Migraine

تشخیص

اگر میگرن یا سابقه خانوادگی میگرن دارید، یک پزشک که در درمان سردرد (متخصص مغز و اعصاب) آموزش دیده است، به احتمال زیاد میگرن را براساس سابقه پزشکی، علائم و معاینه فیزیکی و عصبی تشخیص می دهد.

پزشک شما همچنین ممکن است تست های بیشتری را برای رد کردن سایر علل احتمالی درد تان توصیه کند، اگر وضعیت شما غیرعادی، پیچیده یا ناگهانی شدید باشد.

• آزمایش خون پزشک شما ممکن است این دستورالعمل ها را برای آزمایش مشکلات رگ های خونی، عفونت های نخاعی یا مغز و سموم در سیستم شما آزمایش کند.

• تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI). یک MRI از میدان مغناطیسی قوی و امواج رادیویی برای تولید تصاویر دقیق مغز و رگ های خونی استفاده می کند.

• اسکن های MRI به پزشکان کمک می کند تا تومورها، سکته مغزی، خونریزی مغزی، عفونت ها و سایر شرایط مغز و عصبی (عصبی) را تشخیص دهند.

• توموگرافی کامپیوتری (CT) اسکن. یک سی تی اسکن از یک سری اشعه ایکس برای ایجاد تصاویر دقیق مقطعی از مغز استفاده می کند. این کمک می کند تا پزشکان تشخیص تومور، عفونت، آسیب مغزی، خونریزی مغز و سایر مشکلات پزشکی ممکن است باعث ایجاد سردرد شوند.

• شیر ستون فقرات (puncture کمری). پزشک شما ممکن است یک ضربه نخاعی (پانکسیون کمری) را توصیه کند اگر او مشکوک به عفونت، خونریزی در مغز و یا یک وضعیت دیگر زمینه باشد.

رفتار

درمان های میگرنی می تواند به توقف علائم و جلوگیری از حملات آینده کمک کند.

بسیاری از داروها برای درمان میگرن طراحی شده اند. بعضی از داروها اغلب برای درمان بیماریهای دیگر نیز ممکن است به کاهش یا پیشگیری از میگرن کمک کنند. داروهای مورد استفاده برای مبارزه با میگرن به دو دسته گسترده تقسیم می شوند:

• داروهای کاهش دهنده درد. همچنین به عنوان درمان حاد و یا بیهوشی شناخته شده است، این نوع داروها در طی حملات میگرنی گرفته شده و برای جلوگیری از علائم طراحی شده اند.

• داروهای پیشگیرانه این نوع داروها به طور منظم، اغلب به صورت روزانه مصرف می شوند تا شدت یا فراوانی میگرن را کاهش دهند.

استراتژی درمان شما بستگی به فراوانی و شدت سردرد شما، درجه ناتوانی درد و دلایل سردرد شما و دیگر شرایط پزشکی شما دارد.

برخی از داروها در صورت بارداری یا شیردهی توصیه نمی شود. بعضی از داروها به بچه ها داده نمی شود. دکتر شما می تواند برای پیدا کردن داروهای مناسب برای شما کمک کند.

داروهای کاهش دهنده درد

به محض اینکه علائم یا نشانه های میگرن را برای بهترین نتایج به دست آوردید، داروهای کمخونی درد را مصرف کنید. این ممکن است به شما کمک کند که بعد از مصرف آنها در یک اتاق تاریک بمانید یا بخوابید. داروها عبارتند از:

• مسکن ها. آسپرین یا ایبوپروفن (Advil، Motrin IB، و غیره) ممکن است برای از بین بردن میگرن های خفیف مفید باشد.

• استامینوفن (Tylenol، دیگران) همچنین ممکن است در بعضی از افراد برای از بین بردن میگرن های خفیف مفید باشد.
• 
  
• داروهایی که به طور خاص برای میگرن عرضه می شوند، مانند ترکیبی از استامینوفن، آسپیرین و کافئین (میگرن اکسیسترین)، همچنین ممکن است درد میگرن متوسط ​​را کاهش دهد. آنها تنها برای میگرن های شدید موثر نیستند.
• 
  
• اگر بیش از حد اغلب یا طولانی مدت مصرف شود، این داروها می تواند منجر به زخم، خونریزی های دستگاه گوارش و سردرد بیش از حد دارو شود.
• 
  
• درد داروی تجویز شده اندومتاسین ممکن است در جلوگیری از میگرن کمک کند و در صورتی که شما تهوع دارید مفید باشد.
• 
  
• ترتیبات این داروها اغلب در درمان میگرن استفاده می شود. Triptans رگ های خونی را تسریع کرده و مسیرهای درد را در مغز متوقف می کنند.
• 
  
• Triptans به طور موثر از درد و سایر نشانه هایی که با میگرن مرتبط هستند را از بین می برد. آنها در قرص، اسپری بینی و فرم تزریق موجود هستند.
• 
  
• داروهای Triptan شامل سوماتریپتان (Imitrex)، رویزاتریپتان (ماکسالت)، آلموتریپتان (Axert)، ناراتریپتان (Amerge)، زولیمیترپانت (Zomig)، فووواتریپتان (Frova) و الکتروتریپتین (Relpax) هستند.
• 
  
• عوارض جانبی triptans شامل واکنش در محل تزریق، حالت تهوع، سرگیجه، خواب آلودگی و ضعف عضلانی است. آنها برای افراد مبتلا به سکته مغزی و حملات قلبی توصیه نمی شود.
• 
  
• ترکیبی از قرص های ترکیبی Sumatriptan و ناپروکسن سدیم (Treximet) در کاهش علائم میگرن موثرتر از داروهای دیگر است.
• 
  
• ارگوت داروهای ترکیبی ارگوتامین و کافئین (Migergot، Cafergot) کمتر از پروتئین ها موثر هستند. Ergots در افرادی که درد بیش از 48 ساعت طول می کشد بیشتر موثر است. Ergots هنگامی که به زودی پس از شروع علائم میگرن، موثر هستند.
• 
  
• ارگوتامین ممکن است تهوع و استفراغ مربوط به میگرن را بدتر کند و همچنین ممکن است منجر به سردرد بیش از حد دارو شود.
• 
  
• Dihydroergotamine یک مشتق قارچ است که مؤثرتر است و اثرات جانبی کمتر از ergotamine دارد. این نیز احتمالا منجر به سردرد بیش از حد دارو می شود. این یک اسپری بینی و در قالب تزریق است

• 
  
• داروهای ضد تهوع داروهای تهوع معمولا با داروهای دیگر ترکیب می شوند. داروهایی که اغلب تجویز شده اند عبارتند از: کلرپرمازین، متکللوپرامید (رجلان) یا پروکلروپرازین (Compro).

• داروهای ضد افسردگی. داروهای ضد افسردگی حاوی مواد مخدر، به ویژه کدئین، گاهی برای درمان درد میگرن برای افرادی که نمی توانند سه گانه یا چرک را مصرف کنند، استفاده می شود. مواد مخدر معمولا عادت دارند و معمولا تنها در صورتی استفاده می شود که درمان های دیگری از آنها کمک بگیرند.

• گلوکوکورتیکوئیدها (پردنیزون، دگزامتازون). ممکن است گلوکوکورتیکوئید با سایر داروها برای بهبود تسکین درد استفاده شود. گلوکوکورتیکوئیدها نباید غالبا برای جلوگیری از عوارض جانبی استفاده شوند.

داروهای پیشگیرانه

شما ممکن است یک نامزد برای درمان پیشگیرانه باشد اگر:

• شما یک ماه یک بار حملات چهار و یا چند بار تدریجی داشته اید
• حملات بیش از 12 ساعت گذشته است
• داروهای کمکی به درد کمک نمی کنند
• علائم و نشانه های میگرن شامل یک حنجر طولانی مدت یا بی حسی و ضعف می باشد

داروهای پیشگیرانه می توانند فرکانس، شدت و طول میگرن را کاهش دهند و باعث افزایش اثربخشی داروهای کاهش دهنده علائم در هنگام حملات میگرنی شود. ممکن است چندین هفته طول بکشد تا علائم شما بهبود یابد.

پزشک شما ممکن است داروهای پیشگیرانه روزانه را توصیه کند یا فقط زمانی که یک ماشه قابل پیش بینی مانند قاعدگی در حال نزدیک شدن است.

داروهای پیشگیری کننده همیشه سردرد را به طور کامل متوقف نمی کنند، و برخی از داروها عوارض جانبی جدی را ایجاد می کنند. اگر نتایج خوبی از داروهای پیشگیرانه داشته باشید و میگرن شما به خوبی کنترل می شود، پزشک ممکن است توصیه کند که دارو را از بین ببرد تا ببینید آیا میگرن شما بدون آن می باشد.

داروهای پیشگیری کننده میگرن عبارتند از:

داروهای قلب و عروق مسدود کننده های بتا، که معمولا برای درمان فشار خون بالا و بیماری عروق کرونر استفاده می شوند، می توانند فرکانس و شدت میگرن را کاهش دهند.

پروپرانولول (Inderal LA، Innopran XL، دیگران)، متپرولول تترات (Lopressor) و Timolol (Betimol) برای جلوگیری از میگرن موثرند. دیگر بتا بلوکرها گاهی برای درمان میگرن استفاده می شود. ممکن است علائم بهبودی را چند هفته پس از مصرف این داروها مشاهده نکنید.

اگر شما سن بیش از 60 سال داشته اید، از تنباکو استفاده کنید، یا قلب یا رگ های خونی خاصی داشته باشید، پزشک شما ممکن است نوع دیگری از دارو را توصیه کند.

یکی دیگر از انواع داروهای قلبی عروقی (مسدود کننده کانال های کلسیم) برای درمان فشار خون بالا نیز ممکن است در جلوگیری از میگرن و کاهش علائم مفید باشد. وراپامیل (Calan، Verelan، دیگران) مسدودکننده کانال کلسیم است که ممکن است به جلوگیری از میگرن با اورا کمک کند.

علاوه بر این، مهار کننده آنزیم تبدیل آنژیوتانسین، لسیینوپریل (Zestril) ممکن است در کاهش طول و شدت میگرن مفید باشد.

داروهای ضد افسردگی داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای ممکن است در پیشگیری از میگرن موثر باشد حتی در افراد بدون افسردگی.

داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای ممکن است فرکانس میگرن را با تأثیر سطح سروتونین و سایر مواد شیمیایی مغز کاهش دهد. آمیتریپتیلین تنها ضد افسردگی سهساله ای است که به طور موثر از میگرن جلوگیری می کند. گاهی اوقات دیگر ضد افسردگی های سه حلقه ای استفاده می شود، زیرا ممکن است عوارض جانبی کمتری نسبت به آمیتریپتیلین داشته باشند.

این داروها می توانند باعث خواب آلودگی، خشکی دهان، یبوست، افزایش وزن و سایر عوارض جانبی شوند.

SSRI ها برای جلوگیری از میگرن موثر نبوده اند. این داروها حتی ممکن است موجب سردرد می شوند.

با این حال، تحقیقات نشان می دهد که یک مهار کننده بازخون سروتونین و نوراپی نفرین، ونلافاکسین (Effexor XR)، ممکن است در جلوگیری از میگرن مفید باشد.

داروهای ضد تشنج بعضی از داروهای ضد تشنج، مانند والپروات (Depacon) و توپیرامات (Topamax)، به نظر می رسد که فراوانی میگرن را کاهش دهند.

با این حال، در دوزهای بالا، این داروهای ضد تشنج ممکن است عوارض جانبی ایجاد کند. والپروات ممکن است موجب تهوع، لرزش، افزایش وزن، ریزش مو و سرگیجه شود. والپروات را در صورت باردار شدن یا بارداری استفاده نکنید.

توپیرامات ممکن است باعث اسهال، حالت تهوع، کاهش وزن، مشکلات حافظه و مشکلات تمرکز شود.

مسکن ها. مصرف داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی، به ویژه ناپروکسن (Naprosyn)، ممکن است به جلوگیری از میگرن و کاهش علائم کمک کند.

OnabotulinumtoxinA (بوتاکس). OnabotulinumtoxinA، که توسط پزشک شما در طی یک مراسم اداری تجویز می شود، نشان داده شده است که در درمان میگرن های مزمن در بزرگسالان مفید است.

در طی این روش، onabotulinumtoxinA به عضلات پیشانی و گردن تزریق می شود. هنگامی که این موثر باشد، معمولا درمان باید هر 12 هفته تکرار شود.

Erenumab-aooe (Aimovig). این مواد مخدر تزریقی یک بار در ماه، اولین بار در دسته جدیدی از داروها است. Erenumab-aooe فعالیت مولکولی را که نقش مهمی در نقش میگرن دارد را مهار می کند.

داروی پروکساژل

پروکساژل^®

ناپروکسین

کپسول ژلاتینی نرم

ناپروکسن جزو داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAIDs) با خواص ضد درد ، ضد التهاب و ضد تب می باشد. این دارو با مهار آنزیم سیکلواکسیژناژ مستقیما" از بیوسنتز و تبدیل آراشیدونیک اسید به پروستاگلندین ها و ترومبوکسان ها جلوگیری کرده و اثرات درمانی خود را نشان می دهد. ناپروکسن عمدتا" در موارد زیر تجویز می گردد:

- آرتریت روماتوئید - اوستئوآرتریت - اسپوندیلیت آنکیلوزان - آرتریت نوجوانان - آرتریت حاد نقرسی - سردرد - تب- دردهای قاعدگی - پیشگیری و تسکین سردردهای میگرنی - دردهای ناشی از اعمال جراحی

· راهنمایی های عمومی برای مصرف صحیح دارو

- این دارو برای درمان بیماری فعلی شما تجویز شده است، لذا از مصرف آن در موارد مشابه و یا توصیه آن به دیگران خودداری نمایید.

- در افراد بالای 60 سال زیر نظر پزشک مصرف گردد.

- این فرآورده فاقد سدیم بوده و در افرادی که محدودیت مصرف سدیم دارند، منع مصرف ندارد.

· قبل از مصرف این دارو در موارد زیر با پزشک یا داروساز خود مشورت نمایید:

- در صورت حساسیت به ناپروکسن و یا سابقه حساسیت به سایر داروهای ضدالتهاب مانند آسپرین، ایبوپروفن، دیکلو فناک و ...

- در صورت حساسیت به داروهای دیگر ، غذاها ، مواد محافظ ، رنگها ، ژلاتین و ...

- ابتلا به بیماریهای گوارشی و یا سابقه خونریزی در ناحیه گوارشی

- ابتلا به اختلالات کلیوی یا کبدی

- ابتلا به آسم ، رینیت ، پولیپ بینی و یا سایر بیماریهای تنفسی

- در صورت حاملگی و شیر دهی

- در صورت مصرف فرآورده های الکلی

- مصرف داروهایی از قبیل استامینوفن ، کورتیکوستروئیدها ، داروهای ضد انعقاد (وارفارین ، هپارین) ، انسولین ، تریامترن، سایر داروهای ضد التهاب (مانند آسپرین ، ایبوپروفن ، دیکلوفناک ، مفنامیک اسید و ...)، والپروئیک اسید ، کلشی سین ، سیکلوسپورین ، لیتیوم و متوترکسات .

· در طول دوره مصرف این دارو به نکات زیر توجه نمایید:

- دارو را با فواصل زمانی منظم میل نموده و دوره درمان را کامل کنید.

- دارو را بیش از مقدار و مدت توصیه شده توسط پزشک مصرف نکنید.

- جهت کاهش عوارض گوارشی می توان این دارو را با یک لیوان آب همراه با غذا و یا فرآورده های ضد اسید مصرف نموده و تا 30-15دقیقه بعد از مصرف دراز نکشید.

- مصرف همزمان این دارو با فرآورده های حاوی الکل می تواند منجر به بروز عوارض گوارشی حادی مانند خونریزی گردد.

- حصول کامل اثرات درمانی ضد التهابی این فرآورده ممکن است بیش از دو هفته طول بکشد ولی در صورتیکه این دارو جهت کنترل تب تجویز شده باشد ، در صورتیکه علایم تب تا سه روز بهبود نیافته و یا شدیدتر شود به پزشک معالج مراجعه نمایید.

- در صورت نیاز به انجام هر نوع عمل جراحی ، پزشک خود را از مصرف این دارو مطلع نمایید.

· مصرف در دوران حاملگی و شیردهی

- این دارو در سه ماهه اول و دوم حاملگی جزو گروهB بوده و مصرف آن با نظر و تشخیص پزشک معالج مجاز می باشد بدلیل احتمال بروز عوارض در سیستم قلبی عروقی نوزادان مصرف آن در سه ماهه سوم حاملگی جزو گروه D بوده و باید از مصرف آن اجتناب شود.

- این فرآورده در شیر مادر ترشح شده و مصرف آن در دوران شیر دهی توصیه نمی گردد.

· هشدار

- در طول دوره درمان با این دارو در صورت مشاهده هر یک از عوارض زیر مصرف دارو را قطع نموده و به پزشک معالج مراجعه نمایید:

- مشاهده خون در مدفوع ، مدفوع سیاه رنگ و یا استفراغ خونی.

- عدم بهبود و یا تشدید علایم بیماری و درد طی 10 روز.

- در موارد مصرف جهت کنترل تب در صورت عدم بهبود و یا تشدید تب طی 3 روز.

- در صورت مشاهده سایر علایم که با ادامه مصرف دارو بهبود نیافته و یا تشدید می شوند همانند احساس ضعف ، دردهای شکمی، سرخی و تورم مفاصل یا اندامها ، اختلال در بلع و سوزش معده.

· مقدار و نحوه مصرف دارو:

- مقدار مصرف هر دارو توسط پزشک معالج تعیین می گردد ولی مقدار معمول این دارو در بزرگسالان و کودکان بالای 12 سال به قرار زیر است:

- درمان بیماریهای روماتوئیدی:2 تا 4 کپسول در روز در دوزهای منقسم.

- کنترل درد ، دردهای قاعدگی و اختلالات اسکلتی – عضلانی : ابتدا 2 کپسول یکجا سپس 1 کپسول هر 6 تا 8 ساعت.

- نقرس: ابتدا 2 کپسول یکجا سپس 1 کپسول هر 8 ساعت.

- میگرن: بسته به شدت درد و حمله میگرنی حداکثر تا 3 کپسول ابتدا مصرف شده و در صورت عدم بهبود 1 تا 2 کپسول بعد از یک ساعت ونیم می توان مصرف کرد. حداکثر دوز مصرفی نباید از شش کپسول در یک روز فراتر رود. جهت جلوگیری از حملات میگرنی می توان 1 تا 2 کپسول دو بار در روز مصرف نمود.

· توجه: دوز مصرفی این دارو ممکن است در افراد بالای 60 سال طبق نظر پزشک کاهش یابد.

- توصیه می شود این دارو در افراد زیر 12 سال مصرف نشود.

· عوارض جانبی دارو

- هر دارو به موازات اثرات مطلوب درمانی ممکن است باعث بروز بعضی عوارض ناخواسته نیز شود. بسیاری از این عوارض با کاهش میزان مصرف و یا قطع آن قابل برگشت می باشد. اگر چه همه این عوارض در یک فرد دیده نمی شود ولی در صورت بروز هر یک از عوارض زیر با پزشک یا داروساز خود مشورت کنید:

اختلالات گوارشی مانند تهوع ، اسهال ، دردهای ناحیه شکمی و درموارد شدید خونریزی گوارشی ، سردرد ، سرگیجه ، گیجی ، بی خوابی ، تب ، آنژیوادم ، راشهای پوستی ، برونکواسپاسم ، اختلالات بینایی ، اختلالات خونی ، اختلالات کبدی ، احتباس مایعات بدن و هماچوری.

· مسمومیت

- در صورت مصرف اتفاقی بیش از دوز تجویز شده دارو ، درمان را متوقف کرده و بیمار را به مراکز درمانی انتقال دهید.

· شرایط نگهداری دارو

- دارو را در دمای کمتر از 25 درجه سانتی گراد، دور از نور، رطوبت و درون بسته بندی خود نگهداری نمایید.

- دارو را دور از دسترس اطفال نگهداری نمایید.

- از مصرف داروهای تاریخ گذشته خودداری نمایید.

· اشکال دارویی

کپسول نرم ناپروکسن 200 میلی گرمی (ناپروکسین)

قرص ویاگرا یا سیلدنافیل چگونه کار میکند؟

قرص ویاگرا یا سیلدنافیل چگونه کار میکند؟

ماده فعال در ویاگر ا (سیلدنافیل)، سیلدنافیل سیترات است که به عنوان یک مهارکننده PDE5 شناخته شده است. ویاگرا (سیلدنافیل) آنزیمی را مهار می کند که جریان خون در آلت تناسلی را تنظیم می کند. مهارکننده های PDE5 روند طبیعی انزال را افزایش می دهند و جریان خون را به آلت تناسلی در شرایط تحریک جنسی افزایش می دهد. ویاگرا برای رسیدن به نعوظ کمک می کند، اما به تحریک طبیعی متکی است. این، و دیگر مهارکننده های PDE5 ، در هنگامی که نعوظ اتفاق نمی افتد از روابط جنسی پشتیبانی می کند.

چرا مردان مشکل نعوظ دارند؟

بسیاری از عوامل میتوانند به ناتوانی جنسی کمک کنند (اختلال نعوظ). انتخاب شیوه زندگی، مانند مصرف مشروب به مقدار زیاد، سیگار کشیدن، مصرف مواد مخدر غیر قانونی و همچنین چاقی و استرس، می تواند بر روی نعوظ تأثیر بگذارد. اختلال نعوظ همچنین می تواند نشانه ای از مشکلات بهداشتی اصلی مانند آترواسکلروز، بیماری قلبی و دیابت باشد. مردان مبتلا به اختلال نعوظ باید به پزشک خود اطلاع دهند و آزمایشاتی انجام دهند.

چرا ویاگرا (سیلدنافیل)؟

قرص ویاگرا دارو شناخته شده ای است که کاربرد گسترده ای دارد. عوارض جانبی به طور معمول مشکل ساز نیست. ویاگرا (سیلدنافیل) به طور معمول ۳۰ تا ۶۰ دقیقه پس از مصرف اثر می کند و معمولا به مدت ۴ ساعت فعال است.

دیگر داروهای اختلال نعوظ، Cialis، Levitra و Spedra، به روش مشابه با عوارض جانبی مشابه عمل می کنند. قرص ویاگرا اولین دارو در این گروه بود که به طور وسیع تجویز می شد.

آیا قرص ویاگرا هر بار اثر می کند؟

زمان هایی وجود دارد که قرص ویاگراعمل نمی کنند و ممکن است دلیل اصلی اختلال نعوظ را بهبود ندهند. نعوظ مناسب به موارد زیر نیاز دارد:

- تامین خون مناسب

- بر انگیختگی

- سیستم عصبی سالم

- اگر اختلال نعوظ ناشی از آسیب یا عمل جراحی ستون فقرات باشد، ممکن است اعصاب آسیب دیده باشند. در این مورد، ویاگرا ممکن است کمی کمک کنند، اما سایر اقدامات از جمله - تزریق و یا کمکهای دیگر نیز مورد نیاز است.

- علل دیگر اختلال نعوظ ممکن است به غیر از قرص ها نیاز به درمان ویژه ای داشته باشند. - برخی از مردان که اختلال نعوظشان علل روحی دارد، ممکن است به مشاوره نیاز داشته باشند. پزشک همیشه باید مطلع شود.

سایر داروهای جایگزین ویاگرا

سیالیس، لویترا و اسپدرا، داروهای خوراکی جایگزین برای اختلال نعوظ هستند.

طریقه مصرف قرص سیلدنافیل ۱۰۰

- اولین دوز ویاگرا یک قرص ۵۰ میلی گرمی است. اگر این دوز قرص موثر باشد، ممکن است دوزهای بعدی به قرص ۲۵ میلی گرم کاهش یابد. اگر قرص ۵۰ میلی گرم موثر نباشد یا مدت زمان فعالیت آن کمتر از ۴ ساعت باشد، دوز را می توان تا قرص ۱۰۰ میلی گرم افزایش داد.

- درمان باید چند بار تکرار شود تا مشخص شود آیا ویاگرا (سیلدنافیل) عمل می کند و دوز قرص مشخص شود یا به قرص ED دیگری تغییر کند. مصرف قرص یک یا دو ساعت قبل از برانگیختگی مناسب است. بر انگیختگی برای درمان ضروری است. بدون آن مصرف قرص هیچ فایده ای ندارد و اثر قرص به سادگی پس از ۴ ساعت از بین خواهد رفت. پس مهم است که بدانیم مصرف قرص ویاگرا به تنهایی باعث نعوظ نخواهد شد. ویاگرا باید در ترکیب با برخی از اشکال تحریک جنسی (بصری، لمسی یا غیره) برای نعوظ استفاده شود.

دوزهای مصرفی قرص ویاگرا

- ویاگرا : ۲۵ میلیگرم

زمانی که دوز شروع ۵۰ میلیگرم بسیار موثر باشد، کاهش دوز به ۲۵ میلیگرم توصیه می شود.

- ویاگرا: ۵۰ میلیگرم

شروع قرص برای اکثر مردانی که برای اولین بار ویاگرا مصرف می کنند با این دوز توصیه می شود.

- ویاگرا ۱۰۰ میلیگرم

دوز بالا برای زمانی که ۵۰ میلیگرم کافی نیست، یا تاثیر آن کمتر از ۴ ساعت طول می کشد.

 قرص ویاگرا گاهی اوقات برای اهداف تفریحی به جای درمانی استفاده می شود. اگر ویاگرا / سیلدنافیل به این صورت مصرف شود، به خصوص در ترکیب با داروهای بدون نسخه، خطر افزایش عوارض جانبی قابل توجهی وجود دارد که برخی از آنها ممکن است جدی باشد.

عوارض قرص ویاگرا

- ویاگرا در بسیاری از مردان عوارض جانبی ندارد.

- بیش از ۱٪ از مردانی که ویاگرا / سیلدنافیل مصرف می کنند، متوجه تغییر رنگ و یا رنگ زرد در بینایی خود می شوند. این به خودی خود علت نگرانی نیست و معمولا با فعالیت عادی تداخل ندارد و پس از چند ساعت از بین می رود.

- عوارض جانبی ناخواسته در مطالعات بالینی، سردرد، سوزش، اختلال نعوظ، اختلالات بینایی، احتقان بینی، سرگیجه و اعوجاج رنگ بصری بوده است.

- در موارد نادر عوارض جانبی جدی، مردان باید به دنبال مشاوره فوری پزشکی باشند. این علائم عبارتند از درد قفسه سینه (احتمالا قلب)، از دست دادن بینایی و نعوظ طولانی و دردناک.

- برای اجتناب از عوارض جانبی منفی، از دستورالعملهای پزشکی تجویز شده توسط پزشک خود پیروی کنید و از دوز توصیه شده تجاوز نکنید.

نعوظ دردناک طولانی مدت

در موارد بسیار نادر، هنگامی که ویاگرا همراه با سایر داروها یا مواد مخدر غیرقانونی مصرف می شود، بیماری به نام پریپیسم ایجاد می کند. پریپیسم نامی برای نعوظ دردناک است که طولانی تر از ۴ ساعت است. این بیماری جدی می تواند دردناک باشد و منجر به آسیب طولانی مدت به آلت تناسلی می شود. اگر نعوظی دارید که دردناک است یا طولانی تر از ۴ ساعت طول می کشد، باید فوری به پزشک مراجعه کنید.

چه زمانی نباید قرص ویاگرا مصرف کرد؟

در طی فرایند ارزیابی دکتر فاکس مردان باید یک پرسشنامه ناتوانی را برای تعیین اینکه آیا قرص مناسب است یا خیر پر کنند. در صورت وجود مشکلات زیر مردان نباید قرص ویاگرا را بدون مشورت با پزشک مصرف کنند:

- فشار خون پایین یا بالا( مروری کامل بر فشار خون)

- آلرژی یا واکنش به درمان ED

- حمله قلبی (در عرض ۶ هفته گذشته) یا رنج بردن از آنژین (درد قلب) و یا هر نوع بیماری قلبی

- سابقه سکته مغزی یا مینی سکته مغزی (حمله ایسکمیک گذرا)

- سابقه مشکلات بینایی ناشی از مشکلات گردش خون

- سابقه بیماری های عدم تکامل چشم در خانواده

- بیماری کلیوی یا کبدی

- بیماریPeyronie  – ناهنجاری آلت تناسلی

- لوسمی، مولتیپل میلوما یا بیماری سلول داسی شکل

- اختلالات خونریزی (مانند هموفیلی)

- زخم معده فعال

چه فاکتورهایی بر مدت زمان اثربخشی ویاگرا تاثیر می گذارند؟

اثربخشی ویاگرا به عوامل زیر بستگی دارد:

سن:

مردان بالای ۶۵ سال متوجه خواهند شد که قرص در بدن آن ها به مدت طولانی تری باقی می ماند زیرا سیستم متابولیک بدن با کاهش سن آهسته می شود. اساسا این به این معنی است که اثرات ویاگرا با افزایش سن طولانیتر خواهد شد.

رژیم غذایی:

یک وعده غذایی با مقدار زیاد چربی قبل از مصرف قرص ویاگرا باعث به تاخیر افتادن اثربخشی آن می شود زیرا بدن شما بر روی هضم غذا کار خواهد کرد. مصرف آن با معده خالی، باعث تاثیر سریع تر قرص می شود.

 الکل:

نوشیدن جریان خون را به آلت تناسلی کاهش می دهد و باعث دشوار شدن نعوظ می شود. یک لیوان شراب یا آبجو خوب است، اما بیش از ۲ واحد الکل خطر عوارض جانبی منفی را افزایش می دهد و باعث می شود تا نعوظ بسیار دشوار شود.

 دوز دارو:

ویاگرا در دوزهای بین ۲۵ تا ۱۰۰ میلیگرم موجود است. به عنوان یک قاعده کلی: هر چقدر دوز بالاتر باشد، اثرات مؤثرتر و طولانی مدت خواهد بود، اما پزشک دوز مناسب وضعیت شما را تجویز می کند.

سلامتی:

اگر مشکلات کبدی یا کلیوی دارید، اثرات ویاگرا بیشتر طول می کشد. زیرا قرص به زمان بیشتری برای تجزیه شدن نیاز دارد. بنابراین اگر بیماری خاصی دارید باید به پزشک بگویید.

تعاملات دارویی:

بعضی از داروها می توانند بر مدت زمان تاثیرگذاری ویاگرا تاثیر بگذارند. این داروها نظیر آنتی بیوتیک ریفامپیسین (برای درمان سل) می باشند. همیشه در مورد سابقه پزشکی کامل خود و قرص هایی که مصرف میکنید به پزشک اطلاع دهید. در این صورت پزشک می تواند قرص مناسب شما را تجویز کند.

چه اطلاعاتی باید درمورد داروی سوکرالفیت داشته باشیم

سوکرالفیت برای درمان و جلوگیری از بازگشت زخم دوازدهه استفاده می شود. درمان با داروهای دیگر مانند آنتی بیوتیک ها،  برای درمان و جلوگیری از بازگشت زخم ناشی از نوع خاصی از باکتری تجویز می شود. سوکرالفیت در یک دسته از داروها به نام محافظ است.  از بافت آسیب دیده زخم  در برابر اسید و آنزیم محافظت میکند

نام تجاری

Carafate

 

موارد مصرف

درمان‌ کوتاه‌ مدت‌ 8 هفته‌ ای‌ زخم‌ دوازدهه‌ یا پیشگیری‌ از آن‌ و برای‌ درمان‌ کوتاه‌ مدت‌ زخم‌ معده‌ و تخفیف‌ عوارض‌ گوارشی‌ داروهای‌ ضد التهاب‌ غیراستروئیدی‌

موراد منع مصرف

حساسیت مفرط

عیب‌ شدید کار کلیه‌ به‌ دلیل‌ احتمال‌ جذب‌ آلومینیوم‌  موجود در این‌ فرآورده‌

عوارض جانبی

سرگیجه، خواب‌آلودگی.
یبوست (شایع)، اسهال، تهوع، خشکی دهان، سوءهاضمه، درد شکم.
راش، خارش، درد پشت.

تداخل دارویی

مصرف‌ همزمان‌ این‌ دارو با ضد اسیدها به‌ دلیل‌ پیوند آنها به‌ یکدیگر اثر آنها را کاهش‌ می‌دهد.

درصورت‌ مصرف‌ همزمان‌ با فنی‌توئین‌، سیپروفلوکساسین‌، اوفلوکساسین‌، دیگوکسین‌ و تئوفیلین‌ ممکن‌ است‌ جذب‌ این‌ داروها و در نتیجه‌ سطح‌ خونی‌ آنها کاهش‌ یابد.

این‌ دارو همچنین‌ ممکن‌ است‌ جذب‌ تتراسایکلین‌ها و ویتامین‌های‌ محلول‌در چربی‌ مثل‌  , Kو E و D  A را کاهش‌ دهد

نکات قابل توصیه

علیرغم احساس بهبودی دوره درمان را کامل کنید.

مایعات بیشتری مصرف کرده و سطح فعالیت روزانه‌ خود  را بالا ببرید.

مصرف در بارداری

گروه  B

مصرف در شیردهی

منافع دارو باید در برابر ضررهای احتمالی آن درنظر گرفته شود.

فارماکولوژی

نحوه اثر ضدزخم‌ پپتیک :با اتصال به پروتئین های محل زخم  باعث ایجاد یک پانسمان دربرابر اسید معده، پپسین و نمک های صفراوی می‌شود.

فارماکوکینتیک

نیمه عمر: 20-6 ساعت

دفع : عمدتا از راه‌ مدفوع‌ دفع‌ می‌گردد

مقدار مصرف

 مقدار مصرف‌ بزرگسالان‌ یک‌ گرم‌ چهار بار در روز یک‌ ساعت‌ قبل‌ از خواب‌ است‌

چه مواقعی از مترونیدازول استفاده می شود؟

مترونیدازول چیست؟

قرص مترونیدازول (metronidazole) دارویی است که برای درمان طیفی از عفونت‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد. این دارو به گروهی از آنتی‌بیوتیک‌ها که نیتروایمیدازول نام دارند، تعلق دارد. این دارو برای از بین بردن باکتری‌ها و میکروارگانیسم‌ها که باعث عفونت در دستگاه تولید مثل، دستگاه گوارش، پوست، واژن و سایر قسمت‌های بدن هستند، تجویز و مصرف می‌شود. همچنین این دارو به همراه داروی ضد زخم برای درمان بعضی از انواع زخم‌های معده مورد استفاده قرار می‌گیرد.

 

روش مصرف

این دارو را می‌توان با وعده‌های اصلی غذا یا مقداری خوراکی مصرف کرد تا معده را ناراحت نکند. بهتر است این دارو طی شبانه روز در نوبت‌هایی با فواصل یکسان مصرف شود تا سطح دارو در خون ثابت باقی بماند. اگر قراراست روزی ۴ نوبت مترونیدازول مصرف کنید بهتر است هر ۶ ساعت یک بار باشد. درباره میزان جذب این دارو میتوان گفت حدود ۸۰ درصد داروی خوراکی جذب می‌‌شود. لازم به ذکر است که غذا سرعت جذب را به تأخیر می‌‌اندازد اما در مقدار جذب تأثیری ندارد.

توجه داشته باشید که اگر پیش از اتمام دارو، مصرفش را قطع کنید، ممکن است علایمتان مجددا عود کند. اگر یک نوبت را فراموش کردید، به محض اینکه به یاد آوردید مصرفش کنید. البته اگر تقریبا موقع نوبت بعدی رسیده است ، به برنامه دارویی معمولتان بازگردید و مقدار دارو را دو برابر نکنید. برای نگهداری این دارو دمای اتاق مناسب بوده و باید آن را از رطوبت و گرمای زیاد به دور نگه دارید.

توجه: برای پیشگیری از ناراحتی معده، بهتر است این دارو را به همراه غذا و یا یک لیوان پر آب و یا شیر مصرف نمود.

عوارض مصرف مترونیدازول

خیلی از افرادی که از این دارو استفاده می‌نمایند، دچار مشکلی خاص و جدی نمی‌شوند. اگر تغییراتی غیرمعمول ولی جدی، همچون بی ثباتی، تشنج، تغییرات خلقی و ذهنی (همچون گیجی)، بی حسی و سوزن سوزن شدن دست‌ها و یا ادرار دردناک در شما رخ داد، می‌بایست سریعا پزشک خود را در جریان گذارید. ممکن است رنگ ادرار شما در اثر مصرف این دارو کمی تیره شود که جای نگرانی نیست.

به طور کلی قرص مترونیدازول ممکن است باعث عوارض جانبی‌ همچون سرگیجه، سردرد، اسهال، تهوع و استفراغ، درد معده، کاهش اشتها، یبوست و خشکی دهان شود. اگر هریک از این تاثیرات باقی ماند و یا بدتر شد به پزشک خود مراجعه کرده و وی را باخبر نمایید. همچنین اگر اگر برفک دهان و یا ترشحات چرکی در واژن خود مشاهده نمودید، پزشکتان را در جریان گذارید.

هشدار

هنگام مصرف این دارو نباید به هیچ وجه نوشابه‌های الکلی بنوشید یا داروهای حاوی الکل مصرف کنید و این نکته را باید حداقل تا یک روز پس از اتمام درمان با مترونیدازول رعایت کنید. در غیر این صورت ممکن است دچار یک واکنش بسیار ناخوشایند شوید که علایمی مثل تهوع ، استفراغ ، دل پیچه ، سردرد، تپش قلب ، برافروختگی و گرگرفتگی دارد. همچنین در صورتی که بیماری خاصی دارید و یا در دوران بارداری و شیردهی به نوزادتان به سر می‌برید و یا حتی قصد باردار شدن را دارید حتما پزشک معالج خود را از این موضوع مطلع کنید.

برای مصرف این دارو موارد زیر را در نظر داشته باشید:

• اگر در حال درمان عفونت با تریکوموناس هستید، برای جلوگیری از عفونت مجدد همسرتان نیز باید همزمان با مترونیدازول درمان شود و تا بهبود کامل برای روابط جنسی حتما از کاندوم استفاده شود.

• در صورت سابقه یا ابتلا به بیماری‌های مغزی مثل صرع ؛ مشکلات خونی یا بیمای‌های کبدی حتما در ارتباط با مصرف این دارو با پزشک مربوطه مشورت کنید.

• در صورت مصرف داروهای دیگر، به ویژه ضدانعقاد (رقیق کننده‌های خون ، مثل وارفارین) یا دیسولفیرام حتما موراد را با پزشک خود در میان بگذارید.

• این دارو می‌تواند باعث حساس شدن پوست شما شود، پس از ضدآفتاب، عینک آفتابی و لباس مناسب در صورت حساسیت به دارو استفاده نمایید.

• دارو را دور از دسترس کودکان ، دور از گرما، نور مستقیم یا حرارت مرطوب نگهداری کنید.

همه چیز درمورد قرص ناپروکسن

داروی ناپروکسن غالبا برای کاهش دردهای عضلانی و مفاصل تجویز می شود. این دارو نوعی مسکن است. از جمله عوارض مصرف ناپروکسن می توانیم به مشکلات گوارشی مانند تهوع و خونریزی اشاره کنیم. با تداخلات دارویی و عوارض جانبی و مقدار و نحوه مصرف ناپروکسن در ادامه این بخش آشنا خواهید شد.

قرص ناپروکسن چییست و چگونه مصرف می شود؟قرص ناپروکسن چییست و چگونه مصرف می شود؟

قرص ناپروکسن (Naproxen) یک مسکن و ضد التهاب است که برای تسکین درد استفاده می‌شود. تهوع، دردهای شکمی و خونریزی گوارشی از عوارض قرص ناپروکسن است.قرص ناپروکسن از مسکن‌هایی است که معمولا به هنگام مواجه شدن با درد به آن پناه می‌بریم. بهتر است قبل از مصرف این دارو با موارد مصرف و یا عوارضی که ممکن است در اثر مصرف آن برایتان به وجود آید آشنایی کافی داشته باشید.

قرص ناپروکسن چیست؟

قرص ناپروکسن (Naproxen) یک مسکن و ضد التهاب است که برای دندان درد هم استفاده می‌شود. این دارو به‌ خوبی از طریق دستگاه گوارش جذب می‌شود. این دارو در کاهش درد ناشی از کشیدگی و کوبیدگی عضلات به دنبال فعالیت‌های شدید بدنی و ورزشی و همچنین کاهش دردهای استخوانی و دردهای بعد از جراحی کاربرد داشته و التهاب تاندون و درد و تورم ناشی از آن‌ها را می‌توان با ناپروکسن کاهش داد. این دارو به‌ خوبی از طریق دستگاه گوارش جذب شده و از راه ادرار دفع می‌شود.

نام‌های تجاری متداول این دارو تداپروکس، ژلاپروکس، پروکساژل و مداکسن می‌باشد. ناپروکسن به صورت قرص‌های ۲۵۰ و ۵۰۰ میلی‌گرمی و همچننی شیاف 500 میلی‌گرمی وجود دارد.

موارد مصرف، عوارض و تداخل دارویی:

موارد مصرف آرتریت، آرتروز یا ساییدگی مفصل روماتیسم مفصلی اسپوندیلیت انکیلوزان التهاب تاندون دردهای استخوانی درد بعد از جراحی دندان درد عوارض اختلالات گوارشی شامل تهوع، استفراغ و دردهای شکمی و خونریزی گوارشی، بثورات جلدی، کهیر و آنژیواِدِم تداخل دارویی داروهای ضدانعقاد، لیتیم، پروپرانولول، آسپرین، پلیکامایسین، داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی، متوتروکسات، داروهای ضد فشار خون

مقدار و نحوه مصرف

میزان دقیق مصرف این دارو باید حتما طبق نظر پزشک تعیین گردد اما به طور معمول مقدار مصرف ان برای بزرگسالان و کودکان به صورت زیر است:بزرگسالان: با توجه به شدت درد دوزهای مختلفی از ناپروکسن از 250 تا 750 میلی‌گرم مورد استفاده قرار می‌گیرد. به طور معمول قرص ناپروکسن هر 12 ساعت یک بار مصرف می‌شود.کودکان: 10 میلی‌گرم بر کیلوگرم در روز از راه خوراکی در دو دوز تقسیم شده برای ایجاد اثرات ضد التهابی ناپروکسن مصرف می‌شود.توجه: اگر زمان مصرف قرص را یادتان رفته بلافاصله مصرف نمایید به شرطی که مصرف دارو به نوبت بعدی نرسیده باشید.
توجه: قرص ناپروکسن باید همراه با یک لیوان آب مصرف شود و بهتر است 15 تا 30 دقیقه پس از مصرف دارو از خوابیدن اجتناب کنید.

نکاتی که در ارتباط با مصرف این دارو باید بدانید

برای اینکه ناپروکسن تاثیرش را روی انواع آرتریت نشان دهد، حداقل دو هفته صبر کنید.مصرف ناپروکسن در افراد زیر ۱۶ سال، مگر در درمان آرتریت نوجوانان، توصیه نمی‌شود.اگر داروی دیگری می‌خورید و دکترتان برای شما ناپروکسن تجویز کرده حتما در مورد مصرف همزمان داروها با پزشک خود مشورت نمایید.مصرف ناپروکسن خطر ابتلا به سکته مغزی و سکته قلبی را افزایش می‌دهد به خصوص اگر طولانی مدت مصرف شود.در صورت ایجاد واکنش افزایش حساسیت یا مسمومیت کبدی، مصرف دارو باید قطع گردد.ناپروکسن نباید در بارداری به خصوص سه ماهه سوم بارداری مصرف شود.این دارو در شیر مادر ترشح می‌شود بنابراین مصرف ناپروکسن در دوران شیردهی توصیه نمی‌شود.مصرف این دارو ممکن است باعث خواب‌آلودگی یا سرگیجه شود پس توصیه می‌شود تا مشخص نشدن واکنش بدن نسبت به دارو از رانندگی و سایر امور نیازمند به هشیاری، پرهیز شود.از مصرف همزمان ناپروکسن با الکل پرهیز کنید.

توصیه‌ها و اقدامات پرستاری

– توصیه می‌شود برای بیماران کوتاه‌ترین دور درمان مدنظر قرار گیرد.
– این دارو ممکن است باعث تشدید حملات آسمی در بیماران مبتلا به آسم شود.
– در بیماران مبتلا به نارسایی کار کلیه یا کبد باید با احتیاط مصرف شود.
– در صورت وجود زخم فعال گوارشی نباید مصرف شود زیرا ممکن است باعث بروز خونریزی گوارشی شود.
– به بیمار توصیه کنید هر ۳-۲ روز وزن خود را اندازه‌گیری و افزایش وزن بیش از ۱/۴ کیلوگرم در هفته را گزارش نماید.
– به بیمار بگویید برای جلوگیری از عوارض گوارشی دارو، آن را با غذا، شیر یا آنتی‌اسید مصرف نکند.

قرص فارماتون چیست؟

قرص فارماتون چیست؟

فارماتون (pharmaton) از جمله مکمل‌های طبیعی برای رفع خستگی روزانه می‌باشد. این دارو برای بهبود توانایی‌های فیزیکی و کمک به بدن برای مقابله با خستگی و فرسودگی ایجاد شده بر اثر استرس مورد استفاده قرار می‌گیرد. قرص فارماتون حاوی مواد معدنی و ویتامین‌هایی از جمله ویتامین A ,B1, B2, B6, B12, C, C, E, D، نیاسین، اسید پانتوتنیک، اسید فولیک و عصاره جینسینگ می‌باشد. عصاره جینسینگ بر سیستم عصبی مرکزی تاثیر گذاشته و باعث به حداقل رسیدن استرس و فشار فیزیکی و ذهنی می‌گردد و همچنین تاثیرات مثبتی بر سیستم ایمنی فرد دارد. علاوه بر این، این ترکیب دارای اثر محرک نسبی بر روی مغز و بدن می‌باشد که باعث احساس افزایش تمرکز و احتمالا بهبود حافظه می‌گردد.

مولتی ویتامین فارماتون به شکل سافت ژل قهوه‌ای رنگ است که در قوطی‌های شیشه‌ای 30 و 100 عددی عرضه می‌گردد.

 

برای افزایش تمرکز و بالا بردن قدرت حافظه داروها و خوراکی‌های طبیعی دیگری هم وجود دارند که در لینک زیر می‌توانید با آن‌ها آشنا شوید.

 

معرفی قرص تقویت حافظه و روش افزایش حافظه و تمرکز

موارد مصرف، عوارض و تداخل دارویی

موارد مصرف	افزایش انرژی و رفع خستگی
عوارض	مشکلات در خواب، خارش پوست، سردرد، سرگیجه یا مشکلات گوارشی مثل اسهال، حالت تهوع، استفراغ و دردهای شکمی
تداخل دارویی	داروهای رقیق کننده خون مثل لودوپا، تتراسایکلین یا داکسی سایکلین یا ویتامین‌ها و مکمل‌های معدنی

 

مقدار و نحوه مصرف

افراد بزرگسال هر روز یک کپسول فارماتون را قبل و یا بعد از غذا باید مصرف کنند. ابتدا از این قرص برای ۴ هفته استفاده کنید پس از درمان ۴ هفته‌ای اگر احساس کردید حال شما بهتر شده است می‌توانید به استفاده از قرص فارماتون برای بیشتر از ۱۲ هفته ادامه دهید. پس از ۱۲ هفته در صورت تمایل استفاده از این دارو با پزشک خود مشورت کنید.

توجه: در صورت فراموشی یک دوز آن دوز را حذف نمایید.

 

نکاتی که در ارتباط با مصرف این دارو باید بدانید

1. کپسول فارماتون را هرگز به کودکان ندهید و آن ها در ظروفی در بسته و محکم قرار دهید.
2. اگر به اختلالات کبدی، یا هر گونه مشکل گوارشی یا جذب گلوکز یا گالاکتوز، اختلالات ذخیره سازی آهن مثل هموکروماتوز، غلظت بالای کلسیم، ویتامین A,D در خون خود مبتلا هستید نباید از فارماتون استفاده کنید.
3. هرگز بیش از دوز مصرفی بیان شده در بالا استفاده نکنید زیرا ممکن است خطرناک باشد.
4. اگر حامله هستید یا قصد حاملگی دارید یا در حال شیردهی می‌باشید از این دارو استفاده نکنید.
5. بهترین زمان برای مصرف ویتامین و مکمل‌های معدنی مانند فارمتون در هنگام صرف غذاست.
6. فارماتون سوخت و ساز را بهبود می‌بخشد و مثل همه مولتی ویتامین‌ها اشتها آور است اما داروی چاقی نیست.
7. کپسول فارماتون حاوی روغن بادام زمینی، سویا و لاکتوز است، اگر به این مواد حساسیت دارید از مصرف آن خودداری نمایید.
8. مصرف این دارو در افرادی که میزان کلسیم در خون یا ادرارشان بالاست توصیه نمی‌شود.
9. مصرف این دارو در مواردی که فرد در حال مصرف ویتامین D و A می باشد توصیه نمی‌شود.
10. در صورتی که از داروهای ضد انعقاد خون (رقیق کننده) مانند وارفارین و آسپرین و یا از کپسول لوودوپا برای بیماری پارکیسنون، داروهای ضد فشار خون، ضد افسردگی، آرامبخش و یا محرک سیستم اعصاب استفاده می‌کنید قبل از مصرف فارماتون با پزشک خود مشورت نمایید.

تاثیر یدوفولیک روی نوزاد و جنین

قرص یدوفولیک  ترکیب منحصر به فرد از ید و اسید فولیک می باشد که این ترکیبات در دوران پیش از بارداری و شیردهی و نیز حین بارداری از مهمترین موارد مغذی لازم و ضروری برای رشد سیستم عصبی بینایی و شنوایی جنین و نوزاد می باشد مصرف روزانه اسید فولیک در این دوران جهت پیشگیری از نقص های عصبی در جنین توصیه می گردد همچنین مصرف ید در رشد مغز و تکامل بینایی و شنوایی جنین ضروری می باشد

مقدار و نحوه مصرف قرص یدوفولیک

مقدار مصرف مجاز دارو روزانه یک قرص می باشد

توصیه های لازم

جهت مصرف قرص یدوفولیک همراه غذا و آب کافی میل نمایید

ترکیبات

هر قرص یدوفولیک حاوی ۵۰۰ میکروگرم اسید فولیک و ۱۵۰ میکروگرم ید می باشد.

مواد جانبی قرص یدوفولیک: دی کلسیم فسفات دی هیدرات، استارچ، سدیم بی کربنات، اکدیسول، منیزیم استئارات و آب مقطر

موارد مصرف قرص یدوفولیک

قرص یدوفولیک  ترکیب منحصر به فرد از ید و اسید فولیک می باشد که این ترکیبات در دوران پیش از بارداری و شیردهی و نیز حین بارداری از مهمترین موارد مغذی لازم و ضروری برای رشد سیستم عصبی بینایی و شنوایی جنین و نوزاد می باشد.

مصرف روزانه اسید فولیک در این دوران جهت پیشگیری از نقص های عصبی در جنین توصیه می گردد همچنین مصرف ید در رشد مغز و تکامل بینایی و شنوایی جنین ضروری است.

• هر قرص یودوفولیک حاوی ۵۰۰ میکروگرم اسید فولیک و ۱۵۰ میکروگرم ید است.
• لطفاً از افزایش مقدار توصیه شده مجاز برای مصرف، خودداری نمایید.
• از مصرف یدوفولیک همراه با سایر فرآورده‌هایی که حاوی اسید فولیک هستند، خودداری نمایید.
• مقدار مصرف مجاز قرص یدوفولیک روزانه یک قرص می باشد و همراه غذا و با آب کافی باید میل شود .
• توصیه می‌شود مصرف این محصول در کسانی که مبتلا به بیماری‌های تیرویید می‌باشند، با نظر پزشک صورت گیرد.
• افرادی که داروی متوترکسات مصرف می‌کنند باید توجه کنند که مصرف همزمان با اسید فولیک باعث کاهش اثر این دارو می‌شود.

توضیحات

با توجه به پژوهش ها و تحقیقات بین المللی مشخص شده است که تجویز قرص حاوی ید در کنار اسید فولیک در دوران بارداری و شیردهی می تواند از ایجاد صدمات احتمالی ناشی از کمبود این دو عنصر در بدن جلوگیری کند.

در همین راستا تولید قرص یدوفولیک با سفارش شرکتی دانش بنیان وابسته به پژوهشکده علوم غدد درون ریز و متابولیسم در دستور کار قرار گرفت و مراحل فرمولاسیون این قرص انجام شد و  فرآوری آن در مقیاس صنعتی و با کیفیت بالا به تولید انبوه رسید.

با تولید قرص یدوفولیک که حاصل همکاری سه مجموعه بالینی، تحقیقاتی و تولیدی است علاوه بر ارتقاء سلامت جامعه و جلوگیری از خروج  ارز گام مهمی برای خودکفایی ملی برداشته شده است.

اثر بخشی قرص یدوفولیک در دوران پیش از بارداری، حین بارداری و شیردهی مورد تایید پژوهشکده علوم غدد درون ریز و متابولیسم دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی است و دارای مجوز رسمی از وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی

ژلوفن کامپاند

ژلوفن کامپاند^® ®Gelofen Compound

استامینوفن+ایبوپروفن+کافئین

هر کپسول متشکل از استامینوفن 325 میلی گرم، ایبوپروفن 200میلی گرم و کافئین 40 میلی گرم می باشد که بعنوان مسکن در انواع درد، مانند سردرد و دردهای ناشی از آرتریت روماتوئید و نیز بعنوان ضد تب مصرف می شود. این فراورده برای تسکین سردردهای میگرنی نیز بکار می رود.

قبل از مصرف این دارو در موارد زیر با پزشک یا داروساز خود مشورت نمائید:

_ سابقه حساسیت به هریک از اجزاء دارو، همچنین حساسیت به داروهای دیگر، غذاها، رنگها، مواد محافظ، ژلاتین و...

_ در صورت حاملگی یا شیردهی.

_ در صورت مصرف هر نوع دارو چه با نسخه و چه بدون نسخه پزشک بویژه داروهای ضد انعقاد، سایر داروهای محتوی استامینوفن، ایبوپروفن و کافئین.

_ در صورت هر نوع بیماری بویژه بیماریهای کلیه، کبد، اختلالات معده یا زخم معده، بیماریهای قلبی، سابقه تشنج و پرکاری تیروئید

در طول دوره مصرف این دارو رعایت نکات ذیل توصیه می شود:

_ دارو را بیشتر از مقدار مصرف توصیه شده مصرف نکنید.

_ دارو را می توانید همراه یا یعد از غذا و با مقداری آب میل نمایید. در زمان مصرف این دارو از مصرف زیاد چای و قهوه خودداری شود.

_ مصرف این دارو در کودکان زیر 12 سال توصیه نمی شود بهتر است از سایر اشکال داروئی استفاده گردد.

_ مقادیر زیاد این دارو و به مدت طولانی جهت کنترل دردهای شدید توصیه نمی شود.

مصرف در بارداری و شیردهی:

این دارو جزو گروه C بوده و مصرف آن با تشخیص پزشک و مجاز می باشد.

هشدارها:

مصرف دوزهای بالای این دارو یا بمدت طولانی می بایست تحت نظر پزشک صورت گیرد. این مورد بویژه در سالمندان بعلت احتمال صدمه به کلیه ها باید مورد توجه قراربگیرد. در بیماران مبتلا به زخمهای گوارشی با احتیاط مصرف شود.

در طول دوره درمان با این دارو در صورت مشاهده هر یک از عوارض زیر مصرف دارو را قطع نموده و به پزشک معالج مراجعه نمائید:

بروز هر گونه علائم غیر عادی در بیمار، بروز سرخی یا ورم در اندامها، تشدید درد و یا عدم تسکین آن طی 10روز و تشدید تب ویا تداوم آن بیش از 3 روز

مقدار و نحوه مصرف دارو:

برای رفع درد، تب یا آرتریت خفیف در بزرگسالان یک یا دو کپسول هر6-4 ساعت حداکثر تا 10روز مصرف می شود. برای رفع سردردهای میگرنی هر 6 ساعت 2 کپسول در صورت نیاز حداکثر تا 2 روز توصیه می شود.

عوارض جانبی:

هر دارو به موازات اثرات مطلوب درمانی ممکن است باعث بروز برخی عوارض ناخواسته نیز بشود عوارض جانبی این دارو نادر بوده و معمولاً خفیف می باشد. بعضی از این عوارض عبارتند از: سرفه، اختلال در بلع، سرگیجه، احساس ضعف شدید ، برافروختگی، سرخی پوست، تنفس کوتاه و اختلال در تنفس، خس خس سینه، کاهش مقدار ادرار، ورم پلک چشم، صورت یا لبها. سایر عوارض نادر این دارو عبارتند از: ائوزینوفیلی، نوتروپنی، ترومبوسیتوپنی، پانسیتوپنی، اگرانولوسیتوز.

مسمومیت:

در صورت مصرف اتفاقی مقادیر زیاد دارو بیش از دوز توصیه شده، درمان را متوقف و بیمار را سریعاً به مراکز درمانی انتقال دهید. مصرف مقادیر زیاد و مسمومیت با این دارو می تواند منجر به سمیت کبدی و آسیب کلیوی گردد.

شرایط نگهداری:

دارو را در دمای کمتر از 30 درجه سانتیگراد، دور از نور و رطوبت و در بسته بندی اصلی خود نگهداری کنید.

دارو را دور از دسترس اطفال نگهداری کنید.

از مصرف داروهای تاریخ گذشته خودداری کنید.

شکل دارویی:

کپسول ژلاتینی استامینوفن ، ایبوپروفن، کافئین در جعبه های 50 عددی عرضه می شود.

از سالبوتامول چه میدانید

سالبوتامول چیست؟
سالبوتامول جزء داروهای گشادکننده مجاری هوایی می باشد. کاربرد اصلی این دارو در پیشگیری و درمان تنگی نفس در بیماران مبتلا به آسم می باشد. علاوه بر این سالبوتامول در بیماران دچار آسم ورزشی، برونشیت مزمن، آمفیزم و سایر بیماری هایی که موجب اشکال در تنفس می شوند، نیز استفاده می شود. اصولا سالبوتامول با شل کردن عضلات جدار مجاری هوایی و در نتیجه باز کردن آنها باعث تسهیل تنفس می گردد. سالبوتامول به شکل اسپری، شربت، محلول استنشاقی، قرص و تزریق تولید می شود.

 

طریقه مصرف سالبوتامول
سالبوتامول داروی بدون نسخه نیست. بسته به مشکل شما پزشک معالج دوزاژ بخصوصی از دارو را تجویز می کند. سالبوتامول فقط برای تسکین علایم شما تجویز شده است و به هیچ وجه سبب علاج بیماری شما نمی شود. سالبوتامول را دقیقا مطابق با دستور پزشک خود مصرف و از تغییر دوز یا قطع مصرف آن بدون مشورت با پزشک جدا پرهیز نمایید. ضمنا دستورات داخل بسته دارو را نیز به دقت مطالعه کنید. اسپری سالبوتامول برای پیشگیری و نیز درمان حملات تنگی نفس بکار می رود. اگر پزشک شما این دارو را جهت پیشگیری از بروز آسم ورزشی تجویز کرده است، لازم است که دارو را 15 تا 20 دقیقه قبل از شروع ورزش استفاده نمایید. چگونگی مصرف اسپری: قبل از هر بار استفاده، اسپری را به خوبی تکان دهید. یک نفس عمیق بکشید و سپس بطور کامل بازدم کنید. سپس، قسمت دهانی اسپری را کاملا در دهان قرار دهید و با کمک دندان ها آن را ثابت نگهدارید. بعد در حالی که یک نفس عمیق می کشید، اسپری را فشار دهید تا یک پاف از سالبوتامول وارد حلق شما شود. حال نفس خود را لااقل 5 تا 10 ثانیه حبس کنید و بعد بطور معمولی نفس بکشید. اگر پزشک از شما خواسته است که هر بار دو پاف از دارو را استنشاق نمایید، پاف دوم را حداقل 1 تا2 دقیقه بعد استنشاق کنید. پس از هر بار مصرف دارو، دهان خود را به خوبی با آب بشویید. هشدار: هنگام فشار دادن اسپری اطمینان حاصل کنید که دارو وارد حلق شما می شود و به زبان یا دندان های شما برخورد نمی کند. اگر برای کودک خود از اسپری استفاده می کنید، می توانید حین اسپری کردن دارو، بینی وی را بگیرید تا دارو فقط وارد حلق وی گردد. اگر پزشک برای شما محلول استنشاقی دارو را تجویز کرده است، باید از یک نبولایزر (وسیله ای که دارو را به بخار تبدیل می کند) استفاده کنید. از پزشک یا داروساز در خصوص چگونگی استفاده از این وسیله سوال نمایید.

فراموش کردن دوز دارو
در صورت فراموش کردن یک دوز سالبوتامول، به محض به خاطر آوردن دوز فراموش شده آن را مصرف کنید. اما اگر تقریبا زمان نوبت بعدی رسیده است، نوبت فراموش شده را رها کرده، طبق برنامه منظم خود عمل کنید. هرگز مقدار دارو را دو برابر نکنید.

ملاحظات غذایی:tongue:
قرص و شربت سالبوتامول را می توانید با غذا یا معده خالی میل کنید.

هشدارها و موارد احتیاط
نکات زیر را به پزشک خود اطلاع دهید: • به سالبوتامول یا هر داروی دیگری حساسیت دارید. • دارویی مصرف می کنید، اعم از داروهای با نسخه یا بی نسخه، بخصوص داروهایی که برای مشکل تنفسی خود و نیز هر نوع داروی استنشاقی که استفاده می کنید و داروهای مقابل: داروهای ضدافسردگی (همچون فلوکستین و کلومیپرامین)، مسدود کننده های بتا مثل آتنولول، متوپرولول و پروپرانولول؛ سایمتیدین، قرص های رژیمی، دیگوکسین و هر نوع داروی ضدآریتمی (ضربان نامنظم قلب)، دیورتیک ها (داروهای ادرارآور مثل فروسماید و هیدروکلروتیازید)، افدرین، ارگوتامین، داروهای درمان سرماخوردگی یا آلرژی، نارکوتیک ها مثل کدئین، فنلزین، فنیل افرین، پسودوافدرین، سلژیلین، استروئیدها (همچون پردنیزولون یا دگزامتازون)، تئوفیلین، ترانیل سیپرومین، ویتامین ها، مکمل ها و داروهای گیاهی. • مبتلا به این بیماری ها هستید یا سابقه ابتلا به آنها را دارید: بیماری قلبی، کبدی یا کلیوی، آریتمی، فشار خون بالا، دیابت، هیپرتیروئیدیسم (بیش فعالی غده تیروئید)، صرع و میگرن. • قصد انجام عمل جراحی اعم از اعمال دندانپزشکی دارید.

عوارض جانبی
سالبوتامول ممکن است سبب بروز برخی عوارض ناخواسته شود. در صورت شدت یا ازمان علایم یا نشانه های زیر با پزشک خود مشورت کنید: سردرد، سرگیجه، عصبی شدن، لرزش، هیجان پذیری، مشکلات خواب، سرفه، خونریزی از بینی، گرگرفتگی، تغییر اشتها، استفراغ، ناراحتی معده، کرامپ های عضلانی، خشکی دهان و سوزش حلق (در صورت مصرف اشکال استنشاقی). اما اگر دچار هر یک از علایم یا نشانه های زیر شدید، بلافاصله به پزشک خود مراجعه کنید: ضربان قلب تند یا نامنظم، درد یا ناراحتی سینه، بثورات جلدی، کهیر و خارش، تورم صورت، زبان، لب ها یا گلو، تنفس مشکل، خشونت صدا و اشکال در بلع.