دیمن هیدرینات نیز یک آنتی هیستامین است. استفاده از آن باید به حالت تهوع حرکتی محدود شود. این دارو می تواند موجب خواب آلودگی شود و باید از استفاده از آن در موقعیت های مشابه داروی مکلزین اجتناب شود. فرمولاسیون های مختلفی از دیمن هیدرینات در دسترس هستند. شکل مایع این دارو برای کودکان طراحی شده است. باید حدود یک ساعت قبل از سفر برای جلوگیری تهوع حرکتی از داروهای ضد تهوع مکلزین و دیمن هیدرینات استفاده شود.

قرص ضد تهوع امترول

امترول یک داروی خوراکی است که برای تسکین معده درد در زمان تهوع و استفراغی که توسط عفونت ویروسی یا باکتریایی یا پرخوری ایجاد می شود، طراحی شده است. امترول حاوی قند و اسید فسفریک است و برای افراد دیابتی مناسب نیست. شرکت سازنده این دارو توصیه کرده است که در یک روز بیش از ۵ بار نباید از این دارو استفاده کرد .
عوارض: به دلیل قند موجود در این دارو، بیماران دیابتی نباید از آن استفاده کنند . قبل از استفاده از این دارو برای زنان باردار و شیرده و کودکان خردسال با پزشک مشورت کنید.

بیسموت ساب سالی سیلات (پپتو بیسمول)

بیسموت ساب سالیسیلات در تسکین تهوع و استفراغ موثر می باشد. این دارو بطور مستقیم بر روی دیواره معده تاثیر می گذارد و عوارض جانبی جدی شناخته شده ای ندارد. بیسموت ساب سالیسیلات ممکن است رنگ مدفوع و زبان را تیره کند.
عوارض: زنان باردار و شیرده باید قبل از استفاده از بیسموت با پزشک خود مشورت کنند چرا که بخشی از مواد تشکیل دهنده فعال (سالیسیلات) آن فرمول شیمیایی شبیه به آسپرین دارد، که ممکن است به جنین و نوزاد آسیب برساند. بیمارانی که به آسپیرین آلرژی دارند و یا با مصرف سایر داروهای مشابه آن واکنش نشان می دهند، نباید بیسموت استفاده کنند. اگر از داروهای رقیق کننده خون (داروهای ضد انعقاد) استفاده می کنید، و یا به بیماری دیابت یا بیماری نقرس مبتلا هستید، این دارو را تحت نظر پزشک استفاده کنید زیرا افزایش سالیسیلات در بدن ممکن است به افزایش اثر ضد انعقادی کمک کند.

داروهای ضد تهوع بعد از شیمی درمانی

بیمارانی که تحت شیمی درمانی قرار می گیرند معمولا در ۲۴ ساعت اول دچار حالت تهوع و استفراغ حاد می شوند. در مواردی ممکن است فرد بعد از چند روز دچار حالت تهوع شود که به آن تاخیری می گویند. در این موارد معمولا پزشک با توجه به شرایط جسمی بیمار و مراحل درمانی یکی از انواع داروهایی که برای از بین بردن حالت تهوع بعد از شیمی درمانی به کار می روند را تجویز می کند. در ادامه به چندین مورد از این داروها و عوارض جانبی ناشی از مصرف آنها اشاره می کنیم.

کورتون ها

دگزامتازون از انواع قرص هایی است که در از بین بردن حالت تهوع و استفراغ موثر عمل می کند. این دارو برای رفع حالت تهوع بعد از شیمی درمانی تجویز می شود. گفتنی است که این دارو دارای عوارض جانبی خطرناکی می باشد به همین دلیل موارد تجویز آن نیز محدود است با این حال برای جلوگیری از حالت تهوع بعد از عمل جراحی این دارو برای بیمار تجویز می شود.

مهار کننده های رسپتور سرتونین

این داروها نیز در از بین بردن حالت تهوع و استفراغ بعد از شیمی درمانی موثر بوده و به عنوان درمان اصلی برای از بین بردن تهوع بعد از جراحی و رادیوتراپی نیز به شمار می رود. این داروها ممکن است سبب بروز عوارضی مانند ضعف و بی حالی، یبوست و سر درد شود.

بنزودیازپین

از دیگر قرص های ضد تهوع می توان به بنزودیازپین اشاره کرد. این دارو برای جلوگیری و یا درمان حالت تهوع و استفراغ بعد از شیمی درمانی به کار می رود. این دارو در دو نوع آلپرازولام و لورازپام وجود دارد.

نکته ای که در پایان باید به آن اشاره شود این است که با توجه به دلیل بروز حالت تهوع و استفراغ باید از قرص ضد تهوع مناسب استفاده کرد. در مواردی حالت تهوع ممکن است ناشی از مشکلات گوارشی باشد که درمان های به کار رفته در این شرایط با درمان های حالت تهوع ناشی از شیمی درمانی یا اوایل بارداری متفاوت است. توصیه می شود که در صورت شدت گرفتن حالت تهوع حتما به یک مرکز اورژانس مراجعه تا با تشخیص صحیح درمان لازم صورت گیرد.