اطلاعات دارویی قرص زادیتن و موارد کاربرد آن

ضرورت استفاده از قرص زادیتن(Zaditen) با تغییر فصل مخصوصاً بهار احساس می شود. این قرص یکی از داروهای ضدآلرژی است. این دارو نام تجاری قرص کتوتیفن بوده و برای برطرف شدن علائم آلرژی به کار می رود. دقت داشته باشید که این دارو نباید برای درمان حملات آسم مورد استفاده قرار بگیرد. چون که این دارو فقط حالت پیشگیری کننده دارد.

 

اسامی دیگر: Alaway-Refresh Eye-Zaditor-Ketotifen

عوارض: خواب آلودگی، خشکی دهان، سرگیجه، تهوع، افزایش وزن، ناراحتی معده و تحریک عصبی

تداخل دارویی: الکل، داروهای خواب آور و داروهای ضد دیابت مانند متفورمین

موارد مصرفی: پیشگیری از آسم- درمان حساسیت یا آلرژی

میزان مصرفی این دارو باید توسط پزشک مشخص شود. معمولاً این دارو دو بار در روز(یک یا دو عدد قرص) و به مدت چند هفته تجویز می شود.

نکات مهم مصرفی داروی زادیتن

• چناچه در دوران بارداری یا شیردهی هستید، درباره مصرف یا عدم مصرف این دارو با پزشک خود مشورت کنید. به طور کلی این دارو در دوران بارداری و شیردهی توصیه نمی شود.
• در صورت ابتلا به بیماری هایی مانند صرع و دیابت، قبل از مصرف دارو، با پزشک خود صحبت کنید.
• این دارو موجب خواب آلودگی می شود. از مصرف این دارو در زمان رانندگی یا کار با وسایلی که نیاز به دقت دارند، بپرهیزید.
• در صورت احساس بهبودی، با مشورت پزشک دارو را قطع کنید. چون ممکن است چند هفته برای بهبودی کامل زمان نیاز داشته باشید.
• در صورت فراموش کردن نوبت دارو، بلافاصله بعد از به یادآوردن آن را میل کنید و اگر زمان یادآوری به نوبت بعدی نزدیک است، بنابراین منتظر نوبت بعدی بمانید. مقدار مصرف بعدی را به هیچ عنوان دو برابر نکنید.
• اگر مبتلا به بیماری خاصی هستید و یا سابقه در زمینه بیماری دارید، به پزشک اطلاع دهید.
• قرص زادیتن را با غذا یا بلافاصله بعد از غذا مصرف کنید.
• اگر حساسیت دارویی یا غذایی دارید، حتماً به پزشک خود اطلاع دهید.
• اگر همزمان با این دارو از داروهای دیگری مانند سایر آنتی هیستامین ها، ویتامین ها، آنتی بیوتیک ها و داروهای درمان آلرژی استفاده می کنید، با پزشک خود مشورت کنید.
• در صورت پدید آمدن بثورات پوستی، کبود شدگی غیر عادی، خونریزی و کهیر فوراً مصرف قرص را قطع و به پزشک خود مراجعه کنید.
• مصرفقرص کتوتیفن برای کودکان باید زیر نظر پزشک انجام شود.
• طی مصرف این دارو ممکن است مواردی و علائمی مانند هیجان زدگی، بی خوابی و بی قراری را مشاهده کنید.
• دارو را مطابق با دستور پزشک مصرف کنید و دوز آن را تغییر ندهید.
• حداقل تا دو هفته بعد از شروع درمان آسم، دارو قبلی باید ادامه یابد.

از سالبوتامول چه میدانید

سالبوتامول چیست؟
سالبوتامول جزء داروهای گشادکننده مجاری هوایی می باشد. کاربرد اصلی این دارو در پیشگیری و درمان تنگی نفس در بیماران مبتلا به آسم می باشد. علاوه بر این سالبوتامول در بیماران دچار آسم ورزشی، برونشیت مزمن، آمفیزم و سایر بیماری هایی که موجب اشکال در تنفس می شوند، نیز استفاده می شود. اصولا سالبوتامول با شل کردن عضلات جدار مجاری هوایی و در نتیجه باز کردن آنها باعث تسهیل تنفس می گردد. سالبوتامول به شکل اسپری، شربت، محلول استنشاقی، قرص و تزریق تولید می شود.

 

طریقه مصرف سالبوتامول
سالبوتامول داروی بدون نسخه نیست. بسته به مشکل شما پزشک معالج دوزاژ بخصوصی از دارو را تجویز می کند. سالبوتامول فقط برای تسکین علایم شما تجویز شده است و به هیچ وجه سبب علاج بیماری شما نمی شود. سالبوتامول را دقیقا مطابق با دستور پزشک خود مصرف و از تغییر دوز یا قطع مصرف آن بدون مشورت با پزشک جدا پرهیز نمایید. ضمنا دستورات داخل بسته دارو را نیز به دقت مطالعه کنید. اسپری سالبوتامول برای پیشگیری و نیز درمان حملات تنگی نفس بکار می رود. اگر پزشک شما این دارو را جهت پیشگیری از بروز آسم ورزشی تجویز کرده است، لازم است که دارو را 15 تا 20 دقیقه قبل از شروع ورزش استفاده نمایید. چگونگی مصرف اسپری: قبل از هر بار استفاده، اسپری را به خوبی تکان دهید. یک نفس عمیق بکشید و سپس بطور کامل بازدم کنید. سپس، قسمت دهانی اسپری را کاملا در دهان قرار دهید و با کمک دندان ها آن را ثابت نگهدارید. بعد در حالی که یک نفس عمیق می کشید، اسپری را فشار دهید تا یک پاف از سالبوتامول وارد حلق شما شود. حال نفس خود را لااقل 5 تا 10 ثانیه حبس کنید و بعد بطور معمولی نفس بکشید. اگر پزشک از شما خواسته است که هر بار دو پاف از دارو را استنشاق نمایید، پاف دوم را حداقل 1 تا2 دقیقه بعد استنشاق کنید. پس از هر بار مصرف دارو، دهان خود را به خوبی با آب بشویید. هشدار: هنگام فشار دادن اسپری اطمینان حاصل کنید که دارو وارد حلق شما می شود و به زبان یا دندان های شما برخورد نمی کند. اگر برای کودک خود از اسپری استفاده می کنید، می توانید حین اسپری کردن دارو، بینی وی را بگیرید تا دارو فقط وارد حلق وی گردد. اگر پزشک برای شما محلول استنشاقی دارو را تجویز کرده است، باید از یک نبولایزر (وسیله ای که دارو را به بخار تبدیل می کند) استفاده کنید. از پزشک یا داروساز در خصوص چگونگی استفاده از این وسیله سوال نمایید.

فراموش کردن دوز دارو
در صورت فراموش کردن یک دوز سالبوتامول، به محض به خاطر آوردن دوز فراموش شده آن را مصرف کنید. اما اگر تقریبا زمان نوبت بعدی رسیده است، نوبت فراموش شده را رها کرده، طبق برنامه منظم خود عمل کنید. هرگز مقدار دارو را دو برابر نکنید.

ملاحظات غذایی:tongue:
قرص و شربت سالبوتامول را می توانید با غذا یا معده خالی میل کنید.

هشدارها و موارد احتیاط
نکات زیر را به پزشک خود اطلاع دهید: • به سالبوتامول یا هر داروی دیگری حساسیت دارید. • دارویی مصرف می کنید، اعم از داروهای با نسخه یا بی نسخه، بخصوص داروهایی که برای مشکل تنفسی خود و نیز هر نوع داروی استنشاقی که استفاده می کنید و داروهای مقابل: داروهای ضدافسردگی (همچون فلوکستین و کلومیپرامین)، مسدود کننده های بتا مثل آتنولول، متوپرولول و پروپرانولول؛ سایمتیدین، قرص های رژیمی، دیگوکسین و هر نوع داروی ضدآریتمی (ضربان نامنظم قلب)، دیورتیک ها (داروهای ادرارآور مثل فروسماید و هیدروکلروتیازید)، افدرین، ارگوتامین، داروهای درمان سرماخوردگی یا آلرژی، نارکوتیک ها مثل کدئین، فنلزین، فنیل افرین، پسودوافدرین، سلژیلین، استروئیدها (همچون پردنیزولون یا دگزامتازون)، تئوفیلین، ترانیل سیپرومین، ویتامین ها، مکمل ها و داروهای گیاهی. • مبتلا به این بیماری ها هستید یا سابقه ابتلا به آنها را دارید: بیماری قلبی، کبدی یا کلیوی، آریتمی، فشار خون بالا، دیابت، هیپرتیروئیدیسم (بیش فعالی غده تیروئید)، صرع و میگرن. • قصد انجام عمل جراحی اعم از اعمال دندانپزشکی دارید.

عوارض جانبی
سالبوتامول ممکن است سبب بروز برخی عوارض ناخواسته شود. در صورت شدت یا ازمان علایم یا نشانه های زیر با پزشک خود مشورت کنید: سردرد، سرگیجه، عصبی شدن، لرزش، هیجان پذیری، مشکلات خواب، سرفه، خونریزی از بینی، گرگرفتگی، تغییر اشتها، استفراغ، ناراحتی معده، کرامپ های عضلانی، خشکی دهان و سوزش حلق (در صورت مصرف اشکال استنشاقی). اما اگر دچار هر یک از علایم یا نشانه های زیر شدید، بلافاصله به پزشک خود مراجعه کنید: ضربان قلب تند یا نامنظم، درد یا ناراحتی سینه، بثورات جلدی، کهیر و خارش، تورم صورت، زبان، لب ها یا گلو، تنفس مشکل، خشونت صدا و اشکال در بلع.