درمان زخم معده و اثنی عشر با قرص گیاهی د-رگلیس

ترکیبات قرص گیاهی د-رگلیس:
هر قرص گیاهی د-رگلیس حاوی ٣٨٠ مـیـلـی‌گـرم ریـشـه گـیـاه شیـریـن بـیـان (Glycyrrhiza Glabra) بوده که میزان گلیسیریزین آن به ٣ % کاهش یافته و دارای ۱۲- ۵/۸ میلی گرم گلیسیریزینیک اسید است.

اندیکاسیون‌ها (مصارف درمانی) قرص گیاهی د-رگلیس:
پیشگیری و درمان زخم معده و اثنی‌عشر
درمان ترشحات زیاد اسید معده(Hypersecretion)
رفلاکس گاستروازوفاژیل ( (Gastro Esophageal Reflux
سندرم زخم معده زولینجر – الیسون Zollinger-Ellison))

مکانیسم اثر قرص گیاهی د-رگلیس:

فلاونوئید‌های موجود در قرص گیاهی د-رگلیس با جلوگیری از متابولیزه شدن پروستاگالاندین‌ها، سطح آنها را در مخاط قسمت فوقانی دستگاه گوارش افزایش می‌دهند. پروستاگلاندین‌ها از یک طرف با مهار فعالیت هیستامین (از طریق تحریک آدنیل سیکلاز در سلول‌های جدار مخاط دستگاه گوارش با یک مکانیسم وابسته به AMP حلقوی) سبب کاهش ترشح اسید ‌شده و از طرف دیگر با افزایش ترشح موکوس و بی‌کربنات سبب محافظت از سلول‌های جدار معده می‌شوند. قرص گیاهی د-رگلیس بااین ترکیبات ساخت گلیکو‌پروتئین معده را نیز افزایش می‌دهند. دو ترکیب لیکوئیرتیژنین و ایزولیکوئیرتیژنین موجود در قرص گیاهی د-رگلیس نیز حاوی آثار اسپاسمولیتیک شبه پاپاورین در دستگاه گوارش هستند. با توجه به حذف گلیسیریزین موجود در شیرین بیان، که عامل آثار مینرالوکورتیکوئیدی این گیاه است، خواص مینرالوکورتیکوئیدی و گلوکوکورتیکوئیدی این قرص به حداقل رسیده و سایر آثار درمانی ریشه شیرین بیان، از جمله آثار ضد زخم آن تشدید شده است.

مقدار و طریقه مصرف قرص گیاهی د-رگلیس:

در افراد مبتلا به زخم معده روزی ٣ نوبت هر بار ٢ قرص ((قبل از غذا)تجربه شخصی)
در درمان زخم اثنی‌عشر روزی شش بار و هر بار ۲ قرص

تداخلات دارویی قرص گیاهی د-رگلیس:

مصرف همزمان د- رگلیس با گلیکوزیدهای قلبی، داروهای ضد آریتمی، مدرهای تیازیدی، اسپیرونولاکتون، آمیلوراید، فرآورده های حاوی سنا، استروئیدهای کلاسیک خوراکی، هیدروکورتیزون موضعی، داروهای حاوی استروژن و آنتی‌استروژن در طولانی مدت ممکن است تداخل ایجاد کند.
قرص گیاهی د-رگلیس را می توان بجای کپسول امپرازول استفاده کرد جهت این مورد می توان قبل از هر وعده غذا ۲ عدد قرص را میل کرد(تجربه شخصی بوعلی باب سلامتی)

موارد احتیاط و منع مصرف قرص گیاهی د-رگلیس:

افرادی که کاهش پتاسیم برای آنها خطرناک است نظیر بیماران قلبی، بیماران مبتلا به فشار خون، بیماران دیابتی، افراد بسیار چاق، کودکان کمتر از ۶ سال و بیماران مبتلا به سیروز کبدی قرص گیاهی د-رگلیس را تحت نظر پزشک معالج خود مصرف کنند. مصرف قرص گیاهی د-رگلیس در دوران بارداری و شیردهی ممنوع است.

عوارض جانبی احتمالی قرص گیاهی د-رگلیس:

مصرف طولانی مدت قرص گیاهی د-رگلیس (بیش از ۶ ماه) ممکن است منجر به بروز عوارض مینرالوکورتیکوئیدی به صورت احتباس آب و سدیم ، دفع پتاسیم و افزایش فشار خون گردد، که با قطع قرص گیاهی د-رگلیس به مدت ۲ هفته ، این عوارض نیز برطرف خواهند شد.

بسته بندی قرص گیاهی د-رگلیس:

هر بسته حاوی ۱۰۰ عدد قرص ورقه‌ای (بلیستر شده)

اندیکاسیون‌ها (مصارف درمانی) قرص گیاهی د-رگلیس:

پیشگیری و درمان زخم معده و اثنی‌عشر
درمان ترشحات زیاد اسید معده(Hypersecretion)
رفلاکس گاستروازوفاژیل ( (Gastro Esophageal Reflux
سندرم زخم معده زولینجر – الیسون Zollinger-Ellison))

مکانیسم اثر قرص گیاهی د-رگلیس:

فلاونوئید‌های موجود در قرص گیاهی د-رگلیس با جلوگیری از متابولیزه شدن پروستاگالاندین‌ها، سطح آنها را در مخاط قسمت فوقانی دستگاه گوارش افزایش می‌دهند. پروستاگلاندین‌ها از یک طرف با مهار فعالیت هیستامین (از طریق تحریک آدنیل سیکلاز در سلول‌های جدار مخاط دستگاه گوارش با یک مکانیسم وابسته به AMP حلقوی) سبب کاهش ترشح اسید ‌شده و از طرف دیگر با افزایش ترشح موکوس و بی‌کربنات سبب محافظت از سلول‌های جدار معده می‌شوند. قرص گیاهی د-رگلیس بااین ترکیبات ساخت گلیکو‌پروتئین معده را نیز افزایش می‌دهند. دو ترکیب لیکوئیرتیژنین و ایزولیکوئیرتیژنین موجود در قرص گیاهی د-رگلیس نیز حاوی آثار اسپاسمولیتیک شبه پاپاورین در دستگاه گوارش هستند. با توجه به حذف گلیسیریزین موجود در شیرین بیان، که عامل آثار مینرالوکورتیکوئیدی این گیاه است، خواص مینرالوکورتیکوئیدی و گلوکوکورتیکوئیدی این قرص به حداقل رسیده و سایر آثار درمانی ریشه شیرین بیان، از جمله آثار ضد زخم آن تشدید شده است.

مقدار و طریقه مصرف قرص گیاهی د-رگلیس:

در افراد مبتلا به زخم معده روزی ٣ نوبت هر بار ٢ قرص ((قبل از غذا)تجربه شخصی)
در درمان زخم اثنی‌عشر روزی شش بار و هر بار ۲ قرص

تداخلات دارویی قرص گیاهی د-رگلیس:

مصرف همزمان د- رگلیس با گلیکوزیدهای قلبی، داروهای ضد آریتمی، مدرهای تیازیدی، اسپیرونولاکتون، آمیلوراید، فرآورده های حاوی سنا، استروئیدهای کلاسیک خوراکی، هیدروکورتیزون موضعی، داروهای حاوی استروژن و آنتی‌استروژن در طولانی مدت ممکن است تداخل ایجاد کند.
قرص گیاهی د-رگلیس را می توان بجای کپسول امپرازول استفاده کرد جهت این مورد می توان قبل از هر وعده غذا ۲ عدد قرص را میل کرد(تجربه شخصی بوعلی باب سلامتی)

موارد احتیاط و منع مصرف قرص گیاهی د-رگلیس:

افرادی که کاهش پتاسیم برای آنها خطرناک است نظیر بیماران قلبی، بیماران مبتلا به فشار خون، بیماران دیابتی، افراد بسیار چاق، کودکان کمتر از ۶ سال و بیماران مبتلا به سیروز کبدی قرص گیاهی د-رگلیس را تحت نظر پزشک معالج خود مصرف کنند. مصرف قرص گیاهی د-رگلیس در دوران بارداری و شیردهی ممنوع است.

عوارض جانبی احتمالی قرص گیاهی د-رگلیس:

مصرف طولانی مدت قرص گیاهی د-رگلیس (بیش از ۶ ماه) ممکن است منجر به بروز عوارض مینرالوکورتیکوئیدی به صورت احتباس آب و سدیم ، دفع پتاسیم و افزایش فشار خون گردد، که با قطع قرص گیاهی د-رگلیس به مدت ۲ هفته ، این عوارض نیز برطرف خواهند شد.

بسته بندی قرص گیاهی د-رگلیس:

هر بسته حاوی ۱۰۰ عدد قرص ورقه‌ای (بلیستر شده)

آمپول بیوتین و بپانتن چیست؟ آیا برای تقویت موها مفید است؟

آمپول بیوتین و بپانتن

آمپول بیوتین و بپانتن حاوی دو ویتامین بیوتین و ب5(اسید پانتوتنیک) بوده که این دو ویتامین جز ویتامین های گروه ب می باشند. آمپول بیوتین و بپانتن در گذشته برای تقویت مو و کمک به درمان ریزش مو توسط بسیاری از پزشکان تجویز می شده است اما در حال حاضر با وجود طیف گسترده ای از قرص های ب کمپلکس(B Complex) که حاوی مقدار قابل توجهی از دو ویتامین ب5(بپانتن) و بیوتین بوده کمتر پزشکی به فکر تجویز آمپول آن می باشد، مگر در موارد خاص که فرد مشکل در جذب این دو ویتامین دارد.

مشخصات آمپول بیوتین و بپانتن:

شرکت بایر(Bayer) آلمان یکی از قدیمی ترین و معتبر ترین لابراتوارهای تولید کننده آمپول بیوتین و بپانتن می باشد، هر بسته آمپول بپانتن این شرکت حاوی 6 عدد بوده و هر آمپول حاوی 250 میلیگرم ویتامین ب5 است.

بسته های آمپول بیوتین نیز 6 عددی بوده و هر آمپول آن حاوی 5000 میکروگرم بیوتین است. معمولا این دو آمپول بصورت همزمان در دو عضله مختلف تزریق می شوند.

از آنجا که ویتامین های ب سبب افزایش انرژی بدن شده توصیه می شود آن ها را در طی روز تزریق نمایید تا موجب بی خوابی نگردند.

اگر به فشار خون، بیماری های قلب و عروق، کلیوی، حساسیت پوستی و سایر مشکلات مبتلا می باشید قبل از تزریق آمپول بیوتین و بپانتن با پزشک خود مشورت نمایید.

دوره مصرف آمپول بیوتین و بپانتن:

دوره معمول مصرف آن هفته ای 1 بار تزریق و به مدت شش هفته می باشد.

آیا آمپول های ب کمپلکس و نوروبیون حاوی بیوتین و بپانتن می باشند؟

خیر آمپول نوروبیون صرفا حاوی ویتامین ب1، ب6 و ب12 است و آمپول های ب کمپلکس حاوی ویتامین ب1، ب2، ب3، ب 6 و ب12 و فاقد بیوتین و بپانتن می باشند البته آمپول بکوزین(BECOZYME) حاوی مقداری ویتامین ب5(بپانتن) است.

آیا تزریق آمپول بیوتین و بپانتن بهتر از مصرف قرص آن ها است؟

در اکثر موارد خیر، انواع قرص های ب کمپلکس، بیوتین و ویتامین ب5 با دوزهای مختلف و با قیمت مناسب تولید و عرضه می شوند که مصرف آن ها راحت تر از تزریق آمپول آنها است. فقط در موارد خاص و آن هم با نظر پزشک باید از آمپول آن ها استفاده شود.

نقش بیوتین در بدن:

به بیوتین ویتامین H که مخفف Hair و به معنی مو است نیز گفته می شود. بیوتین کمک به تکثیر سلول ها، تولید و تجزیه اسیدهای آمینه و پروتئین و تنظیم قند خون می کند و برای داشتن موهایی سالم و با طراوت نیز لازم می باشد.

بیوتین در بسیاری از مواد غذایی از جمله هویج، تخم مرغ، گردو، بادام و سایر مغزها، چغندر، شیر گاو و بز، انواع توت، پیاز، آووکادو، مخمر آبجو به میزان قابل توجهی یافت می شود.

از علائم کمبود آن می توان به شوره سر، خشکی پوست، مو خوره، ریزش مو و مشکلات گوارش از قبیل یبوست اشاره کرد. البته موارد ذکر شده می توانند علل دیگری نیز داشته باشند.

مقدار نیاز روزانه بدن به بیوتین برای افراد بالغ و بزرگسال 30 میکروگرم و برای نوجوانان 14 الی 18 سال 25 میکروگرم است.

کمبود بیوتین در بدن به ندرت رخ می دهد زیرا باکتری های مفید در روده می توانند مقداری بیوتین تولید کنند. این باکتری ها در اثر مصرف آنتی بیوتیک از بین می روند و اگر پزشکتان به دلیل بیماری مصرف طولانی مدت آنتی بیوتیک را برایتان توصیه کرده درباره مصرف قرص و یا آمپول بیوتین با وی مشورت نمایید.

مصرف مکمل های غذایی بیوتین تا دوز 3000 میکروگرم در روز بی خطر اعلام شده است و از آنجا که بیوتین یک ویتامین محلول در آب است مازاد آن از طریق ادرار دفع می گردد.

نقش بپانتن(ویتامین ب5) در بدن:

ویتامین ب5 کمک به متابولیزم چربی ها، کربوهیدرات ها و همچنین تولید و تجزیه پروتئین ها می کند، مو از پروتئینی به نام کراتین ساخته شده و مصرف به اندازه ویتامین ب 5 برای رشد موها و حفظ سلامت آن ها ضروری است.

این ویتامین به غدد فوق کلیوی در تولید هورمون های جنسی و مولد انرژی کمک کرده و همچنین به عنوان ویتامین ضد استرس شناخته می شود زیرا به بدن در مقابله و کنترل استرس کمک می کند.

بدن از ویتامین B5 و ویتامین A برای تولید چربی های ساختاری که به آن ها لیپید (Lipid) گفته می شود استفاده می کند. به همین دلیل برای داشتن پوستی با طراوت، مرطوب و سالم نیازمند مقداری کافی از این دو ویتامین می باشید.

از منابع غذایی ویتامین ب 5 می توان به جگر مرغ، سیب زمینی، انواع گوشت، تخم مرغ، کلم بروکلی، ماهی سالمون(آزاد) و قارچ اشاره کرد.

برخی از علائم کمبود این ویتامین عبارتند از: خستگی، بی خوابی، کاهش رشد موهای سر، افسردگی، تحریک پذیری و بی قراری

مقدار نیاز روزانه بدن برای افراد بالغ 10 میلیگرم است.

مصرف مکمل های غذایی ویتامین ب5 تا دوز 100 میلیگرم در روز بی خطر اعلام شده است.

قرص دایمتیکون چیست؟

قرص دایمتیکون چیست؟

قرص دایمتیکون (Dimethicone) یا داروی ضد نفخ با متصل شدن به موادی که در لوله گوارش هستند به دفع آنها کمک می‌کند و از این طریق نفخ را از بین می‌برد. این دارو به شکل‌های قرص و قطره وجود دارد.

موارد مصرف، عوارض و تداخل دارویی:

موارد مصرف	درمان نفخ معده و نیز درمان نفخ شکم  سرطان پانکراس  اختلال در ترشحات پانکراس  نارسایی لوزالمعده
عوارض	سر درد، حالت تهوع، استفراغ، اسهال و اختلال دستگاه گوارش
تداخل دارویی	تداخل دارویی خاصی گزارش نشده است

مقدار و نحوه مصرف

دارو باید به همان میزانی که پزشک تجویز کرده است مصرف شود و این تجویز در افراد مختلف فرق می‌کند. قرص دایمتیکون باید در طی زمانی که گفته شده است به طور صحیح مصرف شود. همچنین بهترین تاثیر این دارو بعد از خوردن غذا و در هر ۸ ساعت مصرف می‌باشد. به طور معمول برای بزرگسالان مقدار 40 میلی‌گرم (1 میلی‌لیتر از سوسپانسیون) و حداکثر تا 50 میلی‌گرم در روز یا 2-1 قرص به صورت چهار بار در یک روز، بعد از غذا و هنگام خواب و یا بر حسب نیاز بیمار مصرف می‌شود.

مقدار مصرف دایمتیکون در کودکان براساس شدت بیماری و میزان سطح بدن آن‌ها تعیین می‌شود.

توجه: مواردی مانند تهوع و استفراغ شدید، سرگیجه شدید، ناراحتی‌های شنوایی و بینایی و همچنین تغییر رنگ بعضی نقاط پوست، جوش‌های ریز و متورم شدن لب‌ها که نشان دهنده آلرژی به این دارو است را حتما به پزشک اطلاع دهید.

 

نکاتی که در ارتباط با مصرف این دارو باید بدانید

1. رعایت رژیم غذایی و انجام ورزش مناسب برای جلوگیری از ایجاد گاز و مشکلات ناشی از آن اهمیت دارد.
2. این دارو بهتر است بعد از غذا و هنگام خواب مصرف شود.
3. بیمارانی که دچار نارسایی‌ها بوده و یا بیماری‌های کبدی و کلیوی دارند نباید همزمان از این قرص استفاده کنند. 
4. اگر تجویز داروی دایمتیکون در دوره بارداری توسط پزشک صورت گرفت منع مصرف ندارد ولی مصرف باید بر طبق دستور و صلاح دید پزشک باشد.
5. در زمان شیردهی این دارو از طریق شیر به نوزاد منتقل می شود و بهتر است که استفاده نشود.
6. اگر همزمان با این دارو، هر داروی بدون نسخه، گیاهی یا مکمل ویتامینی یا غذایی را مصرف می‌کنید به پزشک یا داروساز اطلاع دهید. 
7. اگر مصرف یک دوز از دارو را فراموش کردید، به محض به یاد آوردن، آن را مصرف نمایید. با این حال اگر در زمان دوز بعدی به یاد آوردید، از مصرف دوز فراموش شده منصرف شده و به رژیم منظم قبلی برگردید. هرگز دوز دارو را دو برابر نکنید.
8. جهت دستیابی به نتایج سریع‌تر و کامل‌تر، ‌قرص‌ها را کاملاً بجوید.
9. مصرف این دارو در کولیک نوزادان توصیه نمی شود.

قرص آملودیپین چیست؟

قرص آملودیپین چیست؟

قرص آملودیپین (Amlodipine) برای‌ پایین‌ آوردن‌ فشار خون‌ در پرفشاری‌ خون‌ و تسکین‌ درد قلبی‌ تجویز می‌شود. توجه داشته باشید که این دارو به‌ مهار بیماری‌ کمک‌ می‌کند نه‌ آنکه‌ آن‌ را درمان‌ کند. این‌ بدان‌ معنا است‌ که‌ حتی‌ اگر احساس‌ بهبودی‌ دارید ممکن‌ است‌ لازم‌ باشد آملودیپین‌ را سال‌ها یا تا پایان‌ زندگی‌ مصرف‌ کنید.

 

آملودیپین پس از تجویز به فرم خوراکی به خوبی جذب می‌شود.

 

موارد مصرف، عوارض و تداخل دارویی

موارد مصرف	کنترل فشار خون
عوارض	سردرد، سر گیجه، بی خوابی، بر افروختگی، تپش قلب، درد قفسه سینه، تهوع، درد شکم، یبوست، تب
تداخل دارویی	آدنوزین، گریپ فوروت، الکل

مقدار و نحوه مصرف

آملودیپین‌ معمولاً روزی‌ یکبار مصرف‌ می‌شود و راحت‌تر است‌ که‌ صبح‌ها پیش‌ از صبحانه‌ مصرف‌ شود تا فراموش‌ نشود.

 

توجه: اگر روزی‌ یکبار آملودیپین‌ مصرف‌ می‌کنید و یک‌ نوبت‌ را فراموش‌ کرده‌اید ، به‌ مجردی‌ که‌ آن‌ را به‌ یاد آوردید مصرفش‌ کنید. البته‌ اگر کمتر از 8 ساعت‌ به‌ نوبت‌ بعدی‌ مانده‌ است‌، نوبت‌ فراموش‌ شده‌ را رها کرده‌، به‌ برنامه‌ منظم‌ دارویی‌تان‌ بازگردید. هیچگاه‌ مقدار دارو را دوبرابر نکنید.

 

توجه: در صورتی که دچار سبکی سر یا احساس افت فشار خون خود شدید بلافاصله دراز کشدی و پاهای خود را بر روی جسمی بلند تر از تنه خود قرار دهید. با این عمل خون بیشتری به اندام‌های حیاتی شما نظیر قلب و مغز می‌رسد.

 

نکاتی که در ارتباط با مصرف این دارو باید بدانید

1. فشار خون خود را به طور منظم چک کنید.
2. این‌ دارو را می‌توان‌ با یا بدون‌ غذا مصرف‌ کرد.
3. در صورت‌ نیاز به‌ قطع‌ آملودیپین‌، این‌ کار باید به‌ صورت‌ تدریجی‌ صورت‌ گیرد.
4. در صورتی‌ که‌ برای‌ کاهش‌ فشار خون‌ آملودیپین‌ مصرف‌ می‌کنید مصرف‌ سدیم‌ (نمک‌) خود را محدود کنید.
5. اگر سیگاری‌ هستید، سیگار را ترک‌ کنید.
6. به‌ آرامی‌ از حالت‌ خوابیده‌ به‌ نشسته‌ یا نشسته‌ به‌ ایستاده‌ تغییر وضعیت‌ دهید تا دچار سرگیجه‌ و سیاهی‌ رفتن‌ چشم‌ یا غش‌ نشوید.
7. پزشکان‌ دیگر را از اینکه‌ آملودیپین‌ مصرف‌ می‌کنید مطلع‌ سازید، چرا که‌ این‌ دارو ممکن‌ است‌ روی‌ برخی‌ آزمون‌های‌ آزمایشگاهی‌ تأثیر بگذارد.
8. نباید تا مشخص‌ شدن‌ پاسخ‌ بدنتان‌ به‌ دارو رانندگی‌ کنید یا با وسایل‌ خطرناک‌ کار کنید.
9. نباید پیش‌ از تأیید پزشکتان‌ داروهایی‌ دیگر به‌ ویژه‌ محرک‌های‌ بدون‌ نیاز به‌ نسخه‌ و داروهای‌ ضدسرفه‌ یا سرماخوردگی‌ را مصرف‌ کنید.
10. پزشک، داروساز، پرستار یا دندانپزشک خود را از مصرف این دارو مطلع سازید.
11. سابقه بیماری‌های قلبی، بیماری کبدی و فشار خون بیماری‌هایی هستند که پزشک شما باید از آن ها آگاهی داشته باشد.
12. در صورت بارداری یا شیردهی یا قصد به آن به پزشک اطلاع دهید.

آنالاپریل

  آنالاپریل
‎انالاپریل متعلق به دسته داروهای کنترل کننده فشار خون است که با دفع بعضی املاح و مایعات از طریق ادرار فشار خون را در رگ ها کاهش می دهد و بار قلب و کلیه را سبک می کند.
‎ممکن است این دارو جهت کاهش فشار خون بالا ، درمان نارسایی قلبی تجویز شود.
ACEI (مهار کننده ی آنزیم آنژیوتانسین ) مانند انالاپریل با مهار ساخت آنژیوتانسین ۲، باعث گشاد شدن عروق و همچنین کاهش بازگشت مقدار آب به خون می شود و در مجموع ‎اثرات این دارو منجر به کاهش فشار خون در بدن می شود.
‎نارسایی قلبی حالتی است که قلب نمی تواند به اندازه طبیعی کار کند .به همین دلیل اختلالاتی در جریان خون ایجاد می شود . انالاپریل به کاهش عوارض ناشی از کاهش کار قلب کمک می کند. این دارو با اثر محافظتی خود بر روی قلب ، روند پیشرفت نارسایی قلبی را کند می کند. این اثر محافظتی همچنین خطر مشکلات قلب و عروق را در افراد در معرض خطر کاهش می دهد.
‎این دارو ممکن است به تنهایی یا همراه با داروهای دیگر جهت بهبود شرایط شما تجویز شود.
‎انالاپریل در ترکیب با داروهای دیگر نیز تولید می شود . بطور مثال قرص با نام تجاری innozide ترکیبی از انالاپریل و هیدروکلروتیازید می باشد . این داروهای ترکیبی با کاهش تعداد قرص مصرفی در روز ،موجب تسهیل دارو درمانی برای بیمار می شوند.

‎پیش از مصرف انالاپریل 
- در صورت بارداری، ‎اقدام به بارداری یا شیردهی به پزشک خود اطلاع دهید.
- در صورت سابقه ی مشکل کلیوی ، کبدی،چربی خون و کلسترول بالا، مشکلات مربوط به عضلات قلب و یا بیماری های قلبی مادرزادی به پزشک خود اطلاع دهید .
- در صورتی که بدن شما در وضیعت کم آبی قرار گرفته است(اسهال یا بیماری اخیر)به پزشک خود بگویید.
- در صورتی که مبتلا به بیماری لوپوس می باشید به پزشک خود اطلاع دهید .
- در صورت سابقه ورم صورت ، زبان یا گلو(آنژیوادم) به پزشک خود اطلاع دهید .
‎- در صورتی که تحت حساسیت زدایی نسبت به گزیدگی زنبور قرار گرفته اید، به پزشک خود اطلاع دهید.
‎- در صورتی که تحت دیالیز قرار می گیرید، به پزشک خود اطلاع دهید.
_از آنجا که این دارو می تواند در عملکرد داروهای دیگر در بدن اختلال ایجادکند لازم است پیش از شروع مصرف لیستی از کلیه ی داروهای مصرفی خوددر اختیار پزشک یا داروسازتان قرار دهید. ‎
‎-در صورت سابقه ی حساسیت دارویی (خصوصاًسایر داروهای ‌‌ACEI مانند لیزینوپریل، کاپتوپریل، لوزارتان، والسارتان و...)به پزشک خود اطلاع دهید.
 

نحوه مصرف انالاپریل
‎- دارو را دقیقاً طبق دستور پزشک مصرف کنید. مقدار مصرف دارو با توجه به شرایط شما توسط پزشک محاسبه می شود.
‎- در صورتی که این دارو جهت کاهش فشارخون تجویز شود معمولاً ممکن است به صورت یک مرتبه در روز برای شما تجویز شود.
- در صورتی که جهت درمان نارسایی قلبی تجویز شده باشد ممکن است بصورت دو مرتبه در روز تجویز شود (صبح و عصر). در این شرایط ممکن است پزشک شما درمان را با مقدار داروی کم شروع کند و پس از عادت کردن بدن،مقدار داروی شمارا افزایش دهد تا احتمال بروز عوارض ناشی از دارو کمتر شود.
‎- بهتر است اولین مصرف دارو را شب پیش از خواب مصرف نمایید زیرا امکان سرگیجه در اولین نوبت مصرف وجود دارد.
‎پس از اولین نوبت، دارو را در هر زمان در روز که راحت تر هستید می توانید مصرف کنید. اکثرا مصرف این دارو صبح ها بهتر است و احتمال فراموش کردن آن کمتر است. در صورت تجویز بیش از یک قرص در روز قرص ها را با فاصله مناسب و یک اندازه (هر ۱۲ ساعت یا هر ۸ ساعت) طبق دستور پزشک مصرف نمایید.
-این دارو با غذا تداخل خاصی ندارد و می توان آن را قبل یا بعد از غذا مصرف کرد.
_در صورت فراموشی یک نوبت دارو بلافاصله آن را مصرف نمایید اما از دوبرابر کردن مقدار دارو در یک نوبت جداً خودداری نمایید.‎

‎توصیه های دارویی انالاپریل
‎- معمولا درمان با این دارو طولانی مدت می باشد، لذا در مدت درمان، تحت نظر پزشک خود باشید و معاینات و آزمایشات دوره ای را بطور منظم انجام دهید تا روند درمانی شما بررسی شود.
‎- به توصیه های پزشک خود درباره ی رعایت رژیم غذایی سالم و کم نمک، ترک سیگار و الکل و داشتن فعالیت بدنی مناسب، عمل نمایید.
_ جهت کنترل فشار خون و اثر مناسب تر این دارو، بسیار مهم است که در مدت درمان از یک رژیم غذایی و سبک زندگی مناسب که توسط پزشک به شما توصیه می شود پیروی کنید.
_از مصرف نمک های حاوی پتاسیم در مدت درمان با این دارو خودداری نمایید.
-پیش از دریافت هرگونه داروی جدید (خصوصاً داروهای ضد درد و داروهای سوهاضمه)حتماً پزشک یا داروساز خود را از مصرف این دارو مطلع نمایید.‎
- مصرف الکل همراه با این دارو می تواند عوارضی در پی داشته باشد لذا در صورت مصرف اخیر الکل یا فرآورده های الکلی حتما به پزشک خود اطلاع دهید.‎
‎- در صورتی که مبتلا به دیابت می باشید، انالاپریل می تواند موجب افزایش اثر دارو های ضد دیابت گردد لذا افراد دیابتی باید نسبت به علائم افت قند خون بیشتر هشیار باشند
‎- در صورتی که قصد عمل جراحی یا درمان دندانپزشکی را دارید به پزشک خود اطلاع دهید. زیرا برخی دارو های بیهوشی یا بی حسی ممکن است موجب افت فشارخون شما شوند.

‎عوارض شایع انالاپریل 
‎- احساس سبکی سر و سرگیجه هنگام تغییر وضعیت در زمان مصرف این دارو بسیار شایع می باشد. برای جلوگیری از آن به آرامی از حالت درازکش به نشسته تغییر وضعیت دهید و پس از چند دقیقه به آرامی بلند شوید. همچنین هنگام بالا و پایین رفتن از پله ها احتیاط کنید و تا زمانی که اثر دارو باقی است از رانندگی و کارهایی که نیاز به احتیاط و تمرکز دارند، خودداری کنید.
‎- سرفه‌های خشک ممکن است در اثر مصرف این دارو ایجاد شود. در صورت بروز و ادامه دار شدن سرفه ها با پزشک خود صحبت کنید تا داروی جایگزین مناسب برای شما تجویز شود.
‎- احساس تهوع، سوءهاضمه، دل درد و اسهال نیز از عوارض گوارشی این دارو می باشد که با مصرف غذاهای سبک و پرهیز از غذاهای چرب و پر ادویه و مصرف مایعات به مقدار کافی می توان آن ها را کاهش داد.
‎- در صورت بروز علائمی مانند خارش و قرمزی پوست،تنگی نفس، احساس طعم بد دهان یا مشکل دهان و از حال رفتن ، با پزشک خود صحبت کنید.
‎-در صورت بروز علائم حساسیت دارویی در نفس کشیدن، ورم صورت، دهان، زبان یا گلو فوراً به پزشک خود مراجعه کنید.
‎- درصورت زردی پوست یا چشم که نشانه ی آسیب کبدی می باشد و لکه های قرمز و شدید پوستی به پزشک مراجعه کنید.

داروی درمان زخم پای دیابتی

آنژی پارس یک داروی گیاهی می باشد که توسط دانشمندان ایرانی معرفی شده است. این دارو از عصاره گیاه Melilotus officinalis به دست می آید. گیاه Melilotus، یکی از گیاهان بومی مناطق معتدل از جمله نواحی شمال ایران است که دارای خاصیت ضد التهابی، ضد اسپاسم، ضد نفخ، مدر، نرم کننده، خلط آور و آرام بخش می باشد. عصاره این گیاه برای درمان بیخوابی، تنش های عصبی، دردهای عصبی، واریس وریدی، پیشگیری از ترومبوز، التهاب چشم، دردهای روماتیسمی و تورم مفاصل استفاده می شود. خاصیت درمانی این گیاه به خاطر وجود مقادیر زیاد کومارین و دیگر مشتقات می باشد. با توجه به خاصیت های درمانی این گیاه، مطالعات کارآزمایی بالینی دارو توسط محققان پژوهشگاه علوم غدد و متابولیسم در 3 فاز مختلف طراحی و به مرحله اجرا درآمد. داروی آنژی پارس در بیش از 80% بیماران موجب کاهش اندازه زخم به میزانی بیش از 90% شد که نتایج مثبت این مطالعات، باعث ثبت داروی آنژی پارس در فهرست دارویی کشور شد. داروی آنژی پارس حاوی دو گروه عمده ترکیبات فنلی شامل 7-هیدروکسی کومارین و فلاونوییدها می باشد که با داشتن این ترکیبات دارای خاصیت افزایش جریان خون و رگ سازی می شود که باعث بهبودی زخم پای دیابتی و زخم بستر و جلوگیری از قطع عضو می شود. تست های خونی، بیوشیمیایی و مطالعات مورفولوژی و بافت شناسی نشان داده اند که این دارو هیچ گونه اثرات سمی ندارد.

موارد استفاده داروی آنژی پارس برای بیماران:

- بیماران دیابتی نوع یک و دو مبتلا به زخم پا

- بیماران مبتلا به زخم پا ناشی از نوروپاتی محیطی یا نوروپاتی دیگر، بدشکلی های پا، تروما، استفاده از کفش های نامناسب، هیپرگلیسمی کنترل نشده و ...

طریقه مصرف دارو:

شکل خوراکی (کپسول):

کپسول ژلاتینی 500 میلی گرمی که هر کپسول حاوی 100 میلی گرم عصاره خشک شده گیاه می باشد. طریقه مصرف آن، دو بار در روز با فاصله یک ساعت بعد از وعده غذایی می باشد.

شکل موضعی (کرم):

شکل موضعی آنژی پارس شامل یک تیوب 30 گرمی که حاوی 3% عصاره خشک شده گیاه می باشد. طریقه مصرف کرم آنژی پارس، روزانه یک مرتبه می باشد که یک لایه ضخیم از کرم اطراف زخم و یک لایه نازک از آن روی زخم مالیده می شود.

خواص جینسینگ

در گذشته از جینسینگ برای درمان انواع بیماری‌ها استفاده می‌شد؛ اما در جهان مدرن باید تحقیقات بیشتری انجام شود تا مزایای این ریشه‌ی گیاهی به‌عنوان مکمل غذایی به اثبات برسد. محققان و دانشمندان غربی اغلب خواص دارویی جینسینگ را زیر سؤال می‌برند. هیچ شواهد قطعی مبنی بر اثربخشی حقیقی جینسینگ وجود ندارد.

می‌توان محصولات و مشتقات جینسینگ را برمبنای کیفیت و خواص دارویی‌شان تقسیم‌بندی کرد. توصیه می‌شود که قبل از خریداری محصولاتی با مشتقات جینسینگ، حتما به مواد تشکیل‌دهنده‌ و کاربرد آن توجه کنید. بعضی مواد حاوی مقدار اندکی از ترکیبات جینسینگ هستند و برخی دیگر با میزان بیشتری از ترکیبات این گیاه به فروش می‌رسند.

محققان به این نتیجه رسیده‌اند که برخی از مزایای سلامتی با مصرف جینسینگ در ارتباط هستند؛ در ادامه به این مزایا اشاره خواهیم کرد:

۱. افزایش انرژی

پلی‌ساکارید و الیگوپپتیدهای موجود در جینسینگ آمریکایی به کاهش استرس اکسیداتیو و خستگی، افزایش فعالیت بدنی و انرژی به‌خصوص در بیماران مبتلا به سرطان کمک می‌کند.

جینسینگ می‌تواند در تحریک فعالیت ذهنی و بدنی افرادی که دچار ضعف و خستگی هستند نیز مؤثر باشد. نتیجه‌ی یکی از تحقیقات نشان می‌دهند که جینسینگ می‌تواند علائم خستگی را در بیماران مبتلا به سرطان کاهش دهد. البته، خاصیت انرژی‌بخشی جینسینگ تنها در افرادی دیده شده است که تحت روش‌‌های درمانی دیگری هستند. این ریشه‌ی گیاهی در افرادی که درمان‌ سرطان را به پایان رسانده‌اند، تأثیر چشمگیری نداشته است.
۲. بهبود توانایی شناختی

در سنین بالاتر، توانایی شناختی و فعالیت عصبی افراد با مشکلاتی مواجه می‌شود، جینسینگ این توانایی‌ها را تحریک می‌کند. آنتی‌اکسیدان‌های موجود در این ریشه‌ی پرخاصیت از تجمع پلاک‌ها و رادیکال‌های آزاد در مغز جلوگیری می‌کنند، درنتیجه می‌تواند مانع از ابتلا به زوال عقل، آلزایمر و سایر اختلالات شناختی شود.

جینسینگ همچنین می‌‌تواند فرایند تفکر و ادراک را تقویت کند. تحقیقاتی که نتایج آن در «Cochrane Library» منتشر شده است، دقت و صحت این ادعا را مورد بررسی قرار داده‌اند.

مطالعات نشان داده‌اند که جینسینگ برای ابعاد شناختی، رفتاری و کیفی زندگی مفید است. البته، نویسندگان این تحقیقات هشدار داده‌اند که بررسی‌های سیستماتیک، به نتیجه‌ی قانع‌کننده‌ای در زمینه‌ی اثربخشی خاصیت تقویت شناختی جینسینگ نرسیده‌اند. محققان معتقدند که برای اثبات این خاصیت باید آزمایش‌ها و بررسی‌های بیشتری انجام شود.

مطالعات دیگری که در مجله‌ی «Dairy Science» منتشر شدند، به موضوع ترکیب جینسینگ آمریکایی با غذا پرداخته‌اند. محققان نوعی شیر غنی‌شده با جینسینگ را به منظور تقویت عملکرد شناختی تهیه کرده‌اند. با‌این‌حال، هنوز نمی‌توان به‌صورت قطعی اعلام کرد که ترکیب جینسینگ با محصولات خوراکی تأثیری بر بعد شناختی داشته باشد.

۳. کاهش استرس 

ینسینگ آسیایی اثرات مختلفی بر سیستم عصبی بدن دارد که از بین آنها می‌توان به تقویت روحیه و افزایش سطح انرژی اشاره کرد. علاوه‌بر این، آداپتوژن‌های موجود در جینسینگ قادر به تغییر سطح هورمون‌های بدن هستند که در کاهش و درمان استرس مزمن مؤثر است.
۴. درمان ADHD

جینسینگ قرمز کره‌ای می‌تواند اختلال بیش‌فعالی- کم‌توجهی (attention deficit hyperactivity disorder) و قدرت یادگیری در کودکان را درمان کند.

۵. خواص ضدالتهابی

جینسنوسید موجود در جینسینگ قرمز کره‌ای، دارای خواص آنتی‌اکسیدان و ضدالتهابی قوی است که می‌تواند به کاهش استرس اکسیداتیو و افزایش فعالیت آنزیمی کمک کند. این گونه از ریشه‌ی ارزشمند جینسینگ می‌تواند در کاهش التهاب عصبی و بهبود عملکرد مغز پس از آسیب نخاعی نقش داشته باشد.

جینسینگ اغلب به منظور کاهش التهاب استفاده می‌شود. محققان معتقدند که جینسنوسید احتمالا می‌تواند مسیرهای مختلفی را در سیستم ایمنی بدن پیدا کند که به کاهش التهاب کمک می‌کنند.

۶. درمان اختلالات جنسی در آقایان

جینسنوسید موجود در جینسینگ برزیلی، اکسیدنیتریک را از سلول‌‌های لایه‌ی درون رگی آزاد می‌کند. این امر به آرام‌سازی و انقباض عروق خونی در بافت‌های تناسلی کمک می‌نماید؛ درنتیجه موجب درمان اختلالات جنسی در مردان می‌شود. علاوه‌بر این، ریشه‌ی جینسینگ می‌تواند ترشح هورمون تستوسترون را در مردان تقویت کند.

نتیجه‌ی تحقیقاتی که در سال ۲۰۰۲ در کره انجام شد، نشان می‌دهد که ۶۰ درصد از مردانی که از جینسینگ استفاده می‌کردند، شاهد بهبود در علائم بیماری خود بودند. نتیجه‌ی این تحقیقات که در مجله‌ی انگلیسی «Clinical Pharmacology» به چاپ رسیده است، از خاصیت جینسینگ قرمز در درمان اختلال عملکرد جنسی خبر داده است.

البته تحقیقات بیشتری در این زمینه انجام شده است. در بررسی اثربخشی جینسینگ قرمز برای درمان اختلال جنسی در آقایان، مشخص شد که تعداد آزمایش‌ها، اندازه‌ی نمونه و کیفیت روش‌های تجربی برای اثبات مزایای درمانی مداوم، چندان رضایت‌بخش نیست. درنتیجه، برای اثبات این خاصیت نیز باید تحقیقات و بررسی‌های بیشتری انجام شود.

۷. درمان دردهای قاعدگی

خاصیت آرام‌بخش و ضدالتهابی جینسینگ باعث می‌شود که این ریشه‌ در درمان دردهای قاعدگی نیز نقش داشته باشد. این گیاه همچنین به کاهش تغییرات خلقی، گُر گرفتگی، اضطراب، علائم افسردگی، تعریق شبانه، بی‌خوابی، افزایش وزن، ریزش مو، کج‌خلقی و سایر تغییرات مرتبط با قاعدگی در زنان میان‌سال کمک می‌کند.

۸. تقویت سیستم ایمنی

خواص آنتی‌اکسیدان، ضدآلرژی و ضدمیکروبی جینسینگ دربرابر انواع مختلفی از عفونت‌های میکروبی و باکتریایی همچون مکانیسمی دفاعی عمل می‌کند. درحقیقت، این ریشه‌‌ی گیاهی می‌تواند تأثیر واکسن‌ بیماری‌هایی مثل آنفولانزا، ویروس هپاتیت نوع سی، ویروس سین‌سیشیال تنفسی و عفونت روتاویروس را چند برابر کند.

۹. کاهش خستگی

جینسینگ سیبری دارای خواص ضدخستگی و تقویت انرژی است. این گیاه به کاهش درد که یکی از اصلی‌ترین علائم فیبرومیالژیا (سندرم درد اسکلتی عضلانی) به‌شمار می‌رود، کمک می‌کند. جینسینگ همچنین به کاهش التهاب و تثبیت تأثیر سیتوکین‌های التهابی که بعد از شیمی‌درمانی در کودکان ایجاد می‌شود، کمک می‌کند.

۱۰. کاهش وزن

ترکیبات قدرتمند موجود در مواد شیمیایی جینسینگ در سرکوب اشتها، تقویت متابولیسم و چربی‌سوزی نقش دارند. مصرف جینسینگ خشک یا پودرشده، به‌سرعت می‌تواند هورمون‌های گرسنگی و میل به غذا خوردن را سرکوب کند و درنتیجه،‌ مانع از افزایش وزن شود.

۱۱. بهبود عملکرد ریه

جینسینگ در کاهش بیماری مزمن انسدادی ریه (COPD) که به التهاب راه هوایی فوقانی منجر می‌شود، نقش دارد. این بیماری به گرفتگی، خارش بینی و عطسه منجر می‌شود. جینسینگ همچنین می‌تواند ریه‌ها را از عفونت‌های باکتریایی پاک کند.

۱۲. پیشگیری از سرطان

ترکیبات آنتی‌اکسیدان، ضدالتهابی، آپوپتوتیک و آنژیوژنیک موجود در جینسینگ باعث شده‌اند تا این ریشه‌ی گیاهی، خاصیت‌های ضدسرطانی داشته باشد. نتیجه‌ی تحقیقی که در این زمینه انجام شده است، نشان می‌دهند که اثربخش‌ترین خاصیت جینسینگ در سرطان کولورکتال (روده‌ی بزرگ) است. این ریشه‌ی ارزشمند در کاهش علائم و جلوگیری از گسترش این سرطان نقش مستقیم دارد. تحقیقات اولیه پیرامون انواع دیگر سرطان‌ها ازجمله سینه، پوست، ریه، کبد و پروستات، از خواص ضدتومور این گیاه خبر می‌دهند.

۱۳. کاهش سطح قند خون

جینسینگ دارای خواصی است که قند خون را در افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ کاهش می‌دهد. جینسنوسید موجود در این گیاه همچنین بر تولید انسولین و بهبود مقاومت به انسولین در بدن نقش دارد. البته برای اثبات این خاصیت ریشه‌ی جینسینگ و تأثیر درمانی آن بر بیماری دیابت، باید تحقیقات بیشتری انجام شود. محققان در بررسی‌های مختلف متوجه شده‌اند که چه مقدار از این گیاه در درمان این بیماری مؤثر است.

۱۴. پیشگیری از آنفولانزا

نتایج تحقیقاتی که در زمینه‌ی اثرات جینسینگ روی موش‌های آزمایشگاهی انجام شد، نشان می‌دهند که این ریشه‌ی ارزشمند می‌تواند در پیشگیری از آنفولانزا و ویروس سین‌سیشیال تنفسی (RSV) نقش داشته باشد.

در بررسی‌های مختلف مشخص شد که عصاره‌ی جینسینگ قرمز می‌تواند وضعیت سلول‌های اپی‌تلیالی (بافت پوششی) را که تحت تأثیر ویروس آنفولانزا قرار گرفته‌اند، بهبود بخشد. البته تحقیقات بعدی که در این زمینه انجام شدند، نتایج امیدوارکننده‌ای را به همراه نداشته‌اند.

همه چیز دررابطه با جم فیبروزیل

موارد مصرف جم فیبروزیل

این دارو در درمان زیادی چربی خون و همچنین کاهش خطر بروز بیماری کرونر فقط در بیمارانی که مبتلا به زیادی چربی خون از نوع IIb بوده (بدون علائم یا سابقه بیماری عروق کرونر) و به درمان از طریق کنترل رژیم غذایی، ورزش، کاهش وزن و دارو درمانی به تنهایی پاسخ نداده ودارای سطح پایین کلسترول HDL ، سطح بالای کلسترول LDL و تری گلیسرید هستند مصرف می‌شود.

مکانیسم اثر جم فیبروزیل

جم‌فیبروزیل از غلظت پلاسمایی تری گلیسرید (VLDL) کاسته و غلظت پلاسمایی HDL را افزایش می‌دهد. اگر چه این دارو ممکن است میزان کلسترول تام و لیپوپروتئین با دانسیته کم (LDL) را اندکی کاهش دهد، ولی مصرف آن در بیماران با تری گلیسرید بالا همراه با زیادی چربی خون نوع IV ، اغلب منجر به افزایش قابل توجه مقدار LDL می‌شود. این دارو ممکن است باعث مهار لیپولیز محیطی، کاهش برداشت کبدی اسیدهای چرب آزاد و کاهش ساخت گلیسریدهای کبدی، مهار ساخت گلیسریدهای کبدی، مهار ساخت آپولیپوپروتئین B که حامل VLDL است و افزایش کلیرانس و در نتیجه کاهش ساخت VLDL گردد.

فارماکوکینتیک جم فیبروزیل

این دارو از مجرای گوارش به خوبی جذب می‌شود. متابولیسم جم‌فیبروزیل کبدی است. نیمه عمر دارو پس از مصرف مقدار واحد، 5/1 ساعت و پس از مصرف مقادیر متعدد، 3/1 ساعت است. زمان لازم برای رسیدن به اوج غلظت، 2-1 ساعت است. اثر این دارو در کاهش غلظت VLDL پلاسما، پس از 5-2 روز شروع می‌شود. زمان لازم برای رسیدن به اوج اثر کاهش غلظت VLDL پلاسما 4 هفته است. دفع دارو عمدتاً از کلیه است.

منع مصرف جم فیبروزیل

این دارو در بیماران مبتلا به سیروز صفراوی اولیه نباید مصرف شود.

عوارض جانبی جم فیبروزیل

اختلالات گوارشی، بثورات جلدی، درماتیت،‌ خارش، کهیر، ضعف جنسی، سردرد، سرگیجه، تاری دید، یرقان انسدادی، آنژیوادم، خیز حنجره، ‌فیبریلاسیون دهلیزی، التهاب لوزالمعده، میاستنی گراو، رابدومیولیز، دردناک شدن اندام‌های انتهایی، میالژی همراه با افزایش در کراتین‌کیناز بامصرف این دارو گزارش شده است.

تداخلات دارویی جم فیبروزیل

مصرف همزمان داروهای ضد انعقاد خوراکی با جم فیبروزیل ممکن است اثر ضدانعقادی این داروها را به طور قابل توجهی افزایش دهد. مصرف همزمان لوواستاتین باجم فیبروزیل ممکن است با افزایش خطر رابدومیولیز، افزایش توجه در غلظت کرآتین کیناز و وجود میوگلوبین در ادرار که منجر به نارسایی حاد کلیه می‌شود، همراه باشد.

هشدار ها جم فیبروزیل

1- این دارو در بیمارن مبتلا به عیب کار کلیه و کبد باید با احتیاط فراوان مصرف شود.
2- تعیین غلظت کلسترول وتری‌گلیسرید، شمارش کامل سلول‌های خون و آزمون‌های کار کبد، قبل از شروع درمان درازمدت ضروری است.
3- اگر پس از سه ماه درمان، پاسخ کافی به دست نیاید یا نتایج حاصل از آزمون‌های کار کبد، افزایش یا اختلال قابل توجهی را نشان دهند یا در صورت تشخیص سنگ‌های صفراوی و تشخیص یا حدس ایجاد میوزیت، مصرف جم‌فیبروزیل باید قطع شود. در این مورد، توصیه می‌شود به منظور کاهش چربی خون از یک رژیم غذایی مناسب استفاده شود تا وضعیت بیمار تثبیت شود.

توصیه های دارویی جم فیبروزیل

1- رعایت رژیم غذایی مناسب، بر درمان با دارو ارجحیت دارد.
2- قبل از قطع مصرف دارد، تماس با پزشک ضروری است، زیرا غلظت چربی خون ممکن است به میزان قابل توجهی افزایش یابد.
3- این دارو را نباید کمتر یا بیشتر از مقدار توصیه شده مصرف نمود.
4- دورده درما با دارو باید کامل شود.
5- در صورت فراموش شدن یک نوبت مصرف دارو، به محض به یاد آوردن، آن نوبت بایدمصرف شود، مگر این که تقریباً زمان نوبت بعدی فرارسیده باشد. در این صورت مقدار مصرف بعدی نباید دو برابر شود.
6- طی درمان با این دارو، مراجعه منظم به پزشک ضروری است.

موارد مصرف پرومتازین

پرومتازین چیست؟

موارد مصرف:

در واکنش های حساسیتی تیپ I مانند آبریزش بینی فصلی و دائمی، ورم ملتحمه آلرژیک مربوط به استنشاق آلرژنها یا مصرف غذا، واکنش های حساسیتی ناشی از انتقال خون، درموگرافیسم، واکنش های پوستی آلرژیک مانند کهیر و آنژیوادم، درمان کمکی در واکنشهای آنافیلاکتیک، آرامبخش و کاهنده درد قبل و بعد از عمل جراحی و همچنین بعنوان کمک کننده در کاهش درد در حین جراحی، پروفیلاکسی و درمان تهوع و استفراغ، داروی کمکی در بیحسی موضعی و کاهش درد (موجب کاهش میزان داروی مخدر موردنیاز می گردد.)

روش و مقدار مصرف:

دوز معمول در بزرگسالان:
- واکنشهای حساسیتی تیپ I:25 میلی گرم داخل عضلانی و یا وریدی تزریق می گردد و در صورت لزوم پس از 2 ساعت تکرار می گردد.
- ضد تهوع: 25-5/12 میلی گرم داخل عضلانی و یا وریدی هر 4 ساعت تزریق می گردد.
- سداتیو و خواب آور:50-25 میلی گرم داخل عضلانی و یا وریدی موقع خواب و یا قبل و بعد از عمل جراحی به همراه دوز ضعیفی از یک داروی خواب آور و یا داروی آنتی کولینرژیک تزریق می گردد.
- خواب آور در زمان زایمان :50 میلی گرم از پرومتازین باعث ایجاد آرامش و کم شدن هشیاری می گردد و پس از زایمان 75-25 میلی گرم پرومتازین به همراه دوز پایین از یک ضد درد مخدر بکار می رود و هر 4 ساعت تکرار می گردد.
حداکثر دوز مجاز برای بزرگسالان روزانه 150 میلی گرم می باشد.افراد مسن ممکن است نسبت به دوز تجویز شده برای بزرگسالان حساس باشند، لذا کاهش دوز در مورد آنها می بایست صورت گیرد.

دوز معمول در کودکان:
مصرف این دارو در کودکان زیر 2 سال ممنوع است.مصرف در کودکان بالای 12 سال مانند بزرگسالان و در کودکان 2 تا 12 سال بصورت زیر می باشد:(مقدار مصرف نباید از نصف دوز بزرگسالان تجاوز کند)
- واکنشهای حساسیتی تیپ I:125 میکروگرم به ازاء هر کیلوگرم وزن بدن بصورت عضلانی هر 4 تا 6 ساعت و یا 500 میکروگرم به ازاء هر کیلوگرم وزن بدن موقع خواب و یا 25/6 تا 5/12 میلی گرم سه بار در روز و یا 25 میلی گرم موقع خواب.
-ضد تهوع:500-250 میکروگرم به ازاء هر کیلوگرم وزن بدن تزریق عضلانی یا 25-5/12 میلی گرم هر 6-4 ساعت.
- سداتیو و خواب آور:5000 میکروگرم تا 1 میلی گرم به ازاء هر کیلوگرم وزن بدن داخل عضله و در صورت نیاز 25-5/12 میلی گرم.بعنوان سداتیو قبل از عمل جراحی، دوز mg/kg 1/1 به همراه دوز مساوی از مپریدین و یک دوز مناسب از داروی آنتی کولینرژیک تجویز می گردد.دوز تجویزی بعنوان سداتیو پس از عمل جراحی 25-5/12 میلی گرم است.

موارد منع مصرف:

به دلیل بروز دپرسیون تنفسی خطرناک این دارو نباید در کودکان کوچکتر از 2 سال مصرف گردد و در کودکان 2 سال و بزرگتر باید کمترین دوز مؤثر استفاده شود و از مصرف سایر داروهای مضعف تنفسی به همراه این دارو خودداری گردد. این دارو می تواند موجب بروز واکنشهای پوستی حساسیت به نور گردد لذا در طول درمان، از قرار گرفتن در معرض نور مستقیم خورشید خودداری کنید و از کرمهای ضد آفتاب استفاده کنید. راه ترجیحی تجویز این دارو بصورت تزریق عمیق عضلانی می باشد اما در صورت مصرف وریدی، دارو باید در 10 تا 20 میلی لیترنرمال سالین یا به نسبت یک به 10 با آب مقطر رقیق گردد و به آهستگی از راه وریدی تزریق شود.از تزریق زیرجلدی و داخل شریانی دارو اجتناب نمایید. در صورت تغییر رنگ یا مشاهده وجود ذره در محلول تزریقی، از استفاده آن اجتناب نمایید. به دلیل عوارض کاهش و یا قطع ترشح بزاق در اثر مصرف طولانی مدت این دارو، بهتر است در صورت مصرف طولانی مدت این دارو، بیمار از نظر سالم بودن دندانها موردمعاینه قرار گیرد. در صورت افزایش دوز یا مصرف بیش از حد دارو، با یک مرکز کنترل مسمومیت تماس بگیرید.

احتیاط:

سابقه حساسیت شدید به این دارو و یا داروهای مشابه، کما، اختلالات دستگاه تنفسی شامل انسداد مزمن ریوی، آپنه، کودکان زیر 2 سال.
در موارد ذیل با احتیاط مصرف گردد: مشکلات کلیوی مانند انسداد گردن مثانه، هایپرتروفی پروستات و یا احتباس ادرار، دپرسیون مغز استخوان(افزایش ریسک لکوپنی و گرانولوسیتوز)، مشکلات و بیماریهای قلبی – عروقی، آنسفالوپاتی، سندرم ری، صرع یا تشنج، گلوکوم با زاویه باز و بسته، نقص عملکرد کبدی، زردی یا یرقان.

تداخلات دارویی:

الکل و یا داروهای تضعیف کننده سیستم عصبی مرکزی، آمفتامین ها، آنتی کولینرژیک ها، ضدتشنج ها، داروهای ضداشتها، بتابلاکرها بخصوص پروپرانولول، بروموکریپتین، داروهای باعوارض اکستراپیدامیدال مانند مشتقات فنوتیازین، داروهای هپاتوتوکسیک، داروهای کاهنده فشارخون، لوودوپا، متریزامید داخل نخاعی، مهارکننده های مونوآمیناکسیداز، داروهایی که سمیت گوشی ایجاد می کنندمانند سالیسیلاتها، کینیدین و ریبوفلاوین.

عوارض جانبی:

هر دارو به موازات اثرات مطلوب درمانی ممکن است باعث بروز بعضی عوارض ناخواسته گردد. اگرچه تمام عوارض ذکر شده در یک فرد دیده نمی شود ، ولی در صورت بروز هر عارضه ای حتماً با پزشک خود مشورت کنید. عوارضی که نیاز به توجه پزشکی دارند: دیسکرازی خونی (درد گلو، تب، خونریزی، خستگی غیرعادی، درد پشت و پهلو، ادرار دردناک، کوفتگی، خونریزی غیرعادی).عوارضی که در صورت ادامه یافتن و آسیب رساندن نیاز به توجه پزشکی دارند:خواب آلودگی، غلیظ شدن موکوس، تاری دید،کاهش فشارخون، افزایش تعریق، از دست دادن اشتها، حساسیت به نور، وزوز گوش، راش پوستی و تاکی کاردی. عوارض آنتی کولینرژیک مانند خواب آلودگی، گیجی، ادرار کردن سخت و دردناک، سرگیجه، خشکی دهان، بینی و گلو در سالمندان بیشتر بروز می کنند و واکنشهای پارادوکسیکال شامل کابوسهای شبانه، عصبی شدن، بیقراری و تحریک پذیری در کودکان بیشتر بروز می کنند.
 
مصرف در دوران بارداری و شیردهی
این دارو از نظر مصرف در بارداری گروه C می باشد و همچنین مصرف آن در دوران بارداریمی بایست با در نظر گرفتن مضرات دارو در برابر فواید مصرف آن صورت گیرد. به دلیل اینکه حتی ترشح مقدار کم این دارو در شیرمادر باعث ایجاد عوارض در نوزاد شیرخوار می گردد، لذا مصرف این دارو در دوران شیردهی توصیه نمی گردد.

قرص های ضد تهوع و موارد مصرف آنها

قرص های ضد تهوع و موارد مصرف آنها

قرص ضد تهوع که برای درمان علامتی حالت تهوع و استفراغ به کار می‌روند به دو دسته کلی تقسیم می‌شوند : داروهای مؤثر بر سیستم عصبی مرکزی (مؤثر بر مغز و سیستم عصبی) و داروهای محیطی (مؤثر بر سیستم گوارش). مهم‌ترین این داروها متوکلوپرامید، دیمن هیدرینات و آنتی اسید هستند که بطور معمول برای برطرف کردن حالت تهوع و استفراغ مورد استفاده قرار می گیرند .

تعریف تهوع از نظر علمی

تهوع و استفراغ از مشکلات شایع گوارشی هستند . تهوع به صورت احساس ذهنی نیاز به بالا آوردن محتویات گوارشی تعریف می شود. برخی افراد خیلی زود دچار حالت تهوع می‌شوند. عوامل متعددی باعث ایجاد این حالت ناخوشایند می‌شود مثل ماشین گرفتگی، دریازدگی، پرخوری، استرس، میگرن و غیره که برای رفع این مشکل باید از قرص های ضد تهوع استفاده کرد.

دلایل ایجاد کننده تهوع

تهوع و استفراغ دلایل زیادی دارد. علل شایع آن ویروس ها، مسمومیت غذایی و سموم (مانند برخی از داروها) هستند و هر فردی ممکن است در طول زندگی خود بارها دچار حالت تهوع شود.
حالت تهوع حرکتی نیز یکی دیگر از علل ابتلا به حالت تهوع است. این بیماری زمانی که فرد با وسایل نقلیه از جمله اتومبیل، هواپیما و کشتی سفر می کند رخ می دهد. افرادی که می دانند در طی سفر به این حالت مبتلا می شوند، بهترین حالت برایشان استفاده از داروهای ضد تهوع قبل از سفر است. مشکلات داخلی گوش نیز می توانند احساس تهوع ایجاد کند.
عفونت های ویروسی نیز یکی دیگر از علل تهوع و استفراغ است. این حالت اغلب با اسهال همراه می شود و شیوع آن همه گیر است. مسمومیت غذایی با باکتری یا ویروس می تواند علائم مشابه ایجاد کند. در هر دو عامل (ویروس یا باکتری)، بیماری به طور کلی دو روز ادامه داشته و سپس خود به خود از بین می رود. اما تهوع همراه با اسهال برای افراد مسن و کودکان با کم شدن آب بدن، خطر کم آبی را به همراه دارد.
اگر تهوع و یا استفراغ مداوم باشد و یا با علائم شدیدی مانند درد شکم، تب، زردی پوست (یرقان)، یا خونریزی همراه باشد حتماً باید به پزشک مراجعه کنید. افراد مبتلا به استفراغ شدید که به سایر بیماری ها مبتلا می باشند، سن زیادی دارند، در سن خردسالی به سر می برند و یا باردار و شیرده هستند در زمانی که حالت تهوع دارند باید سریعاً به پزشک مراجعه کنند.
گاهی داروها می توانند باعث تهوع یا استفراغ شوند. در این حالت علائم زمانی ایجاد می شود که داروی جدید را استفاده کرده اید.

دیگر دلایل کمتر شایع ایجاد کننده تهوع و استفراغ عبارتند از:

• قرار گرفتن در مراحل اولیه بارداری (حالت تهوع در حدود ۵۰ تا ۹۰ درصد از تمام بارداری ها وجود دارد و ۲۵ تا ۵۵ درصد آن ها به استفراغ منتهی می شود)
• آسیب های دردناک
• بعد از عمل جراحی
• قرار گرفتن در یک وضعیت عاطفی و یا ترس
• بیماری های مربوط به کیسه صفرا مانند سنگ کیسه صفرا یا عفونت (کوله سیستیت)
• پرخوری (خصوصا پس از جراحی بای پس معده)
• واکنش به بوهای خاص
• حمله قلبی (ممکن است تنها علامت در برخی از افراد باشد)
• ضربه مغزی یا ضربه به سر
• تومور مغزی
• زخم یا التهاب معده
• پرخوری و یا سایر بیماری های روانی
• گاستروپارزی (تخلیه آهسته معده که اغلب در افراد مبتلا به دیابت دیده می شود)

قرص های ضد تهوع

برای جلوگیری یا کاهش تهوع و استفراغ می توان از انواع مختلف داروها استفاده کرد. هر دارو با روش متفاوتی حالت تهوع را برطرف می کند . برخی از داروهای ضد تهوع به تنهایی مورد استفاده قرار می گیرند اما اغلب اوقات ترکیبی از این داروها برای کنترل تهوع و استفراغ مؤثرتر است .

انواع قرص های ضد تهوع

قرص هایی که ممکن است برای جلوگیری یا کنترل تهوع و استفراغ استفاده شوند عبارتند از:

• متوکلوپرامید
• قرص سیزاپراید(Cisapride)
• قرص دمیترون (Demitron)
• آنتی اسید
• آنتاگونیست های گیرنده H2
• داروهای آنتی هیستامین
• هیدروکلراید مکلزین
• دیمن هیدرینات
• امترول
• بیسموت ساب سالیسیلات (پپتو بیسمول)
• فنوتیازین ها
• بنزودیازپین
• مهار کننده های رسپتور سرتونین

قرص متوکلوپرامید

قرص متوکلوپرامید یکی از مهمترین قرص های ضد تهوع می باشد. این دارو در انواع قرص ۱۰ میلی گرمی مورد استفاده قرار می گیرد. این دارو برای درمان حالت تهوع و استفراغ موثر بوده و همچنین از برگشت محتویات معده به مری جلوگیری می کند. همچنین باعث تخلیه راحت‌تر معده شده و باعث کاهش زمان عبور از روده باریک می شود . از این دارو می توان ۴ بار طی روز و قبل از صرف غذا استفاده کرد.
عوارض : از عوارض قرص متوکلوپرامید می توان به خواب آلودگی، سرگیجه، بالا رفتن ضربان قلب، اسهال و اختلال در فشار خون اشاره کرد. این دارو برای رفع حالت تهوع و استفراغ برای بیماران دیابتی که مبتلا به اختلال حرکت دستگاه گوارش هستند تجویز می شود. همچنین در گذشته برای درمان حالت تهوع در افرادی که شیمی درمانی می شدند نیز استفاده می شده است. مصرف همزمان قرص ضد تهوع متوکلوپرامید با بعضی داروهای که بر روی سیستم عصبی تاثیر می گذارند مانند آرام بخش ها، آنتی هیستامین ها، مخدر ها، داروهای ضد افسردگی و داروهای ضد تشنج ممنوع است زیرا باعث تشدید اثر این دارو ها می شود. همچنین مصرف این دارو با داروهای روان گردان مانند تری فلوپرازین یا هالوپریدول نیز باعث بوجود آمدن عوارض خطرناک برای سلامتی بدن می شود.

https://t.me/informationdrug

قرص سیزاپراید(Cisapride)

قرص سیزاپراید به منظور درمان مشکلات گوارشی مثل ترش کردن یا سوزش معده و همچنین درمان ریفلاکس معده تجویز می‌شود. این دارو اثر ضد تهوعی دارد و خطر بروز آریتمی قلبی از جدی‌ترین عوارض مصرف آن است. این دارو موجب افزایش حرکات مری، معده و روده در حین هضم غذا شده و در بیماری‌هایی با علایم بازگشت غذا به مری (ریفلاکس) از قبیل دیس پپسی، ترش کردن و پس زدن غذا مفید است. به طور معمول مقدار مصرف سیزاپراید ۱۰ میلی گرم ۳ یا ۴ بار در روز است. مصرف این دارو در بیماران قلبی باید با احتیاط صورت پذیرد.
عوارض: عوارض قرص سیزاپراید شامل آریتمی قلبی (غیر طبیعی شدن ضربان قلب)، یبوست، اسهال، نفخ، افزایش تولید گاز در روده‌ها، تهوع، سردرد، آبریزش بینی، درد شکم، گیجی، سینوزیت، بی‌خوابی و تشنج می‌باشد.

https://t.me/informationdrug

قرص دمیترون

قرص دمیترون به منظور جلوگیری از تهوع و استفراغ ایجاد شده در بارداری، جراحی، شیمی درمانی، سرطان یا درمان با اشعه استفاده می‌شود. یبوست و اسهال برخی از عوارض مصرف این دارو می‌باشد. همچنین اگر خانم‌های باردار حالت تهوع شدیدی داشته باشند، می‌توانند با تجویز پزشک خود از دمیترون استفاده کنند. این دارو برای افراد کمتر از 4 سال توصیه نمی‌شود.
عوارض: عوارض قرص دمیترون شامل یبوست، اسهال، تب، سردرد، درد در ناحیه شکم و معده، سوزش، خارش، گیجی، خواب‌آلودگی، خشکی دهان، احساس سرما، خستگی و ضعف غیرمعمول می‌باشد.

                                               

https://t.me/informationdrug

قرص ضد تهوع آنتی اسید

قرص ضد تهوع آنتی اسید دارای مواد معدنی مانند کلسیم کربنات، هیدروکسید و آلومینیم است. این دارو باعث خنثی کردن اسید معده می شود که در رفع تهوع موثر است. این دارو ممکن است عوارضی مانند یبوست نیز داشته باشد.

آنتاگونیست های گیرنده H2

این داروها اگر در دوز پایین مصرف شوند, می توانند با کنترل کردن برگشت محتویات معده به مری حالت تهوع و استفراغ را از بین ببرد.
عوارض : مصرف همزمان این داروها با سایمتیدین تداخل دارویی داشته و ممکن است سبب عوارض جانبی خطرناک و یا تاثیر چند برابر دارو و یا بی اثر شدن آنها شود.

فنوتیازین ها

یکی از رایج ترین انواع قرص ضد تهوع فنوتیازین ها هستند. این دارو قیمت مناسبی داشته و می توان از آن برای مدت طولانی نیز استفاده کرد. این دارو ممکن است در بعضی افراد باعث حساسیت های پوستی، خواب آلودگی و اختلال در کار کبد شوند.

آنتی هیستامین ها

آنتی هیستامین ها به صورت خفیف می توانند حالت تهوع و استفراغ را از بین ببرند. این دارو دارای عوارض زیادی مانند گیجی، خواب آلودگی، خشکی دهان و تاری دید می باشد. به همین خاطر مصرف زیاد این دارو و یا مصرف دوز بالای آن توصیه نمی شود.

هیدروکلراید مکلزین

هیدروکلراید مکلزین یک آنتی هیستامین است که در درمان تهوع، استفراغ و سرگیجه ناشی از حالت تهوع حرکتی موثر است.
عوارض: این دارو نباید توسط افراد مبتلا به بیماری های ریوی، گلوکوم، و یا کسانی که مشکل ادراری را به علت بزرگ شدن پروستات دارند، استفاده شود. مکلزین ممکن است موجب خواب آلودگی شود بنابراین نباید آن را با دیگر آرام بخش ها مانند الکل، داروهای تسکین دهنده، یا قرص های خواب آور استفاده کرد. با توجه به خواب آور بودن این دارو افرادی که از مکلزین استفاده می کنند باید از رانندگی کردن و یا کار با ماشین آلات خطرناک خودداری کنند. استفاده از مکلزین برای کودکان زیر ۱۲ سال و یا زنان باردار و شیرده توصیه نمی شود مگر این که توسط پزشک توصیه شود.

دیمن هیدرینات

دیمن هیدرینات نیز یک آنتی هیستامین است. استفاده از آن باید به حالت تهوع حرکتی محدود شود. این دارو می تواند موجب خواب آلودگی شود و باید از استفاده از آن در موقعیت های مشابه داروی مکلزین اجتناب شود. فرمولاسیون های مختلفی از دیمن هیدرینات در دسترس هستند. شکل مایع این دارو برای کودکان طراحی شده است. باید حدود یک ساعت قبل از سفر برای جلوگیری تهوع حرکتی از داروهای ضد تهوع مکلزین و دیمن هیدرینات استفاده شود.

قرص ضد تهوع امترول

امترول یک داروی خوراکی است که برای تسکین معده درد در زمان تهوع و استفراغی که توسط عفونت ویروسی یا باکتریایی یا پرخوری ایجاد می شود، طراحی شده است. امترول حاوی قند و اسید فسفریک است و برای افراد دیابتی مناسب نیست. شرکت سازنده این دارو توصیه کرده است که در یک روز بیش از ۵ بار نباید از این دارو استفاده کرد .
عوارض: به دلیل قند موجود در این دارو، بیماران دیابتی نباید از آن استفاده کنند . قبل از استفاده از این دارو برای زنان باردار و شیرده و کودکان خردسال با پزشک مشورت کنید.

بیسموت ساب سالی سیلات (پپتو بیسمول)

بیسموت ساب سالیسیلات در تسکین تهوع و استفراغ موثر می باشد. این دارو بطور مستقیم بر روی دیواره معده تاثیر می گذارد و عوارض جانبی جدی شناخته شده ای ندارد. بیسموت ساب سالیسیلات ممکن است رنگ مدفوع و زبان را تیره کند.
عوارض: زنان باردار و شیرده باید قبل از استفاده از بیسموت با پزشک خود مشورت کنند چرا که بخشی از مواد تشکیل دهنده فعال (سالیسیلات) آن فرمول شیمیایی شبیه به آسپرین دارد، که ممکن است به جنین و نوزاد آسیب برساند. بیمارانی که به آسپیرین آلرژی دارند و یا با مصرف سایر داروهای مشابه آن واکنش نشان می دهند، نباید بیسموت استفاده کنند. اگر از داروهای رقیق کننده خون (داروهای ضد انعقاد) استفاده می کنید، و یا به بیماری دیابت یا بیماری نقرس مبتلا هستید، این دارو را تحت نظر پزشک استفاده کنید زیرا افزایش سالیسیلات در بدن ممکن است به افزایش اثر ضد انعقادی کمک کند.

داروهای ضد تهوع بعد از شیمی درمانی

بیمارانی که تحت شیمی درمانی قرار می گیرند معمولا در ۲۴ ساعت اول دچار حالت تهوع و استفراغ حاد می شوند. در مواردی ممکن است فرد بعد از چند روز دچار حالت تهوع شود که به آن تاخیری می گویند. در این موارد معمولا پزشک با توجه به شرایط جسمی بیمار و مراحل درمانی یکی از انواع داروهایی که برای از بین بردن حالت تهوع بعد از شیمی درمانی به کار می روند را تجویز می کند. در ادامه به چندین مورد از این داروها و عوارض جانبی ناشی از مصرف آنها اشاره می کنیم.

کورتون ها

دگزامتازون از انواع قرص هایی است که در از بین بردن حالت تهوع و استفراغ موثر عمل می کند. این دارو برای رفع حالت تهوع بعد از شیمی درمانی تجویز می شود. گفتنی است که این دارو دارای عوارض جانبی خطرناکی می باشد به همین دلیل موارد تجویز آن نیز محدود است با این حال برای جلوگیری از حالت تهوع بعد از عمل جراحی این دارو برای بیمار تجویز می شود.

مهار کننده های رسپتور سرتونین

این داروها نیز در از بین بردن حالت تهوع و استفراغ بعد از شیمی درمانی موثر بوده و به عنوان درمان اصلی برای از بین بردن تهوع بعد از جراحی و رادیوتراپی نیز به شمار می رود. این داروها ممکن است سبب بروز عوارضی مانند ضعف و بی حالی، یبوست و سر درد شود.

بنزودیازپین

از دیگر قرص های ضد تهوع می توان به بنزودیازپین اشاره کرد. این دارو برای جلوگیری و یا درمان حالت تهوع و استفراغ بعد از شیمی درمانی به کار می رود. این دارو در دو نوع آلپرازولام و لورازپام وجود دارد.

نکته ای که در پایان باید به آن اشاره شود این است که با توجه به دلیل بروز حالت تهوع و استفراغ باید از قرص ضد تهوع مناسب استفاده کرد. در مواردی حالت تهوع ممکن است ناشی از مشکلات گوارشی باشد که درمان های به کار رفته در این شرایط با درمان های حالت تهوع ناشی از شیمی درمانی یا اوایل بارداری متفاوت است. توصیه می شود که در صورت شدت گرفتن حالت تهوع حتما به یک مرکز اورژانس مراجعه تا با تشخیص صحیح درمان لازم صورت گیرد.