گریپ واتر چیست؟

گریپ واتر چیست؟

گریپ واتر ترکیبی از آب، جوش شیرین، و برخی گیاهان است که بسیاری از والدین برای تسکین کولیک و آشوب معده در نوزادان مورد استفاده قرار می‎دهند.
اغلب گریپ واتر در دسترس به صورت بازاری شامل ترکیبی از گیاهان مندرج در فهرست زیر است:
• رازیانه
• زنجبیل
• بابونه
• بادرنجبویه
بسیاری از والدینی که از گریپ واتر برای تسکین کولیک استفاده می‎کنند، بر این باورند که کولیک بر اثر مشکلات معده یا گاز معده در نوزاد ایجاد می‎شود. از لحاظ نظری گیاهان فهرست بالا می‎توانند در رفع گاز کمک کنند، بنابراین ناراحتی مسبب گریه کردن بچه را کاهش می‎دهند.
گریپ واتر از زمان‎های قدیم مورد استفاده قرار می‎گرفته است. نخستین مورد ثبت شده از استفادۀ آن به 1840 میلادی در انگلستان برمی‎گردد که برای درمان بیماری مالاریا که تحت عنوان تب فن شناخته می‎شد مورد استفاده قرار گرفت. ترکیب اولیۀ گریپ واتر که شامل جوش شیرین، الکل و گیاهان بود در سال‎های دهۀ 1850 میلادی مورد اسقبال مادران و پرستاران بچۀ بریتانیایی قرار گرفت. بسیاری بر این باور بودند که گریپ واتر به آرام کردن بچه‌های ناراحت کمک می‎کند که شاید این اثر مقدمتاً ناشی از وجود الکل در گریپ واتر مورد استفاده در آن دوران بود.
امروزه الکل از ترکیب گریپ واتر خارج شده است زیرا دانشمندان می‎دانند که دادن الکل به بچه می‎تواند بی‎نهایت خطرناک باشد. به هر جهت، بسیاری از مادران و حامیان طب گیاهی در مورد اثرات آرام‌بخش گریپ واتر قسم می‎خورند.

ترکیبات
ترکیبات گریپ واتر بر مبنای نوع برند متفاوت است. تمامی گریپ واترها حاوی گیاهان و آب هستند. اغلب آنها در ترکیب خود سدیم بیکربنات نیز دارند.
دیگر مخلفات گریپ واتر می‎تواند شامل موارد زیر باشد:
• روغن شوید
• روغن رازیانه
• آلو
• بادرنجبویه
• زنجبیل
• مواد نگهدارنده
در صورت انتخاب گریپ واتر، والدین باید فهرست ترکیبات آن را به دقت مطالعه کنند. برخی از ترکیبات که باید از آنها اجتناب کرد شامل موارد زیر است:
• گلوتن، مثل گندم
• فرآورده‎های لبنی
• سوکروز
• الکل
گندم یا لبنیات می‎توانند سبب بروز آشوب معده در نوزادان شوند، سوکروز می‎تواند فساد دندان در پی داشته باشد، و الکل می‎تواند مشکلات متعددی برای نوزادان ایجاد کند.
همچنین از آنجا که گریپ واتر به عنوان مکمل و نه دارو طبقه‎بندی می‎شود، تحت تنظیمات نظارتی FDA قرار ندارد. معنی این موضوع این است که هیچ ضمانتی وجود ندارد که محصول خریداری شده حاوی ترکیباتی باشد که بر روی برچسب محصول به چشم می‎خورد.

گریپ واتر چطور استفاده می‎شود؟
پیش از استفاده از گریپ واتر والدین باید موضوع را با پزشک کودکان مورد مشورت قرار دهند. اگر نظر دکتر مثبت باشد، آنگاه والدین باید دستورالعمل روی برچسب گریپ واتر را به دقت مطالعه کنند. دستورالعمل مشخص می‎کند که چه مقدار گریپ واتر باید به بچه داده شود.
بهترین کار این است که گریپ واتر بدون مخلوط شدن با هر چیز دیگری مثل شیر پستان یا شیر خشک به بچه داده شود. بسیاری از بچه‎ها مزۀ شیرین گریپ واتر را دوست دارند و آن را بیرون نمی‎ریزند، کاری که در مورد برخی داروهای دیگر انجام می‎دهند.
والدین از دستورات موجود بر روی برچسب محصول و نیز متخصص کودکان تبعیت کنند.

ریسک‎ها و فواید
اگرچه اغلب فورمول‎های گریپ واتر عموماً ایمن هستند، برخی خطرات هراه استفاده از آنها مطرح است. علی‎رغم محبوبیتش در مورد درد گاز معده و کولیک، هیچ نوع مطالعات درخوری اثربخشی گریپ واتر را برای درمان درد معده نشان نداده‎اند.
خطرات ناشی از استفاده از گریپ واتر می‎تواند شامل موارد زیر باشد:
• گریگ واتر می‎‏تواند موجب واکنش آلرژیک در بچه شود
• گریپ واتر برخی باکتری‎ها را وارد سیستم گوارش بچه می‎کند
• اگر در فاصلۀ کمی از تولد به نوزاد داده شود گریپ واتر می‎تواند باعث توقف خوردن شیر توسط نوزاد و تأخیر تحویل شیر مادر شود
بنابراین اگرچه بسیاری از مردم شواهد روایی را در مورد اینکه گریپ واتر می‎تواند گریۀ نوزاد را ساکت کند، تأیید و از مصرف آن حمایت می‎کنند، والدین باید این موضوع را نیز لحاظ کنند که آیا سود گریپ واتر بر زیانش چربش دارد یا خیر.
همچنین، از آنجا که FDA مصرف گریپ واتر را برای کولیک یا هر اختلال و بیماری دیگری تأیید نکرده است، این محصول از بوتۀ تنظیمات نظارتی معمول برای داروها نگذشته است.

آیا جایگزینی برای گریپ واتر وجود دارد؟
از آنجا که بسیاری از متخصصان پزشکی بر علیه مصرف گریپ واتر هشدار می‎دهند، والدین ممکن است موضوع پیدا کردن جایگزین‎هایی برای گریپ واتر را در دستور کار قرار دهند.
دیگر روش‎ها برای این مورد شامل موارد زیر است:
• قنداق کردن بچه
• ایجاد فشار خفیف و ملایم روی ناحیۀ شکم بچه
• مالش دادن ملایم شکم نوزاد با حرکات دورانی برای کمک به خارج شدن گاز از معدۀ بچه
• در صورت استفاده از شیر خشک، چرخش به سوی استفاده از شیر خشک‎های معتبرتر بر مبنای نظر متخصص بیماری‎های کودکان
• در صورت تغذیۀ بچه با شیر مادر، مادر می‎تواند برای پیشگیری از مواد غذایی موجب ایجاد گاز یا اختلال معده رژیم غذایی خود را تغییر داده و از مصرف غذاهی تند و ادویه‎دار، لبنیات و برخی انواع خاص سبزیجات خودداری کند.
• پرت کردن حواس بچه
• امتحان ایجاد صدای سفید
برخی فرآورده‎ها مثل قطره‎های ضد گاز معده در دسترسند که والدین می‎توانند از آنها استفاده کنند. به هر جهت، هیچ شواهدی برای اثبات این موضوع وجود ندارد که این فرآورده‎ها برای یک بچۀ خاص مناسب‎تر از گریپ واتر هستند. والدین پیش از استفاده از هر نوع داروی گیاهی باید با پزشک بیماری‎های کودکان مشورت کنند.
این مهم نیست که والدین چه چیزی انتخاب می‎کنند، دورۀ کولیکی زندگی نوزاد سپری می‎شود. اگرچه دورۀ ابتلا به کولیک در نوزاد ابدی به نظر می‎رسد، کولیک تقریباً همیشه با مرور زمان و رسیدن بچه به سن سه تا چهار ماهگی خود به ‏خود رفع می‎شود.

قرص دایمتیکون چیست؟

قرص دایمتیکون چیست؟

قرص دایمتیکون (Dimethicone) یا داروی ضد نفخ با متصل شدن به موادی که در لوله گوارش هستند به دفع آنها کمک می‌کند و از این طریق نفخ را از بین می‌برد. این دارو به شکل‌های قرص و قطره وجود دارد.

موارد مصرف، عوارض و تداخل دارویی:

موارد مصرف	درمان نفخ معده و نیز درمان نفخ شکم  سرطان پانکراس  اختلال در ترشحات پانکراس  نارسایی لوزالمعده
عوارض	سر درد، حالت تهوع، استفراغ، اسهال و اختلال دستگاه گوارش
تداخل دارویی	تداخل دارویی خاصی گزارش نشده است

مقدار و نحوه مصرف

دارو باید به همان میزانی که پزشک تجویز کرده است مصرف شود و این تجویز در افراد مختلف فرق می‌کند. قرص دایمتیکون باید در طی زمانی که گفته شده است به طور صحیح مصرف شود. همچنین بهترین تاثیر این دارو بعد از خوردن غذا و در هر ۸ ساعت مصرف می‌باشد. به طور معمول برای بزرگسالان مقدار 40 میلی‌گرم (1 میلی‌لیتر از سوسپانسیون) و حداکثر تا 50 میلی‌گرم در روز یا 2-1 قرص به صورت چهار بار در یک روز، بعد از غذا و هنگام خواب و یا بر حسب نیاز بیمار مصرف می‌شود.

مقدار مصرف دایمتیکون در کودکان براساس شدت بیماری و میزان سطح بدن آن‌ها تعیین می‌شود.

توجه: مواردی مانند تهوع و استفراغ شدید، سرگیجه شدید، ناراحتی‌های شنوایی و بینایی و همچنین تغییر رنگ بعضی نقاط پوست، جوش‌های ریز و متورم شدن لب‌ها که نشان دهنده آلرژی به این دارو است را حتما به پزشک اطلاع دهید.

 

نکاتی که در ارتباط با مصرف این دارو باید بدانید

1. رعایت رژیم غذایی و انجام ورزش مناسب برای جلوگیری از ایجاد گاز و مشکلات ناشی از آن اهمیت دارد.
2. این دارو بهتر است بعد از غذا و هنگام خواب مصرف شود.
3. بیمارانی که دچار نارسایی‌ها بوده و یا بیماری‌های کبدی و کلیوی دارند نباید همزمان از این قرص استفاده کنند. 
4. اگر تجویز داروی دایمتیکون در دوره بارداری توسط پزشک صورت گرفت منع مصرف ندارد ولی مصرف باید بر طبق دستور و صلاح دید پزشک باشد.
5. در زمان شیردهی این دارو از طریق شیر به نوزاد منتقل می شود و بهتر است که استفاده نشود.
6. اگر همزمان با این دارو، هر داروی بدون نسخه، گیاهی یا مکمل ویتامینی یا غذایی را مصرف می‌کنید به پزشک یا داروساز اطلاع دهید. 
7. اگر مصرف یک دوز از دارو را فراموش کردید، به محض به یاد آوردن، آن را مصرف نمایید. با این حال اگر در زمان دوز بعدی به یاد آوردید، از مصرف دوز فراموش شده منصرف شده و به رژیم منظم قبلی برگردید. هرگز دوز دارو را دو برابر نکنید.
8. جهت دستیابی به نتایج سریع‌تر و کامل‌تر، ‌قرص‌ها را کاملاً بجوید.
9. مصرف این دارو در کولیک نوزادان توصیه نمی شود.

علائم زخم معده و راه‌های درمان آن

زخم معده عبارت است از یک زخمِ باز که در سطح داخلی معده و قسمت فوقانی روده‌ی کوچک ایجاد می‌شود. سوزش معده، یکی از شایع‌ترین علائم زخم معده است .

زخم معده شامل موارد زیر است:‌

    زخم‌هایی که درون معده ایجاد می‌شوند؛
    زخم‌های اثنی‌عشری که درون قسمت فوقانی روده‌ی کوچک ایجاد می‌شوند.

رایج‌ترین علت زخم‌‌ معده عفونتی است که از طریق باکتری هلیکوباکتر پیلوری (H.pylori) ایجاد می‌شود. علت دیگر آن مصرف طولانی‌مدت آسپرین و مُسکن‌های دیگری نظیر ایبوپروفن (Advil ،Motrin و غیره) و ناپروکسن سدیم (Aleve ،Anaprox و غیره) است. استرس و خوردن غذاهای تند به زخم معده منجر نمی‌شوند ولی می‌توانند علائم بیماری را تشدید کنند.
علائم زخم معده

    شکم‌درد همراه با سوزش؛
    احساس سیری، التهاب یا انقباض؛
    ناتوانی در هضم غذاهای چرب؛
    سوزش معده؛
    حالت تهوع.

همان‌طور که قبلا گفتیم رایج‌ترین علامت زخم معده سوزش معده است. اسید معده درد را بدتر می‌کند، همین‌طور معده‌ی خالی. با خوردن غذاهایی که اسید معده را کاهش می‌دهند یا با مصرف داروهای کاهش‌دهنده‌ی اسید معده، می‌توان درد ناشی از زخم معده را برطرف کرد، اما باید به یاد داشت که درد دوباره باز می‌گردد. این درد بین وعده‌های غذایی و شب‌ها شدت می‌گیرد.

تقریبا سه‌چهارم مبتلایان به زخم معده اصلا علائمی ندارند. در موادر نادر، علائم زخم معده شدید هستند، نظیر:

    استفراغ معمولی یا استفراغ خونی (که به‌ رنگ قرمز یا سیاه است)؛
    خون تیره در مدفوع، یا مدفوع سیاه یا قیری‌رنگ؛
    دشواری تنفس؛
    حالت تهوع و استفراغ؛
    کاهش وزن بی‌دلیل؛
    تغییر اشتها.

چه وقت باید به پزشک مراجعه کنید؟

اگر علائم حاد بالا را مشاهده کردید حتما باید نزد پزشک بروید. هم‌چنین اگر داروهای بدون نسخه‌ی آنتی‌اسید و کاهنده‌ی اسید معده دردتان را برای مدتی تسکین دادند ولی درد دوباره بازگشت، حتما به پزشک مراجعه کنید.

علل ایجاد زخم معده

زخم معده زمانی ایجاد می‌شود که اسید موجود در دستگاه گوارش، لایه‌ی درونی معده یا روده‌ی کوچک را از بین ببرد. اسید می‌تواند زخم باز دردناکی ایجاد کند که منجر به خون‌ریزی می‌شود.

دستگاه گوارش شما پوشیده از لایه‌ای مخاطی است که در حالت عادی از آن در برابر اسید محافظت می‌کند. اما اگر اسید معده افزایش یابد یا مخاط کاهش یابند، ممکن است به زخم معده دچار شوید. شایع‌ترین علل ایجاد زخم معده عبارت‌اند از:‌
۱. باکتری هلیکوباکتر پیلوری

این باکتری عمدتا در لایه‌ی مخاطی که بافت‌های معده و روده‌ی کوچک را پوشانده و از آنها محافظت می‌کند، یافت می‌شود. این باکتری مشکل خاصی ایجاد نمی‌کند، اما می‌تواند موجب التهاب لایه‌ی درونی معده شود که درنهایت به زخم معده می‌انجامد.

دقیقا مشخص نیست که عفونت هلیکوباکتر پیلوری چگونه منتشر می‌شود. ممکن است از طریق تماس بدنی نزدیک مانند بوسیدن، از یک شخص به شخص دیگر منتقل می‌شود. این باکتری می‌تواند از طریق آب و غذا هم وارد بدن شود.
۲. مصرف مداوم برخی مُسکن‌ها

مصرف آسپرین و نیز داروهای مُسکن بدون نسخه یا تجویزی که داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (NSAIDها) نامیده می‌شوند، می‌تواند لایه‌ی داخلی معده و روده‌ی کوچک را ملتهب کند و بسوزاند. این داروها شامل ایبوپروفین (Advil ،Motrin ib و غیره) و ناپروکسن سدیم (Aleve ،Anaprox و غیره) هستند. اما استامینوفن (Tylenol) جزء آن‌ها نیست.

زخم معده بیشتر در سالمندانی شایع است که از داروهای مُسکن به‌طور مداوم استفاده می‌کنند. هم‌چنین افرادی که این داروها را به‌خاطر آرتروز مصرف می‌کنند بیشتر در معرض ابتلا به زخم معده قرار دارند.
۳. بعضی از داروها

مصرف برخی داروهای دیگر همراه با NSAIDها نظیر استروئید، داروهای ضد انعقاد، آسپرین با دُز کم، داروهای ضد افسردگی (SSRIها)، آلندرونات (Fosamax) و ریسترونات (Actenol) می‌تواند خطر ابتلا به زخم معده را افزایش دهد.
حتما بخوانید: علائم معده درد عصبی و را‌ه‌های درمان آن
عوامل خطرزا

علاوه بر مصرف برخی داروها نظیر آسپرین، در موارد زیر نیز خطر ابتلا به زخم معده افزایش می‌یابد:

    مصرف سیگار: سیگار کشیدن خطر ابتلا به زخم معده را در افرادی که دارای عفونت باکتری H. pylori هستند، افزایش می‌دهد.
    مصرف الکل: الکل لایه‌ی مخاطی معده را ملتهب می‌کند و از بین می‌برد و میزان اسید معده را افزایش می‌دهد.
    استرس کنترل‌نشده.
    خوردن غذاهای پرادویه و تند.

این عوامل به‌تنهایی باعث ایجاد زخم معده نمی‌شوند اما می‌توانند زخم معده را شدیدتر کنند و درمان آن را دشوارتر سازند.
عوارض زخم معده

چنان‌چه زخم معده درمان نشود، موارد زیر اتفاق خواهد افتاد:‌

    خون‌ریزی داخلی: اگر خون‌ریزی خفیف باشد می‌تواند موجب ابتلا به کم خونی شود. چنان‌چه خون‌ر‌یزی شدید باشد لازم است بیمار بستری شود یا به او خون تزریق شود. خون‌ریزی شدید معده می‌تواند منجر به استفراغ‌ خونی یا سیاه، یا مدفوع خونی یا سیاه شود.
    عفونت: زخم معده می‌تواند حفره‌ای در دیواره‌ی معده یا روده‌ی کوچک ایجاد کند و خطر ابتلا به عفونت حاد در حفره‌ی شکمی (peritonitis) را بالا ببرد.
    انسداد مسیر بلع غذا: زخم معده می‌تواند منجر به ورم‌، التهاب یا زخم در مسیر ورود غذا به دستگاه گوارش و انسداد آن شود. انسداد مسیر بلع ممکن است باعث شود زود احساس سیری کنید، بالا بیاورید و وزن‌تان کاهش یابد.

تشخیص زخم معده

اندوسکوپی برای تشخیص زخم معده

پزشک برای اینکه زخم معده را در شما تشخیص دهد، ابتدا سابقه‌ی پزشکی‌تان را بررسی و شما را معاینه می‌کند. در فرایند تشخیص زخم معده، ممکن است آزمایش‌های زیر را انجام دهید:
۱. آزمایش‌ باکتری H.pylori

پزشک شما آزمایش‌هایی توصیه می‌کند تا مشخص شود این باکتری در بدن شما وجود دارد یا خیر. این کار با انجام آزمایش خون، مدفوع یا بازدم انجام می‌شود. آزمایش بازدم از همه دقیق‌تر است. آزمایش‌ خون معمولا دقیق نیست و در حالت عادی انجام نمی‌شود.

در آزمایش بازدم، شما غذا یا نوشیدنی حاوی کربن رادیواکتیو میل می‌کنید. باکتری H.pylori این مواد را در معده‌ی شما تجزیه می‌کند. سپس، داخل یک کیسه فوت می‌کنید و در کیسه را می‌بندند. اگر در بدن شما باکتری H.pylori وجود داشته باشد، در نمونه‌ی بازدم شما کربن رادیواکتیو به‌شکل مونواکسید کربن ظاهر خواهد شد.

اگر قبل از انجام آزمایش تشخیص باکتری، آنتی‌اسید مصرف کرده‌اید، حتما این مسئله را با پزشک خود در میان بگذارید. بسته به نوع آزمایش، شاید لازم باشد برای مدتی مصرف دارو را قطع کنید، چرا که آنتی‌اسیدها می‌توانند در نتیجه‌ی آزمایش اختلال ایجاد کنند و نتیجه‌ نادرست به‌دست آید.
۲. آندوسکوپی

گاهی پزشک قسمت فوقانی دستگاه گوارش شما را با یک وسیله معاینه کند. به این کار آندوسکوپی می‌گویند. در این روش پزشک یک لوله‌ی توخالی مجهز به یک ذره‌بین (آندوسکوپ) را از طریق گلو به مری، معده و روده‌ی کوچک می‌فرستد. در فرایند آندوسکوپی پزشک به دنبال زخم‌ها می‌گردد.

اگر پزشک در شما زخم معده تشخیص داد، از بافت معده‌تان نمونه‌برداری می‌شود تا در آزمایشگاه آن را بررسی کنند. در این روش هم‌چنین می‌توان تشخیص داد که باکتری H.pylori در لایه‌ی درونی معده وجود دارد یا خیر.

چنان‌چه سالمند باشید، علائم خون‌ریزی داشته باشید، به‌تازگی وزن کم کرده باشید یا در خوردن و بلع غذا مشکل داشته‌ باشید، پزشک شما احتمالا آندوسکوپی را توصیه خواهد کرد. اگر با آندوسکوپی در معده‌تان زخمی مشاهده شد، پس از درمان یک آندوسکوپی دیگر انجام می‌شود تا حتی در صورت بهبود علائم، از بهبود زخم معده کاملا اطمینان حاصل شود.

۳. عکس‌برداری با اشعه‌ی ایکس از قسمت فوقانی معده و روده

نصویر اشعه ایکس از معده

طی یک سری عکس‌برداری‌ از قسمت فوقانی دستگاه گوارش که گاه «بلع باریوم» نیز نامیده می‌شود، تصاویری از مری، معده و روده‌ی کوچک گرفته می‌‌شود. برای عکس‌برداری با اشعه‌ی ایکس، ابتدا مایعی سفید‌رنگ می‌نوشید که حاوی باریوم است. این مایع دستگاه گوارش شما را پر می‌کند و زخم معده را بیشتر قابل رؤیت می‌کند.
حتما بخوانید: همه چیز درباره سرطان معده؛ علائم، روش‌های تشخیص و درمان آن
درمان

درمان زخم معده بسته به علت آن متفاوت است. معمولا در طی درمان، اگر باکتری H.pylori وجود داشته باشد، باید آن را از بین برد و در صورت امکان مصرف آسپرین و مُسکن‌های مشابه آن را کاهش داد یا قطع کرد و با دارو‌های دیگر علائم زخم معده را بهبود بخشید.

داروهایی که برای زخم معده تجویز و مصرف می‌شوند عبارت‌اند از

۱. داروهای آنتی‌بیوتیک برای کشتن باکتری H.pylori

اگر باکتری H.pylori در دستگاه گوارش شما پیدا شود، پزشک ترکیبی از آنتی‌بیوتیک‌ها را برای از بین بردن آن توصیه خواهد کرد. این آنتی‌بیوتیک‌ها عبارت‌اند از: آموکسی‌سیلین (Amoxil)، کلاریترومایسین (Biaxin)، مترونیدازول (Flagyl)، تینیدازول (Tindamax)، تتراسیکلین (Tetracycline HCL) و لووفلوکساسین (Levaquin).

مدت زمان مصرف این آنتی‌بیوتیک‌ها برحسب محل زندگی شما و مقاومت بدن‌تان به آنتی‌بیوتیک متفاوت است. شما احتمالا به مدت دو هفته باید آنتی‌بیوتیک بخورید و داروهای دیگر را نیز مصرف کنید تا اسید معده‌تان کاهش یابد. داروهایی که با آنتی‌بیوتیک مصرف خواهید کرد، بازدارنده‌ی پروتون پمپ (proton pump inhibitor) و شاید Pepto-Bismol خواهند بود.
۲. داروهایی که مانع تولید اسید و تسریع درمان زخم معده می‌شوند

بازدارنده‌های پروتون پمپ (PPIها) با غیرفعال کردن قسمت‌هایی از سلول‌ که اسید تولید می‌کنند، اسید معده را کاهش می‌دهند. این داروها هم شامل داروهای بدون نسخه هستند هم داروهایی که تنها با نسخه‌ی پزشک تهیه می‌شوند. از میان این داروها می‌توان به این موارد اشاره کرد: اومپرازول (Prilosec)، لانسوپرازول (Prevacid)، رابپرازول (Aciphex)، اسومپرازول (Nexium) و پانتوپرازول (Protonix).

مصرف طولانی‌مدت بازدارنده‌های پروتون پمپ به‌خصوص با دُز زیاد، خطر شکستگی لگن، مچ و ستون فقرات را بالا می‌برد. از پزشک خود بپرسید که آیا مصرف مکمل‌های کلسیم می‌تواند این خطرها را کاهش دهد یا خیر.
۳. داروهایی برای کاهش تولید اسید

داروهایی برای زخم معده

داروهایی که تولید اسید را متوقف می‌کنند و مسدودکننده‌های هیستامین (H-2) نیز نامیده می‌شوند، میزان اسید معده‌ دستگاه گوارش شما را کاهش می‌دهند و بدین‌ترتیب زخم معده را بهبود می‌بخشند و روند درمان آن را سریع می‌کنند.

این داروها که هم بدون نسخه هم با نسخه قابل تهیه هستند، شامل رانیتیدین (Zantac)، فاموتیدین (Pepcid)، سیمتیدین (Tagamet HB) و نیزاتیدین (Axil AR) هستند.
۴. داروهایی که اسید معده را خنثی می‌کنند

پزشک شما ممکن است در رژیم دارویی‌تان داروهایی را برای خنثی کردن اسید معده بگنجاند. این داروها اسید معده را خنثی می‌کنند و سریعا می‌توانند درد معده را نیز برطرف کنند. بسته به مواد اصلی به کار رفته در این نوع دارو باید دانست اسهال یا یبوست از عوارض جانبی مصرف این داروهاست.
۵. داروهایی که از لایه‌ی داخلی معده و روده‌ی کوچک محافظت می‌کنند

در برخی موارد پزشک ممکن است داروهایی‌ها تجویز کند که به محافظت از بافت‌ لایه‌ی داخلی معده و روده‌ی کوچک کمک کند.

از میان این داروها می‌توان به سوکرالفات (Cerafate) و میسوپروستل (Cytotec) اشاره کرد.

زخم معده‌ در بسیاری موارد به‌خوبی درمان می‌شود. اگر علائم آن شدید و حاد باشند یا بعد از درمان باز هم علائم به‌قوت خود باقی باشند، ممکن است پزشک آندوسکوپی مجدد تجویز کند تا سایر عللی را که موجب این علائم می‌شوند، پیدا کند.
زخم معده‌هایی که خوب نمی‌شوند

زخم‌ معده‌هایی که خوب نمی‌شوند اغلب زخم‌های ارتجاعی نامیده می‌شوند. دلایل بسیاری برای عدم بهبود زخم معده وجود دارد، ازجمله:‌

    مصرف نکردن داروها مطابق دستور پزشک؛
    برخی از انواع باکتری H.pylori که در برابر آنتی‌بیوتیک‌ها مقاوم هستند؛
    مصرف مداوم تنباکو؛
    مصرف مداوم مُسکن‌ها ازجمله آسپرین، ایبوپروفن و ناپروکسین سدیم (Aleve ،Anaprox و غیره) که خطر ابتلا به زخم معده را بالا می‌برند.

در موارد نادر، زخم معده می‌تواند بر اثر موارد زیر به وجود آید:‌

    تولید بیش از حد اسید معده، که اغلب در سندروم زولینگر–الیسون مشاهده می‌شود؛
    عفونتی غیر از باکتری H.pylori؛
    سرطان معده؛
    سایر یبماری‌ها که منجر به بروز زخم‌هایی در معده و روده‌ی کوچک می‌شوند که شبیه زخم معده هستند، مانند بیماری کرون .

درمان زخم معده معمولا علاوه بر مصرف آنتی‌بیوتیک‌های مختلف، مستلزم از بین بردن عواملی است که ممکن است در روند درمان تداخل کنند.

اگر بر اثر زخم معده دچار مشکلی حاد نظیر خون‌ریزی شدید یا پرفوراسیون (سوراخ‌شدگی معده) شدید، ممکن است نیاز به جراحی داشته باشید. هرچند امروزه به دلیل وجود داروهای مؤثر فراوان کمتر از گذشته به جراحی نیاز می‌شود.

14 روش درمان خانگی یبوست نوزادان

. 1ماساژ شکم

با نوک انگشتان‌تان شکم نوزاد را به آرامی و در جهت عقربه‌های ساعت ماساژ دهید. اطراف ناف را نیز با حرکات دورانی و رو به بیرون ماساژ دهید. این کار تنش شکم نوزاد را برطرف کرده و علائم یبوست او را کاهش می‌دهد.

۲. نرمش

• نوزاد را به پشت نگه دارید. پاهایش را در وضعیتی نیمه خمیده بگیرید. پاهای او را به آرامی حرکت دهید، مثل آن‌که در حال پدال زدن یک دوچرخه است. با سرعتی ثابت این کار را انجام دهید. حرکت دوچرخه برای کودک‌تان بسیار لذتبخش است و روده‌ها را نرم می‌کند.
• نوزاد را در وضعیت اسکوات حمل کنید. کمی پاهایش را بالا بیاورید طوری که مثل یک خرگوش یا قورباغه روی ساعدتان اسکوات بزند. این کار کمی به انتهای روده بزرگ نوزاد فشار وارد کرده و به تخلیه‌ی شکم او کمک می‌کند.

۳. محلول شکر

یک دوم قاشق چایخوری شکر را با ۱ اونس آب ترکیب کنید. روزی سه بار قبل از غذا، این محلول را به نوزاد بدهید. توصیه می‌شود به جای شکر سفید از شکر قهوه‌ای استفاده کنید.

توجه: برای تهیه‌ی این درمان از آب جوشیده‌ی خنک استفاده کنید.

۴. آب آلو

آب آلوی رقیق شده را به بطری شیرخشک نوزاد اضافه کنید. این ماده به او کمک می‌کند از شر یبوست خلاص شود.

• اگر نوزادتان بزرگ‌تر از ۴ ماه است، ۴ اونس شیر خشک یا شیر مادر و ۱ اونس آب آلو را با هم مخلوط کنید. آن را دو بار در روز به نوزادتان بدهید.
• اگر نوزادتان کمتر از ۴ ماه سن دارد، فقط یک قاشق غذاخوری آب آلو را در ۴ اونس شیر مادر یا شیر خشک مخلوط کنید و دو بار در روز به او بدهید تا حرکات روده‌اش تنظیم شود.

۵. شربت ذرت سیاه

ترکیب ۴ اونس آب و ۱ قاشق چایخوری شربت ذرت سیاه درمانی موثر برای رفع یبوست نوزادان است. حداقل دو بار در روز این محلول را به نوزادتان بدهید.

توجه:

۱) از آب جوشیده‌ی خنک استفاده کنید.

۲) اگر قبلا به نوزادتان محلول شکر داده‌اید، دیگر از این درمان استفاده نکنید.

۶. حمام آب گرم

از آب گرم برای حمام کردن نوزادتان استفاده کنید. هنگام خشک کردن نوزادتان به آرامی او را ماساژ دهید. آب گرم عضلات شکم را شل کرده و یبوست را بهبود می دهد.

۷. استفاده از روان کننده‌ها در مقعد

یک روان‌کننده‌ی با پایه‌ی آب را در مقعد نوزادتان استفاده کنید. این کار مسیر دفع را روان می‌کند و به این ترتیب باعث کاهش ناراحتی می‌شود.

هم‌چنین هنگام تعویض پوشک نوزاد، اطراف مقعد او را بمالید و به آرامی تمیز کنید. این کار او را تشویق به دفع می‌کند.

۸. شکر قهوه‌ای

یک اونس آب جوشیده‌ی خنک را بردارید و نصف قاشق چایخوری شکر قهوه‌ای به ان اضافه کنید. تا زمانی‌که مدفوع نوزاد نرم می‌شود، سه بار در روز و درست قبل از شیر خشک این محلول را به او بدهید.

توجه: می‌توان به جای شکر قهوه‌ای از شکر سفید نیز استفاده کرد.

۹. روغن کرچک

کرچک رایج‌ترین درمانی است که برای بهبود یبوست کودکان استفاده می‌شود. یک برگ فلفل بتل (betel) بردارید و ساقه‌ی آن را به روغن کرچک آغشته کنید. آن را به انتهای روده‌ی بزرگ نوزاد وارد کنید. اگر کودک‌تان بزرگ‌تر از ۲ سال است، به او ‌مخلوطی از روغن کرچک (۱ قاشق چایخوری) و یک لیوان شیر بدهید. مقدار آن را متناسب با سن کودک تنظیم کنید.

درمان یبوست نوزاد ۱۰: کشمش

۵-۶ کشمش را در آب بریزید و بگذارید تمام شب خیس بخورد. روز بعد آن‌ها را به خوبی له و صاف کنید. آب کشمش‌ها را به نوزاد بدهید تا حرکات روده‌اش تنظیم شود.

درمان یبوست نوزاد ۱۱: شیر

۲-۳ قاشق چایخوری عسل یا شکر را به یک لیوان شیر اضافه کنید.آن را خوب هم بزنید و صبح با شکم خالی به کودک‌تان بدهید. این ترکیب به کودک کمک می‌کند به راحتی عمل دفع انجام دهد.

درمان یبوست نوزاد ۱۲: چای گیاهی

۲ لیتر آب را روی دو فنجان برگ تازه‌ی نعناع و دو فنجان بادیان رومی بریزید. بگذارید تا زمان خنک شدن آب خیس بخورند. چای را در یک بطری بریزید و هر بار ۴ اونس از آن را برای درمان خانگی یبوست نوزاد به او بدهید.

درمان یبوست نوزاد ۱۳: جوشانده‌های گیاهی

نیم لیتر آب را بجوشانید و به همان مقدار ریشه‌ی شیرین‌بیان و تخم رازیانه را به آن اضافه کنید. بگذارید ۱۸-۲۰ دقیقه بجوشد. سپس آن را کنار بگذارید تا خنک شوید. هر نیم ساعت یک قاشق چایخوری از آن را به کودک بدهید.

درمان یبوست نوزاد ۱۴: چای های گیاهی

• چای نعناع فلفلی

آب را داغ کنید (نجوشانید). یک کیسه چای نعناع فلفلی را ۵ دقیقه در آن بخیسانید. ۱ اونس از این مایع را در شیشه شیر نوزاد بریزید. در کنار تغذیه‌ی همیشگی، این چای را نیز به نوزداتان بدهید. این چای شکم را روان و گوارش را تسهیل می‌کند. به این ترتیب  حرکات روده را تنظیم می سازد.

• چای بابونه

یک درمان موثر دیگر برای یبوست کودکان چای بابونه است. یک کیسه چای بابونه را در آب جوش بگذارید. بگذارید کمی بجوشد. پس از خنک شدن آن را به کودک‌تان بدهید.

• چای زنجبیل

مقداری ریشه‌ی زنجبیل (تازه) را رنده کنید و در یک قوری بریزید. مقداری آب جوش به آن اضافه کنید. آن را بپوشانید و اجازه دهید ۵-۶ دقیقه بماند. آن را صاف کنید و بگذارید خنک شود. از کودک‌تان بخواهید این چای را بنوشد.

رژیم مناسب کودکان مبتلا به یبوست

با رعایت یک رژیم مناسب می‌توان خطر یبوست در کودکان را تا حد چشمگیری کاهش داد.  مایعات (سوپ‌های سبزیجات و آب میوه ها)، غلات صبحانه‌ی سبوس‌دار و خوراکی های سرشار از فیبر (اسفناج، لوبیا، نخودفرنگی، گوجه فرنگی خام، سیب‌زمینی‌های شیرین و …)، سبب تسکین علائم مرتبط با یبوست می‌شوند.

این رژیم با توجه به سن کودک متفاوت است.

• کمتر از ۲ ماه ـ از آن جایی که نوزاد بسیار کوچک است، هرگونه غذایی تهیه شده‌ای برای او غیرقابل مصرف است. بهتر است به جای درمان خودسرانه به پزشک مراجعه کنید.
• ۲ ماهه و بزرگتر از آن ـ تقریبا به طور منظم ۳ اونس آب در رژیم او بگنجانید. می‌توانید ۲ اونس آب سیب یا انگور رقیق شده به او بدهید.
• ۴ ماهه و بزرگ‌تر از آن ـ کودکان در این سن می‌توانند غذاهای جامد بخورند. بنابراین می‌توانید مواد پرفیبری مانند هلو، لوبیا، نخودفرنگی، و اسفناج را به رژیم آن‌ها اضافه کنید.
• ۵-۱۰ ماه ـ به کودک خوراکی‌های پوره شده بدهید. مطمئن شوید هیچ گونه ماده‌ی درشتی در غذا باقی نماند.
• ۱ساله ـ اگر کودک‌تان در این سن قرار دارد، به او خوراکی‌های له شده بدهید. اشکالی ندارد مقداری ذرات درشت در غذا بماند.

توجه ـ قندهای اقزودنی (از جمله شربت ذرت) و آب میوه‌های رقیق شده را همزمان به کودک ندهید. تنها یک درمان را انتخاب کنید.

توصیه‌ها

• آب بدن نوزادتان را حفظ کنید. در فواصل مساوی به او مایعات بدهید.
• یک زمان منظم برای توالت رفتن در نظر بگیرید و کودکتان را ترغیب به اجابت مزاج کنید.
• قبل از آن که به او آب میوه بدهید (آب سیب، آب آلو یا آب گلابی)، آن‌ها را با آب رقیق کنید؛ در غیر این صورت ممکن است سبب اسهال، تورم و نفخ معده شود.
• اگر یک مادر شیرده هستید، محصولات لبنی را از رژیم‌تان حذف کنید.
• فعالیت‌های فیزیکی مانند پریدن، دویدن، و راه رفتن را به برنامه‌ی روزانه‌ی کودک‌تان اضافه کنید. این کار به عملکرد مناسب سیستم گوارش کمک می‌کند.

هشدارها

• به کودک‌تان شیر گاو ندهید، زیرا هضم آن برای برخی کودکان دشوار است. به جای آن می‌توانید از شیر سویا استفاده کنید که مواد مغذی فراوانی دارد و گوارش آن آسان است.
• از شیرخشک کم‌آهن استفاده نکنید زیرا تاثیری بر یبوست ندارد و مانع رشد کودک می شود.
• به کودک غلات صبحانه برنجی، هویج، موز، پوره سیب ، نان سفید، محصولات لبنی (به جز ماست)، سیب زمینی یا پاستا ندهید. هم چنین، از مواد غذایی فرآوری شده یا تصفیه شده نیز پرهیز کنید.
• بدون مشورت با پزشک به کودکان ملین ندهید.